“…”
ความเงียบคือคำตอบของผู้ชายตรงหน้า ฉันจ้องตาเขานิ่งด้วยความไม่เข้าใจ ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ นะ ถ้าเวฬารู้เรื่องของฉันกับนาฑีจริง ๆ แล้วทำไมเขาถึงยอมแต่งงานกับฉันล่ะ ในตอนนั้นถ้าเวฬาปฏิเสธและช่วยฉันยืนกรานกับพวกผู้ใหญ่ว่าระหว่างเราคืนนั้นมันไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น แม้ฉันจะยังไม่ชัวร์ในเรื่องนั้น แต่ถ้าเราสองคนช่วยกันยืนยัน การแต่งงานจอมปลอมนั่นมันก็คงจะไม่เกิดขึ้น และป่านนี้ฉันก็อาจจะได้หมั้นกับนาฑีไปแล้วด้วย
แต่ทว่า… เวฬากลับไม่พูดอะไรเลย ฉันยังจำวันที่คุณลุงคุณป้าพาเขามาสู่ขอฉันกับพ่อแม่ได้อย่างขึ้นใจ เวฬาเอาแต่นั่งจ้องหน้าฉันเงียบ ๆ แล้วก็ปล่อยให้งานแต่งงานบ้า ๆ นั่นเกิดขึ้น ปล่อยให้ชีวิตของฉันกับเขาต้องมาผูกมัดกันด้วยความไม่เต็มใจแบบนี้
“ทำไมไม่ตอบล่ะ มันตอบยากมากเลยหรือไง” ฉันหันกลับมามองทะเลพร้อมกระดกเบียร์จนหมดก่อนจะหยิบกระป๋องใหม่ขึ้นมาแล้วพยายามเปิด รู้สึกอยากเมาอีกแล้ว อยากเมาแล้ว
