Kasabay ng bawat patak ng ulan ay ang mga luhang patuloy na umaagos. Nakayukong nakaupo si Sky habang hinahawakan ang pangalan ng best friend niyang nakaukit sa marmol. Nakasulat ang kapanganakan at ang araw na binawi sa kaniya ng Diyos ang matalik niyang kaibigan. Hindi niya alam kung anong sasabihin. Patuloy sa paghikbi at panginginig ang kaniyang mga kamay. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na wala na si Kier. Hindi niya lalo matanggap sa sarili niya ang pagkawala nito dahil sa katotohanang ang araw ng kaarawan niya ay siya ring araw na nawala ito sa kaniya. Kung maaari lang sanang ibalik ang oras at panahon ay sana maaari pang mabago ang lahat. Maaaring ngayon ay kapiling niya pa rin ito at nakakasama sa araw-araw.
"Sky, I'm sorry. Alam kong napakalaki ng kasalanan
