เหมือนฟ้าพาวิฬาร์เข้ามายังคฤหาสน์ภัทรมนในวันเดียวกันเลยเพราะเธอใจร้อนเกินกว่าที่จะรอได้ ในขณะที่เธอปล่อยลูกชายหัวดื้ออย่างคาซาร์เอาไว้ที่คอนโดอย่างนั้นแหละ ลองห่างจากน้องดูบ้างปากหนักดีนัก คนเป็นแม่อย่างเธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าลูกชายของเธอจะใจแข็งได้สักกี่น้ำ เพราะเธอมองจากสีหน้าลูกชายวันนี้แล้วเธอเดาได้ไม่ยากหรอกว่าเจ้าคาซาร์รู้สึกยังไง
" ไม่ต้องเกร็งนะจ๊ะหนูวิฬาร์ คิดซะว่าที่นี่ก็เหมือนบ้านของหนูเอง หนูอยู่ได้เลยเท่าที่หนูอยากจะอยู่ หรือจะอยู่กับแม่ตลอดไปเลยก็ได้นะแม่ยินดี "
เหมือนฟ้ายกมือขึ้นลูบศีรษะของวิฬาร์ด้วยความเอ็นดู เธอเห็นสายตาที่ดูอ้างว้างเคว้งคว้างของหญิงสาวแล้วรู้สึกสงสาร ภายนอกอาจดูเข้มแข็งแต่เธอรู้ว่าลึกๆภายในของหญิงสาวคนนี้นั้นเปราะบางมากๆ ไม่มีผู้หญิงคนไหนเข้มแข็งได้ตลอดเวลาหรอกนะ สิ่งที่แสดงออกมาให้เห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เป็นเสมอไปหรอก
" ขอบคุณมากนะคะคุณป้า "
" เรียกว่
