ทั้งธันและแบงค์รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้พร้อมกับอยู่ห่างจากวิฬาร์ทันทีที่เจ้านายมาถึง คาซาร์ถลึงตาใส่ทั้งสองคนพร้อมกับมองวิฬาร์อย่างคาดโทษที่เธอสนิทสนมกับผู้ชายได้เร็วขนาดนี้
" นี่มึงอ่อยเหยื่ออยู่หรอ มาวันแรกก็แรดเลยนะ "
คาซาร์พ่นวาจาร้ายๆออกมาอย่างหงุดหงิดเพราะงานวันนี้ก็วุ่นวายมากพออยู่แล้วยังมาเจอเธอที่เอาแต่คุยกับลูกน้องของเขาเขายิ่งไม่พอใจเข้าไปใหญ่
วิฬาร์ที่ฟังคำพูดร้ายๆของเขาแล้วรู้สึกรับไม่ได้เธอจึงเถียงเขาออกมาโดยที่ไม่ได้คิด
" แล้วทำไมจะแรดไม่ได้ล่ะคะในเมื่อนี่มันคือชีวิตของฉัน ฉันจะแรดกับใครมันก็เรื่องของฉัน คุณเกี่ยวอะไรด้วย "
เมื่อวิฬาร์พูดออกมาแบบนั้นก็ทำให้คาซาร์โกรธจนแทบควันออกหู นอกจากเธอจะพูดไม่ดีกับเขาแล้วเธอยังพูดต่อหน้าลูกน้องของเขาอีกต่างหาก ถ้าหากเขายอมเธอแล้วลูกน้องจะเคารพเขาได้ยังไง
" พวกมึงออกไป "
คาซาร์สั่งเสียงเข้มนั่นจึงทำให้ธันและแบงค์หน้าเจื่อนแล้วก็รีบอ
