“เขารู้แล้ว คุณคิมรู้แล้ว”
แม้เตรียมรับมือกับความจริงเอาไว้ล่วงหน้าแต่เมื่อความผิดพลาดในอดีตส่งผลกระทบเร็วกว่าที่คิด เธอกลับไม่สามารถข่มจิตใจให้นิ่งเฉยได้ คำขู่ของเขาสร้างแรงกดดันมหาศาล และแน่นอนว่าเขาไม่ได้สักแต่ขู่ไปวันๆ คนอย่างธนาคิมพูดคำไหนคำนั้น หลังจากนี้เขาพร้อมจะเหยียบเธอให้จมธรณี เพราะเธอคือคนที่เข้าไปทำลายชีวิตอันสงบสุขของเขา
มะลิลาปาดน้ำตาทิ้งลวกๆ รีบเดินเข้าบ้านด้วยกลัวว่าบิดาจะตื่นมาเห็นว่าเธอยืนร้องไห้อยู่หน้ารั้วบ้าน เธอหอบร่างกายไร้วิญญาณขึ้นมาบนห้องทรุดลงข้างเตียง ภาพเหตุการณ์ไหลย้อนเข้ามาในหัวเป็นฉากๆ วนเวียนตอกย้ำว่าเธอพลั้งพลาดไปแล้วจริงๆ
“ฝน พี่อยู่หน้าบ้านแล้วนะ”
หลังจากกดกริ่งเรียกอยู่หลายทีแต่ไม่มีเสียงตอบรับจากคนด้านใน มะลิลาจึงตัดสินใจต่อสายหาเจ้าของบ้าน
“เข้ามาเลยจ้า ฝนอยู่บนห้อง”
มะลิลาเงยหน้ามองไปยังชั้นสองของบ้านไม้เรือนไทย สาวน้อยที่มีอายุอ่อนกว่าเธอ
