ที่ตั้งใจจะเข้ามาเคลียร์งานที่ค้างให้เสร็จสิ้นดูเหมือนจะห่างไกลกับความเป็นจริงมากโข เพราะนอกจากจะไม่ได้งานสักตัวแล้ว เขายังนั่งเหม่อลอยคิดถึงร่างนุ่มนิ่มของภรรยาแสนชังที่เผลอจับหล่อนกินอย่างเร่าร้อนเมื่อคืน ธนาคิมลูบใบหน้าตัวเองแรงๆ สองสามที สุดท้ายก็ทนไม่ไหวลุกเดินไปเดินมารอบห้อง
“ทำไมต้องหนีหน้าวะ”
ถึงมะลิลาจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วไปทำงานตามปกติ เขาก็มองว่าการกระทำเหล่านั้นคือจงใจหลบหน้าเขา
มีอย่างที่ไหนฟัดกันบ้าระห่ำมาตลอดทั้งคืนยังมีแรงลุกจากเตียง ขนาดเขาเจนสนามมากกว่ายังแทบลืมตาไม่ขึ้น เปลือกตาหนักอึ้งราวกับถูกของแข็งทับ ไม่มีทางที่ผู้หญิงร่างบอบบางอย่างมะลิลาจะลุกไปทำงานไหว นอกเสียจากฝืนลุกเพราะไม่ต้องการเผชิญหน้ากับเขายามตื่น
“ทำเหมือนไม่ใช่เมีย บ้าปะวะ”
ธนาคิมเท้าเอวยืนมองวิวทัศน์ด้านนอก บริษัทฯ ของเขาตั้งอยู่ใจกลางเมืองย่านธุรกิจแหล่งสำคัญของประเทศ จึงไม่แปลกหากมุม
