หลิวเหว่ยเฉิงกล่าว เขาจับมือของเธอไว้อย่างอ่อนโยน สัมผัสที่อบอุ่นและยาวนานที่สุดที่เขาเคยให้กับเธอทั้งในชาตินี้และชาติก่อน
"ไม่ว่าเราจะมีข้อตกลงอะไร แต่ความปลอดภัยของเธอคือสิ่งที่สำคัญที่สุด...กลับไปบ้านเราจะอยู่ในห้องเดียวกัน"
เม่ยหลิงมองเขาอย่างตกตะลึง ในชาติที่แล้วเธอร้องขอสัมผัสและความห่วงใยนี้จนตรอมใจตาย แต่ในชาตินี้... เขากลับมามอบมันให้ในสถานการณ์ที่เธอกำลังพยายามใช้ชีวิตต่อด้วยหัวใจที่ไร้รัก
"คุณกำลังทำลายข้อตกลงของเรา"
เม่ยหลิงกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
"คุณไม่มีสิทธิ์บังคับฉัน!"
"ฉันไม่ได้บังคับเธอ บอกแล้วไงฉันกำลังปกป้องทรัพย์สินที่ฉันรักที่สุด"
หลิวเหว่ยเฉิงมองเธออย่างจริงจัง
"เม่ยหลิง..ฉันยอมเธอหมดทุกอย่างแล้วไง อยากทำอะไรฉันก็ให้ อยากมีอิสระฉันก็ให้..."
เขาหายใจเข้าลึก ๆ สีหน้าของเขาสื่อถึงความเจ็บปวดและความจริงจังอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนเลยแม้แต่น้อย
"อยากให้ฉัน
