Kız iğne batmış gibi doğruldu oturduğu yerden. Arkana bak da ne demekti öyle? Hayır asla bakamazdı arkasına falan. Hemen şimdi gidip ablasının arkasına saklanmak istiyordu yoksa karnımda bir parçasını taşıyorum diye düşündüğü adamı gördüğü an salak kalbinin güdümüne girebilirdi davranışları.
Ayakları geri geri giderken kendini ileri attı ama koluna dolanan güçlü parmaklar ilerlemesine müsaade etmiyordu.
“Gökçe.. lütfen. Gitme.”
Sesli sesli yutkunan kız geri dönmediyse de gitmek için bir girişimde de bulunmadı kalbi özlemle kasılırken bu kadarına ancak yetmişti gücü.
“Biraz konuşalım, istemezsen yine gidersin.”
Gidemiyordu ki.. ne bedenine ne kalbine söz geçiremiyordu. Adamın yönlendirmesi ile kalktığı banka geri oturdu.
Yusuf en azından bir yabancı gibi arkasını dönüp kaçmadığı
