Gökçe okul kapısı önünde Yusuf’u gördüğünde bir an gayrı ihtiyari eli karnına gitti. Sanki adamın gözlerinde X ışını vardı da içindeki canlıyı görebilecekti.. Daha fazla saçmalamadan arkasını dönüp hızlıca uzaklaştı bu yüzden.
Hoş kaçar gibi gitmese ne konuşacaktı? Annene beni en güzel şekilde tanıtmışsın sağ ol mu diyecekti? Kadının suçu yokmuş beni o.luğa layık gören senmişsin mi..
Hayır! Ne yüzünü görmek istiyordu ne de hiç bir vakit güvenilmez olan sözlerini dinlemek. Zaten ne oluyorsa her şey güzel olacak diyenlerden olmuyor muydu? Güven bana her şey güzel olacak demek ağzına tükürmem için fırsat ver demekti artık Gökçe’nin sözlüğünde.
Hayatta kalmak için başka şansım yok diyerek bir can kurtarma halatına sarılır gibi derslerine odaklandıktan sonra öğlen arası telefonunu çıkararak
