ใช้เวลาสองวันมากิก็ได้ถุงช็อปปิ้งคืนหากแต่เธอค้นดูทุกถุงแล้วกลับไม่พบโทรศัพท์ของเธอ
“แล้วมันจะไปอยู่ไหน” เธอบ่นกับตัวเองเบา ๆ
หญิงสาวนึกย้อนไป พอจะเป็นไปได้มั้ยว่าเธอลืมเอาไว้ที่ไหนสักที่
“ป้าไม่เห็นเลยหนูมากิ” ป้าเจี๊ยบบอกหลังจากช่วยเจ้านายตัวเองหาโทรศัพท์ทั่วบ้าน
พอทราบว่าแม่บ้านก็หาไม่เจอหญิงสาวก็ไหลตัวเองลงโซฟาทำหน้างอคอหักจนป้าเจี๊ยบได้แต่ยิ้มส่งกำลังใจให้
“ซื้อเครื่องใหม่ดีมั้ยคะ” แม่บ้านเสนอ
มากิได้แต่ยิ้มเจื่อนไอ้เรื่องซื้อเครื่องใหม่เธอทำได้อยู่แล้วแต่เธออยากได้ซิมที่อยู่ในเครื่องเก่าต่างหาก แล้วแบบนี้เธอจะติดต่อกับพี่ชายได้อย่างไร เงินของเธอก็ลดลงทุกวันแม้จะไม่ได้เยอะมากมายแต่ยิ่งเงินลดเธอยิ่งไม่เป็นสุขอย่างน้อยติดต่อพี่ชายได้เธอก็ยังอุ่นใจ
“ป้าเจี๊ยบ” เธอเรียก
“คะ”
“คือ...” หญิงสาวลุกขึ้นมาพูดดี ๆ “มากิ..ทำงาน”
“ค่ะ คุณมากิทำงานอะไรคะ ป้าก็ว่าจะถามแต่ไม่กล้า” ป้าเจี๊
