สยบรักลูกมาเฟีย

หน้าที่ของเหล่าทายาทคนรวย

คฤหาสน์ ปาร์เกอร์

สามพ่อแม่ลูกนั่งอยู่ที่ห้องรับรองแขก บรรยกาศวันนี้ช่างเงียบอึมครึม เพราะเรื่องที่คุยกันวันนี้ทำเอาทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลต้องหัวเสียแต่เช้า

“ให้ตาย ให้หาเมีย พูดเหมือนเดินตามถนนแล้วมันจะมีเลย !”

เสียงตะโกนลั่นบ้านของคาเมรอนทำให้เเม่บ้านแม่นมคนขับรถคนสวนต้องรีบวิ่งมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับนายน้อยของพวกเขา

"นายน้อยเป็นไรครับ “ เสียงลุงชวนมาก่อนตัวถามเสียงดังไม่แพ้นายน้อย

พอมาถึงห้องรับรองแขกเหล่าบรรดาคนงานในบ้านก็แทบจะเบรกกันเสียแทบจะหน้าทิ่มตาม ๆ กัน ก่อนจะค่อย ๆ ถอยตัวออกมาจากที่เกิดเหตุ ถ้านายใหญ่นั่งเงียบหน้านิ่งอย่างนั้น รับรองได้ว่าเรื่องที่คุยมันสั่นสะเทือนความมั่นคงของสถาบันครอบครัวได้ระดับสิบทีเดียว

ภายในห้องรับรองแขกกลับมาเหลือสมาชิกแค่สามคนเท่าเดิม

“ก็ไม่ได้บังคับ” ผู้พ่อเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงไม่หยี่ระ

“ถ้าหาไม่ได้จะตัดออกจากกองมรดก ! นี่มันไม่ใช่การบังคับตรงไหนไม่ทราบครับคุณ คริสโตเฟอร์ ดาเรียน ปาร์เกอร์” ชายหนุ่มโมโหถึงขั้นเรียกชื่อเต็มของบิดา

คริสโตเฟอร์ถอนหายใจ เขาก็ไม่ได้อยากเร่งเร้าอะไร ถ้าเมียรักไม่ออกปาก มีหรือคนอย่างเขาจะมาบังคับอะไรลูกชายคนเดียวของตัวเอง แล้วนี่...เขาต้องรับบทพ่อใจร้ายโดนลูกตะโกนใส่หน้าปาว ๆ

“ก็ไม่ได้มีคำว่าว่าจะต้องหาให้ได้นี่นา จริงมั้ย คุณคาเมรอน ดาเมียน ปาร์เกอร์” ประโยคท้ายคนพ่อเน้นย้ำชื่อจริงเต็มยศอย่างที่ลูกชายทำใส่

คาเมรอนเกือบจะชี้หน้าใส่คนพ่อแต่ดีที่เก็บมือทันได้แต่กำมือแน่นแล้วชกอากาศระบายอารมณ์ พ่อเขาโคตรกวน ! ในเมื่อทำอะไรพ่อไม่ได้เขาจึงพุ่งเป้าไปที่แม่ของตัวเอง

“คุณอนาสตาเซีย นิญญา ปาร์เกอร์ บอกลูกคนนี้ให้ชื่นใจทีว่าไม่ได้เห็นด้วยกับตาแก่นี่” ไม่ว่าเปล่ายังชี้กำปั้นไปทางที่พ่อบังเกิดเกล้านั่งอยู่

สตรีคนเดียวในห้องรับแขกได้แต่กุมขมับ พ่อลูกเหมือนกันไม่มีผิด ถ้าอีกคนยียวนอีกคนจะต้องยียวนกว่า

“มัมว่าลูกก็...ถึงวัยต้องมีครอบครัวแล้ว...” ยังไม่ทันที่เธอจะพูดอะไรอีก ลูกชายก็อาละวาด

คาเมรอนยกมือขึ้นก่อนจะยื่นกำปั้นใส่พ่อแม่ตัวเองอย่างโมโห ใจเขาอยากจะชี้หน้าด้วยซ้ำ แต่นั้นเป็นการกระทำที่ต่ำเกินไป เขาได้รับการอบรมมาอย่างดีจึงให้กำปั้นผู้ให้กำเนิดเท่านั้น แค่นี้ก็เป็นการกระทำที่อุกอาจพอตัวแล้ว

“อายุเป็นเพียงตัวเลข ! ถ้าวัดกันที่ตัวเลขอายุ ป่านนี้โลกวิบัติแล้ว เราคือชนที่พัฒนาแล้วอย่าให้ความคิดแบบนั้นมาครอบงำ”

สองสามีภรรยามองหน้ากันอย่างอับอาย นี่พวกเขาอุ้มชูตัวอะไรถึงสามสิบสี่ปี คาเมรอนเป็นชายหนุ่มสูงถึงร้อยเก้าสิบเซนติเมตร ตั้งแต่หัวจรดเท้าใส่เสื้อผ้าตัดเย็บอย่างพอดีตัวสมกับราคา หุ่นรึก็สมส่วนมัดกล้ามแน่นไม่ปล่อยให้ส่วนไหนหย่อนคล้อย ทรงผมรึก็จัดทรงดูภูมิฐาน ใบหน้ายิ่งแล้วใหญ่ ดวงตาทรงเสน่ห์สีเทาที่ได้จากพ่อไปเต็ม ๆ คิ้วได้รูปสวย จมูกก็โด่งเนื่องจากได้ความโด่งตามพ่อที่เป็นชาวเยอรมันและแม่ที่เป็นชาวอเมริกาหากแต่โด่งอย่างเดียวคงจะไม่ใช่ลูกรักพระเจ้ายังให้เป็นทรงสวยเนื่องจากได้ยีนส์เอเชียจากลูกเสี้ยวไทยของแม่มาตัดกับยีนส์ยุโรปปากได้รูปสีแดงระเรื่อเหมือนผู้เป็นแม่ ผิวพรรณรึก็ดูดีมีชาติตระกูลประหนึ่งว่าอาบน้ำตลอดเวลา

ภายนอกดูดีออกปานนี้ เหตุไฉนบุคลิกส่วนตัวของลูกชายพวกเขามันถึง...เหมือนคนไม่สมประดีนัก

“หยุดทำท่าทางแบบนั้นที อุจาดตา” เป็นคริสโตเฟอร์ร้องขอ

คาเมรอนยอมทำตามที่พ่อขอ เปลี่ยนท่าทีมากอดอกแทนเชิ่ดใบหน้าอันหล่อเหลาอย่างถือดี

“จะเอาจริงใช่มั้ยไอ้เรื่องลูกสะไภ้”

สองสามีพยักหน้าพร้อมกัน

ชายหนุ่มเดาะลิ้นอย่างหงุดหงิด แล้วเขาจะไปพาใครมาเป็นเมีย แถมเงื่อนไขก็ทำเอาเขาคิดไม่ตก ต้องจดทะเบียนเท่านั้นไม่พอ ต้องรักกันจริงมีหลานให้ทันอุ้ม

“เพื่ออะไร”เขาว่ามือทั้งสองยกขึ้นมือก่อนจะกระแทกเสียงอย่างอดทนอดกลั้น “เพื่อ ! !”

“เพื่อให้ภาพลักษณ์แกดูดีขึ้นมา มันเป็นตัวตัดสินใจในการเลือกผู้บริหารเช่นกัน”

“ฟาเทร์ (พ่อ) ที่ผ่านมาผมบริหารงานได้ไม่ดีหรือยังไง !”

ชายหนุ่มหลุดภาษาเยอรมันออกมาอย่างเหลืออด

“โซห์น (ลูกชาย) แม่และพ่อรู้ว่าลูกทำงานเก่ง แต่ลูกรู้ใช่มั้ยว่าบางคนเขาก็ต้องการภาพลักษณ์ที่ภูมิฐาน ดูน่าเชื่อถือ” อนาสซาเซียอธิบายด้วยภาษาเยอรมันอย่างใจเย็น

แล้วการที่เขาเป็นหนุ่มวัยทำงานที่โสดมันไม่น่าเชื่อถือตรงไหนเขาไม่เข้าใจ เขาทำงานดี พาปาร์เกอร์คอปเปอร์เรชั่น เติบโตอย่างก้าวกระโดดมาตลอด ผลงานเขามีมากมายแต่มาแพ้เพราะไม่มีครอบครัวเนี้ยนะ ไอ้พวกหัวหงอกธรรมชาติที่แต่งงานมีลูกก็ไม่ได้จะทำงานเก่งไปกว่าเขาสักคน บางคนก็เลี้ยงเด็กมหาลัยแทนลูกตัวเองเสียอย่างนั้น สังคมขยะโดยสมบูรณ์

“อีกอย่าง” คริสโตเฟอร์มองหน้าลูกชายก่อนจะบอกออกไป

“แกมีภาพลักษณ์ไม่ดี รู้ใช่มั้ยเรื่องอะไร”

มาถึงตรงนี้คนที่อาละวาดถอนหายใจยาวก่อนจะเดินมานั่งโซฟาตัวที่ว่าง แขนแกร่งตั้งฉากก่อนที่จะยกมือเรียวมารองศรีษะเอาไว้อย่างคิดไม่ตก

“ผมโสด ไม่มีพันธะ” เขาบอก

“แต่ไม่ใช่เหตุผลที่จะทำตัวเสเพล”

เออ เขารู้ แต่เขาผิดอะไรในเมื่อเขาไม่ได้แต่งงาน เขาก็สามารถมีใครก็ได้ คบหาดูใจใครก็ได้ แล้วจะมาโจมตีกันเพียงเพราะเรื่องแค่นี้เท่านั้นหรือ มันไม่ดูเหมือนอยากเขี่ยเขาลงจากตำแหน่งแบบออกนอกหน้าไปหรือ ?

“เอาล่ะ ใกล้ได้เวลาขึ้นเครื่องแล้วฉันกับแม่แกต้องไปแล้ว หวังว่ากลับมาพวกฉันคงจะได้เห็นผู้หญิงที่แกจริงจังด้วย”

คริสโตเฟอร์พูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะประคองภรรยาให้เดินไปขึ้นรถที่จอดรอไว้นานแล้วเนื่องจากเขาทั้งสองต้องบินไปฮันนีมูนครบรอบสี่สิบห้าปี

ห้องรับแขกเหลือเพียงชายหนุ่มผู้เดียวแล้ว เขานั่งอยู่อย่างนั้นราวชั่วโมงก่อนที่จะทนไม่ไหวปาหมอนระบายอารมณ์จนห้องนั้นเละไปชั่วพริบตา...