หลังจากที่ได้ไปทานข้าวบ้านชายหนุ่มวันนั้น หญิงสาวก็กลายเป็นลูกคนที่สองของบ้านปาร์เกอร์จริง ๆ เธอต้องกลับบ้านกับชายหนุ่มทุกสัปดาห์เพื่อไปทานข้าวเย็น อย่างวันนี้เธอก็นั่งรถที่อนาสตาเซียส่งไปรับลูกชายและตัวเธอถึงหน้าทาวน์เฮาส์ มากิรู้สึกเหมือนได้เติมเต็ม
เธอลืมไปแล้วว่าการมีครอบครัวปกติเป็นอย่างไร ไม่ใช่พ่อของเธอไม่ดี แต่เขาก็เลี้ยงเธอในแบบที่เขาคิดว่าดีกับโลกที่จะต้องเผชิญ การที่จะได้มานั่งคุยเรื่องสนุกกันหรือการที่จะชวนกันไปทำเรื่องที่ผู้หญิงเขาชอบทำ เรื่องแบบนั้นเธอไม่เคยได้สัมผัส พอมีอนาสตาเซียชวิตในประเทศไทยของเธอก็ดูมีสีสันขึ้น
“เอาไว้อาทิตย์หน้าเราไปเล็บมือกับเท้าดีมั้ยลูก” อนาสตาเซียชวน
มากิยิ้มพยักหน้าให้ “ดีค่ะ หนูอยากทำเล็บกับแม่พลอย”
อนาสตาเซียหลงเด็กสาวไม่รู้จะหลงอย่างไรแล้ว ยิ่งเรียกนางว่าแม่พลอยอย่างนั้นแม่พลอยอย่างนี้ นางยิ่งเข้าใกล้อาการคล้ายลูกชาย
“หนูนี่ที่บ้านคงรัก
