Sevda
Dağhan beni evine getirdiğinde, içimdeki korku git gide büyüyordu. Dağhan’da tarif edemediğim bir şey vardı. Karanlık bir yanı vardı sanki… Özellikle Timur söz konusu olunca o karanlık tarafı ortaya çıkar gibi oluyordu.
Timur’u yere atarken içim acımıştı. O ise gram acımadan Timur’a bakmış, sonra beni alıp buraya getirmişti. Hani düşünüyorum, Timur gerçekten sevgilim olsaydı. Gay olmasaydı, bu adam yine böyle mi olacaktı? Benim özel hayatıma saygısı olmayacak mıydı?
Zorla beni kendine aşık edecek değil ya… en sonunda pes edecek. Buraya gelme sebebim, ablamdı. Ablamın zor durumda olmasından korkuyordum. Konak’ta Dağhan’ın annesinden dayak yedigi halde abimlere söylememişti ve söyletmemişti. Yine başı derde girse yine söylemez… o yüzden korkuyordum.
“Hadi anlat, ablama ne oldu?”
