EP.5
1387 Words
บ่ายของวันต่อมา
ผมที่ตื่นมาในช่วงบ่ายของวัน จึงลุกขึ้นเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อชำระร่างกาย ก่อนจะมานั่งมองหน้าหญิงสาวอยู่ข้างๆเตียงอย่างใช้ความคิด เพราะเขารู้สึกว่าไม่อยากให้เรื่องนี้มันจบลงไปง่ายๆ ผมรู้สึกอยากรับผิดชอบเธอ เพราะผมเป็นคนแรกที่พรากความบริสุทธิ์ของเธอไป ผมจึงลังเลใจว่าจะปล่อยเธอไปดีไหม ก่อนที่จะลุกออกจากห้องเพื่อไปหาอาหารและของใช้ส่วนตัว รวมถึงยาคุมฉุกเฉินและยาลดไข้ด้วย ก่อนจะกลับเข้ามาในเวลาต่อมา
"อ้ะ! อื้ออ เจ็บจัง ฉันยังไม่ตายใช่ไหมเนี่ย" ฉันที่พึ่งรู้สึกตื่นพร้อมกับอาการเหนื่อยล้า และรู้สึกปวดหัวเป็นอย่างมาก แถมระบมตัวไปหมดทั้งตัว เรี่ยวแรงที่จะลุกออกจากที่นอนก็เหมือนจะไม่มี
"ตื่นแล้วหรอคุณ" ครามที่ได้ยินเสียงร้องของหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง เขาจึงเดินเข้ามาดูเพราะเขานั่งรับลมอยู่นอกระเบียงที่อยู่ไม่ไกลจากเธอ
"ตะ ตื่นแล้ว" มายด์ที่ได้เห็นหน้าหนุ่มหล่อที่เธอได้มีความสัมพันธ์ไปเมื่อคื่น จึงได้ตอบเขาเสียงตะกุกตะกักด้วยความเขิน
"แล้วคุณจำเรื่องเมื่อคืนได้ไหม แต่ถ้าคุณจำไม่ได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ผมช่วยคุณรื้อฟื้นความทรงจำเมื่อคืนให้เอาก็ได้นะ" ครามที่อยากรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าจำเหตุการณ์ของเมื่อคืนได้หรือป่าว จึงเอ่ยถามด้วยความจงใจ
"หยุดพูดนะ ไม่ต้องพูด" เธอที่พอนึกถึงเหตุการณ์ของเมื่อคืนได้ จึงทำให้เธอเริ่มหน้าแดงซ่านด้วยความเขิน แถมเมื่อคืนเธอยังจำได้อีกว่าเธอขอให้เขามาเป็นคนช่วยเธอออกจากฤทธิ์ยา แล้วเธอในตอนนี้ก็จำเหตุการณ์ของเมื่อคืนได้ทั้งหมด
"แล้วคุณจำได้แล้วหรอ ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น คุณเป็นคนขอร้องให้ผมช่วยคุณในเมื่อคืน คุณยังจำได้อยู่ไหม" เขาในตอนนี้แค่อยากรู้เท่านั้นว่าเธอจำเหตุการณ์ได้บ้างไหม
"ฉันรู้แล้ว ฉันจำคำพูดของตัวเองได้ ฉันจำทุกอย่างได้ทั้งหมด" ไม่ต้องตอกย้ำกับฉันขนาดนี้ก็ได้ ฉันไม่ได้ความจำเสื่อมนะ
"งั้นเรามาคุยกันใหม่หน่อยไหม ซึ่งตอนแรกเราตกลงกันแค่ว่าเป็น One Night Stand แต่ตอนนี้ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น ผมอยากรับผิดชอบชีวิตของคุณ ต่อไปคุณเปิดโอกาสให้ผมหน่อยได้ไหม ผมกับคุณยังไม่มีใครมีแฟน เรามาลองคบกันดูไหม" เขาว่าเขาคิดมาดีแล้ว และตัดสินใจดีแล้วด้วย ที่เขาพูดกับเธอแบบนี้ไม่ใช่ว่าแค่อยากรับผิดชอบ แต่เขาอยากรู้จักเธอให้มากขึ้น แม้ตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าการมีความรักมันจะเป็นยังไง แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะรักใครไม่เป็น
"คะ คุณกำลังขอฉันคบหรอ" เธอที่รู้สึกตกใจไม่น้อยที่ได้ยินคำพูดนี้ออกจากปากเขา แต่ถ้าเขาแค่ต้องการรับผิดชอบเธอในเรื่องที่เกิดขึ้น เธอรู้สึกว่ามันไม่จำเป็น เพราะสิ่งที่เกิดมันก็แค่ One Night Stand
"อืม แล้วคุณไม่ต้องคิดว่าการที่ผมขอคุณคบด้วยเพราะแค่ต้องการรับผิดชอบ ซึ่งมันไม่ใช่เหตุผลหลัก แต่ผมแค่อยากมีคุณอยู่เคียงข้าง ผมไม่รู้ว่าความรักของเราในอนาคตมันจะเป็นยังไง แต่ผมอยากให้เราลองเปิดใจไปด้วยกันสักครั้ง" เพราะถ้าเราสองคนไม่ลองก็จะไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไง จะไปด้วยกันจนรอดไหม
"งั้นหรอ ฉันขอคิดก่อนได้ไหม ฉันพึ่งบอกเลิกแฟนไปเมื่อวาน แต่วันนี้คุณกับมาขอฉันคบด้วย ฉันไม่รู้เลยว่าตัวเองควรจะทำยังไง" เธอรู้สึกว่าชีวิตของเธอกับเขาดูมันจะฉุกละหุกกันเกินไป ดูมันจะรวดเร็วไปหมดทุกอย่าง
"คุณไม่ต้องคิดอะไรแล้ว ผมมัดมือชกคุณไปเรียบร้อยแล้ว ซึ่งผมไม่ยอมให้คุณปฏิเสธ" เพราะหลังจากนี้เขาจะไม่ยอมให้เธอต้องหนีเขาไปไหนได้
"แล้วคุณจะมาถามฉันทำไม ถ้าคุณจะทำแบบนี้" ผู้ชายคนนี้ดูจะบ้าบอจริงๆ แล้วมันใช่รึป่าวล่ะเนี่ย คนบ้า!
"ก็ถือว่าเป็นการบอกคุณไปในตัวยังไงล่ะ แต่ผมไม่รับคำปฏิเสธจากคุณอย่างแน่นอน" เพราะเขาคิดที่จะเอาเธอเข้ามาในชีวิตแล้ว ซึ่งเธอไม่มีวันที่จะปฏิเสธผมได้อย่างแน่นอน
"คนบ้า! เรื่องแบบนี้มันมัดมือชกกันได้ด้วยหรอ" ดูผู้ชายคนนี้จะเอาแต่ใจจัง ฉันจะขอเวลาคิดหน่อยก็ไม่ยอม
"ได้หมดแหละ แต่ตอนนี้คุณลุกมากินข้าวก่อนเถอะ จะได้กินข้าวกินยา" เพราะดูจากสีหน้าที่ซีดเซียวของเธอ ดูเหมือนจะมีอาการไข้ขึ้น เดี๋ยวจะช็อกไปซะอีก
"อืมคุณ ฉันรู้สึกปวดหัวแล้วก็ปวดตัวมากๆเลยคุณ" ซึ่งตอนนี้ฉันรู้สึกไม่สบายตัวเลยสักนิด รู้สึกตัวจะไม่มีแรง แถมเจ็บปวดไปทั้งตัว
"ต่อไปคุณเรียกผมว่า พี่คราม ส่วนผมจะเรียกคุณว่า มายด์" ผมที่ได้ยินที่เธอเรียกผมว่า คุณ คุณ มันช่างดูห่างเหินกันเกินไปยังไงก็ไม่รู้ ซึ่งผมรู้สึกไม่ชอบใจเลยสักนิด
"อืม เอางั้นก็ได้" อยากให้เรียกอะไรก็จะเรียกล่ะกัน ดูยังไงฉันก็คงหนีเขาไม่พ้นแล้วนี่ เห้อ! ยัยมายด์นะยัยมายด์ หนีเสือปะจระเข้ชัดๆ
"งั้นมายด์ลุกมานั่งพิงหัวเตียงก่อน เดี๋ยวพี่จะไปเอาข้าวต้มมาให้" ครามจึงช่วยเธอลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง ก่อนจะไปเอาข้าวต้มที่ใส่ถ้วยไว้รออยู่ก่อนแล้วเอามาให้เธอ
"ขอบคุณนะ" เธอรู้สึกอยากขอบคุณเขายังไงก็ไม่รู้ เธอรู้สึกว่าเขาดูแลเธอดีจัง ไม่ต่างจากคุณพ่อคุณแม่ของเธอเลย เพราะเวลาฉันป่วยพวกท่านก็จะทำแบบนี้ให้ฉันเสมอ
"ไม่เป็นไร มายด์กินสักหน่อยเถอะ จะได้กินยาต่อ เดี๋ยวพี่จะเช็ดตัวให้" ผมที่ลองเรียกเธอว่ามายด์ แล้วแทนตัวเองว่าพี่ซึ่งมันก็ดูไม่ได้แย่เลย มันกับรู้สึกดีซะด้วยซ้ำ
"เอ่อ.. ฉันเช็ดเองก็ได้" มายด์ปฏิเสธครามเสียงอ่อยๆ เพราะเธอรู้สึกเขินๆถ้าเขาต้องมาถูกเนื้อต้องตัวเธออีกครั้ง
"ไม่ พี่จะเช็ดให้มายด์เอง แต่มายด์ไม่ต้องรู้สึกอายพี่หรอกนะ เพราะเมื่อคืนพี่เห็นมาหมดแล้วทุกซอกทุกมุมเลย" ไม่มีส่วนไหนที่ผมยังไม่เคยเห็น
"คนบ้า! พี่พูดอะไรก็ไม่รู้" มายด์ที่ตอนนี้หน้าแดงก่ำด้วยความเขิน เธอไม่รู้เลยว่าเขาจะพูดออกมาทำไม หรือจงใจทำให้ฉันเขินหรอคนบ้า
"พี่ก็พูดตามความจริงไง แล้วบอกแล้วไงว่าให้เรียกพี่ว่า พี่คราม" เพราะผมก็เป็นคนค่อนข้างที่จะตรงไปตรงมาอยู่แล้ว เคยเห็นก็บอกว่าเคยเห็น ไม่เคยเห็นก็บอกยังไม่เคยเห็น
"หนูรู้แล้ว" แต่ฉันยังไม่กล้าเรียกนี่สิ ฉันจะทำยังไงดี
"หึ! รู้แล้วก็ดี งั้นกินข้าวเถอะ จะได้กินยา เดี๋ยวไข้จะขึ้นอีก" ผมจะรอดูแล้วกันว่าเธอจะเรียกผมว่าพี่ครามตอนไหน
"ค่ะ" หลังจากนั้นครามก็เริ่มป้อนข้าวต้มให้มายด์เองกับมือ ก่อนที่ไม่นานข้าวต้มจะหมดไป แล้วต่อด้วยการกินยาและเช็ดตัว สุดท้ายก็พาเธอนอนพักผ่อนอยู่บนเตียง โดยที่มีเขานอนอยู่ข้างๆเธอ
- Writer
