"พี่ครามค่ะ พี่คราม เย็นแล้วค่ะได้เวลาไปทำงานได้แล้ว" เธอที่พยายามเขย่าตัวครามเพื่อให้ตื่น แต่สุดท้ายก็ยังนิ่งอยู่ เธอจึงได้แต่ขึ้นเตียงไปเขย่าเขาให้แรงขึ้น เพื่อที่พี่เขาจะได้ตื่นเสียที จนสุดท้ายครามก็งัวเงียงัวเงียตื่นขึ้นมา
"อืมม กี่โมงแล้วครับตอนนี้ พี่หลับไปนานขนาดไหนเนี่ย" รู้สึกตัวเขาเองหลับไปนานมากเลยสินะ ดูผ่อนคลายลงไปเยอะเลย
"ก็หลายชั่วโมงอยู่ค่ะ แต่ตอนนี้ก็หกโมงกว่าแล้ว" ไม่รู้กี่ชั่วโมง แต่รู้มานานมากแล้ว
"งั้นหรอครับ ขอบคุณนะครับที่ปลุก ไม่งั้นพี่คงนอนเพลินแย่เลย" ถ้านอนนานกว่านี้ วันนี้คงไม่ได้ไปทำงานหรอก มัวแต่นอนอยู่นี่แหละ
"ถ้าพี่ครามเหนื่อย หยุดพักผ่อนสักวันก็ได้นะคะ ถึงพี่ครามไม่เข้าไปดูก็คงไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้งคะ" ถ้าพี่เขาอยากพักผ่อน ทำไมไม่หยุดพักสักวัน จะปล่อยให้ร่างกายตัวเองเหนื่อยงานไปทำไม
"ได้ครับ ถ้าวันไหนพี่เหนื่อยพี่จะพัก แต่ตอนนี้พี่ยังไหวอยู่ หนูไม่ต
