The Tenebrous Night Of October

Chapter 76. 1

We can't explain the things happening every day. Some felt like it is vivid, and the others are new. We kept walking even if we didn't know the things might happen after seconds.

Matapos sumakay sa sasakyan ni Officer Garette ay hindi na ako nag isip pa kung saan ko siya gustong dalhin. Ilang oras lang ang pinaalam ko kay tita kaya kailangan makabalik din agad din kami. Madami pa akong nakahandang plano para samahan sa mga lugar na iyon si Theo. I am responsible for making things comfortable and easy for him. No wonder he didn't fail to remember me after those years. That only matters to me are the things I felt.

Pagtapaka ng paa namin sa kainang iyon ay inalalayan ko pa ito patungo sa loob na ikinagulat naman ng mga tao sa kainang iyon. Bukod kase sa mga lalaking matatangkad ang kasama ko ay hindi maipagkakailang may mga itsura din silang angat sa lahat ng nasa loob niyon.

"Ano ito bakla? Bakit madami kang kasamang Hari ng trono ngayon? Hindi ka na sana nag abala pa."

Hinayaan ko muna silang umupong tatlo sa isang gilid kung saan nakikita ang labas ng kainang iyon.

"Hindi mo na ba naaalala yung isang yun?"

Nagtaka pa ito ng tignan ko ang isang table kung saan nakaupo ang tatlo.

"Alin dun? Yung pulis ba?"

Napabuntong hininga ako dahil hindi naman iyon ang tinutukoy ko. Alam ko namang noong nakaraan lang nung pumunta ako dito para kumain at kasama pa si Officer Juarez.

"Si Theo ang tinutukoy ko. Alaga mo pero hindi mo man lang maalala ang pagmumukha,"

Hindi ko masisisi ito dahil na din sa laki ng ipinayat ni Theo. Pareho lang kami na ng naging reaksyon matapos kong banggitin si Theo kaya naman hindi na ako nagtaka sa paraang pasugod at lakas pa ng bunganga ng may ari ng lugar.

"Hoy Theo! Aba't talagang wala kang balak batiin ako kahit nakita mo na ako!"

Napabuntong hininga ako at nagtungo sa kahera kung saan nandoon naman ang isnag bakla na parang pinagpapantasyahan pa ang mga lalaki sa gilid na iyon.

"Si Theo ba talaga yun?.. Huwag mong... Karen Leigh!"

Pinasadahan ko lang ito ng tingin ng may isang bagay na pumasok sa isip niya para manlaki pa ang mata nito. Alam nilang may sakit si Theo ngunit hindi nila alam na mas lumala pa ang kalagayan nito kumpara noon. Theo never leave my side. Gusto niyang subukan gawin lahat ng bagay na ginagawa ko at isa iyon sa mga pinakanakakaexcite na parte sa kaniya. He wanted to learn new things because he never triesd those things that a normal people do. It's a bit late noong mag aral ito sa eskwelahan na pinapasukan ko. Walang kupas ang katalinuhan niya kaya halos sabay din naman kaming nakapagtapos ng elementary kahit pa may limitasyon pa din para sa kaniyang pumasok. We met somewhere on the facility of children's hospital. Hindi ko lang akalain na hindi niya ako tatantanan. Before, he only dreamed about doing things that I could do, and he successfully achieved those. I am the youngest child of the De Villa family, and I realize that I could be a big sister to him.

"Alam mo naman siguro ang hindi pwede at pwede sa kaniya. Kung marami akong atraso sa inyo mas lalo na sa kaniya."

Nanatili kaming nanonood sa kanila habang patuloy lang na nag uusap dahil na din sa gulat.

"A-anong sabi ng doctor? Hindi ko siya nakilala bakla."

I can't bring the stairs to climb above to ask him why he would need this man above if the only thing he wants is to learn something he doesn't allow to do before? I am not sure if there is someone above that I could talk to about things like his case. Sa madaling salita gusto kong lumaban pa siya tulad noon. He never gives up. Day by day, the only matter between us is reading new books, laughing with each other, and learning new things outside of that room.

Hindi na ako nagkwento pa sa taong nasa tabi ko at sinabing mas maganda kung unahin na niya ang paghahanda ng pagkain namin dahil alam kong hindi pa kumakain si Theo. Eunice called me and It was unexpected dahil alam niya ang number ko. Pagbalik ko naman sa table ay nakinig naman ako s apatutyada ng isa pang bakla na ayaw na yatang umalis sa table namin. Kabiruan niya ang tatlo at pare-pareho yata sila ng trip na ikinakunot naman ng noo ko. Hindi ko alam na naiba na ang kwento sa lamesa at narinig pa ang pangalan ko. Bago pa ako may masabi ay nauna na ito sa pagtayo at mabilis na nagtungo sa loob para tumulong sa paghahanda ng pagkain. Madaming kumakain dito araw araw kaya swertehan namang wala masyadong tao ngayon kahit na sabado.

"They still remember me,"

Napalingon ako kay Theo dahil masaya ang mga ngiti nito at ani mo'y hindi makapaniwalang may mga taong hindi nakalimot sa pagkakakilanlan nito. I doubt na hindi nito iniisip na sana ay naaalala niyang muli ang ilan sa mga bagay na dapat na alam pa din nito hanggang ngayon.

"Nagsabi na ako ng kakainin natin sa loob. Anong sinabi ng baklang iyon sa inyo?"

Agad na buhay ang pagtataka ko ng biglang magpigil ng tawa ang dalawa na kanina pa yata nila pinpigilan. Hindi na ako nagulat nang maisabose nila ang pagtawa na mas lalo ko naman ipinagtaka. Sigurado akong masasabon ko ang baklang iyon dahil sa mga ikinikwento niya dito sa tatlo na tila alam naman ni Theo.

Magsasalita pa sana ako ulit ng maramdaman kong magvibrate ang telepono bilang hudyat na may tumatawag sa akin. Hindi na ako nawalan ng katawagan sa araw na ito. Iba't iba ang dahil at iba din ang sa isang ito. Unregistered ang numero ng tumatawag ngunit sinagot ko pa din ito dahil iniisip ko na baka si Officer Hans na naman iyon at may sasabihin na namang ikakakilos ko para hanapin at puntahan ito.

Saglit akong tumayo at lumabas bago sinagot ang tawag. Imbes na magsalita ay nanatili lang ang telepono sa tenga ko at pinapakinggan lang kung ano ang nasa kabilang linya.

"Officer... Officer.. Officer. Hindi ko akalain dadating tayo sa puntong ito. Gusto ko lang batiin ka dahil natupad na ang dahilan ng pagtungo mo sa distritong ito. Bakit nga ba nagulat pa akong kayang kaya mong buksan ang kaso-"

Imbes na pakinggan pa iyon ay mabilis kong ibinaba ang tawag kahit pa kuryoso ako sa kung sino ang nasa kabilang linya. Hindi ko ugaling magtanong at hindi ko din ugaling makipag usap sa telepono sa kung sino sinong taong nakatagpo ng numerong gamit ko. Kung sino man ang nasa kabilang linya ay sigurado akong nakuha ko nga ang atensyon nila. Nakakatawang binigyan pa nila ako ng punto para sabihing nagtagumpay ako sa pagpapapansin sa mga kriminal na iyon.

Things would be tough from now on.