Mutluluk çok da zor değildi aslında bakarsanız. Küçücük şeylerle bile mutlu olabilirdi bazı insanlar. Zelal de onlardan biriydi. Yanında uyuyan adamı seyrediyordu dakikalardır. Olmaz sanıyordu, ama olmaz denen olmuş, aşık olmuştu Welat’a…
Hamileliğinden dolayı pek nazlıydı son zamanlarda. Ama buna rağmen bir dediğini iki etmiyordu kocası. Yeter ki o da oğlu da iyi olsun…
Evet, doğru duydunuz. Oğlu olacaktı Zelal’in. Geçen hafta öğrenmişlerdi bebeğin cinsiyetini. Öğrendikleri gün adeta bayram yerine dönmüştü koca konak.
Kayınpederi uğruna kurbanlar kestirmişti doğmamış torunun.
Uyuyan kocasına yaklaşıp yanağına bir öpücük kondurdu genç kadın. “Ağam, uyan hadi, geç oldu.” diyerek.
Kocasıyla beraber geçirdiği son huzurlu günün olduğunun farkında bile değildi.
Yapılan kahvaltı sonrası er
