บ้านคุณหญิงเฟื้องฟ้า
อลิซ อลิศา....
“กูโอนเงินเข้าบัญชีมึงแล้วนะ”ฉันพูดกับปลายสายทันทีเมื่อมีคนกดรับ
(อีลิซซซ!!!!!!!)เมื่อปลายสายได้ยินเสียงฉัน มันก็แหกปากเรียกชื่อฉันซะเสียงดัง จนฉันยกโทรศัพท์ออกจากหูแทบไม่ทัน
“หูฉันจะแตก”ฉันพูดกับมันไปด้วยนำ้เหนื่อยๆแล้วก็นอนหลับตาลงอยู่บนที่นอนสีชมพูลายแมวเหมียวสีชมพู ห้องของฉันถูกตกแต่งโทนสีชมพู
(แกหายไปไหนมา แล้วทำไมนำ้เสียงฟังดูแปลกๆ)แซนนี้เอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงสงสัย ฉันจึงถอนหายใจออกมา ฉันเก็บตัวอยู่แต่ในห้องนอนของฉันมา3วันเต็มๆแล้ว ม๊าให้ป้าแม่บ้านเอาข้าวมาขุนฉันถึงในห้องนอนน่ะ ต้องใช้คำว่าขุนนะคะเพราะม๊าเฟื้องฟ้าเรียกแบบนี้
“ไม่ได้หายไปไหน กูก็อยู่บ้าน”ฉันตอบมันไปด้วยน้ำเสียงเเผ่วเบา
(ออกมาเจอกูหน่อย เร็วๆด้วยกูให้เวลามึง30นาที มึงต้องรับผิดชอบที่ทำให้กูเดินไม่ได้ไป2วันเต็มๆ)อะไรของมัน มันเดินไม่ได้แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันวะ
“มึงเดินไม่ได้
