ดอยสูงที่ห่างไกลความเจริญ
16:45น.
อลิซ อลิศา....
“คุณครูอลิซคะ”
“จ๋า^_^”ฉันที่กำลังนั่งตรวจการบ้านของเด็กๆอยู่ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมาจากสมุดการบ้านที่ฉันได้เตรียมมามห้พวกน้องๆบนดอยนี้ ทั้งสมุดเขียนหนังสือดินสอปากกายางลบและร่วมไปถึงดินสอสี ฉันนำมาแจกให้เด็กๆของฉันทุกคน เด็กบนดอยนี้มีแค่10คนเองที่อายุพอที่จะเข้าเรียนได้แล้ว ฉันสอนแค่คร่าวๆให้พวกน้องๆได้รู้ตัวหนังสือและอ่านเป็น เพราะเห็นเฮียเคบอกว่าเขากำลังทำเรื่องขอทางรัฐบาลให้สร้างโรงเรียนให้เด็กบนดอยนี้ขอครูจิตอาสาขึ้นมาสอนหนังสือเด็กๆบนดอยนี้ และเหมือนทางรัฐบาลสนใจข้อเสนอของเฮียเคอยู่ไม่น้อยเลย
“คือคุณครูเฮลให้หนูเอาจดหมายมาให้คุณครูอลิซค่ะ”เด็กผู้หญิงอายุน่าจะประมาน10ขวบเดินมาส่งกระดาษสี่เหลี่ยมแผ่นใหญ่ที่ถูกพับมาอย่างดีจากผู้ชายที่นั่งอยู่หลังห้อง ฉันจึงมองไปที่เขาก็เห็นเขาขยิบตาให้ฉันหนึ่งดี ฉันจึงส่งยิ้มหวานไปให้เขา ความสัมผัสของฉันก
