[DAY] EP6

4774 Words

“หนูจะทำอะไรคะ” ผมลากสายตามองไปยังสิ่งที่ไนล์กำลัง ‘พยายามลาก’ เข้าไปในห้องน้ำ คำว่า ‘พยายามลาก’ ดูเข้ากับสภาพเหนื่อยหอบของคนตัวเล็กที่สุดในตอนนี้ ไนล์หยุดออกแรงกับตะกร้าผ้าใบใหญ่ หลังมือขาวกระจางยกขึ้นซับเหงื่อตามกรอบหน้า ริมฝีปากบางเผยอหายใจหนักเล็กน้อย ดวงตาทอดมองลงมาที่ตะกร้าตรงหน้าก่อนจะหันมามองกับผมเสียงปนหอบเล็กน้อย “ก็ซักผ้าไงครับ เสื้อผ้าพี่เดย์จะหมดตู้แล้ว” ผมอมยิ้มพร้อมกับส่ายหน้าให้กับคำตอบที่ได้ยินแล้วลุกมาแย่งตะกร้าใส่เสื้อผ้าใบใหญ่ไปจากไนล์ ทว่าสายตาไม่รักดีมันดันให้ความสนใจของอย่างอื่นที่ควรจะเป็นตะกร้าใส่เสื้อผ้ามากกว่า อึก! ขาเรียวขาวดั่งรูปปั้นกำลังอยู่ในระดับสายตามองพอดี แถมกลิ่นจากครีมอาบน้ำที่น้องใช้ยังหอมยั่วยวนชวนให้ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้แล้วไล้จมูกถูไถสูดดม ผมไล่สายตามองตั้งแต่ชายกางเกงขาสั้นที่ไนล์ใส่มาถึงปลายนิ้วเท้าน่ารัก หัวเข่าสองข้างมีสีอมชมพูคล้ายคนเพิ่งลุกจากการนั่งคุกเข่า เล็บเท้าใสสะอาดตาเหมาะเจาะกับปลายนิ้วเท้าสีชมพูอมเลือดฝาด ขาขาวน่าพาดบ่าตรงหน้ามันชักชวนให้ผมเอื้อมมือไปจับมากกว่าตะกร้าเสื้อผ้าเสียอีกในตอนนี้ ผมสะบัดหน้าไล่ความคิดอกุศลกับไนล์ออกไปจากหัว แล้ววกสายตากลับมาที่ตะกร้าอีกครั้งพร้อมกับยื่นมือไปจับมาให้แน่น เพราะกลัวว่าจิตจะไม่เข้มแข็งพอจนเผลอปล่อยมันหลุดมือไปคว้าเอาขาสวยๆ ของไนล์มาจับจนได้ “ไม่ต้องค่ะ พี่ส่งซักตอนมันหมดตู้ทีเดียว แล้วของหนูก็ไม่ต้องซักเหมือนกัน ส่งร้านเดียวกับพี่นี่แหละ” ผมถือตะกร้ากลับมาไว้ที่เดิมก่อนจะหันกลับไปถามเด็กตัวน้อยที่ยืนดูอยู่ด้านหลั “วันนี้มีการบ้านไหมคะ” “ไม่มีครับ” “หนูจะทำอะไรต่อหรือเปล่า หรือจะนอนเลย” “นอนเลยก็ได้ครับ พรุ่งนี้พี่เดย์ต้องไปซ้อมบอล ต้องพักผ่อนเยอะๆ” ไนล์ตอบผมพร้อมกับหันหลังชันเข่าปีนขึ้นไปนอนบนเตียง นิ้วมือเรียวน้อยๆ ตะกุยผ้าห่มขึ้นมาคลุมจนถึงคอเช่นทุกคืน ผมได้แต่ยืนมองภาพน่าเอ็นดูนั่นก่อนที่จะขยับตัวไปหยิบโน็ตบุ๊ก ก่อนจะคลานเข่าขึ้นไปนอนบนเตียงภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน “พรุ่งนี้โรงเรียนหนูก็หยุดหนิคะ พี่ว่าคืนนี้เรานอนดึกหน่อยก็ได้ ซ้อมบอลจะนอนน้อยหรือเยอะพี่ก็เตะเข้าประตูแม่นอยู่แล้ว” ผมบอกคนที่นอนมือขยุ้มผ้าห่มตาแป๋ว เมื่อเห็นว่าผมแทรกตัวมาอยู่ภายใต้ผ้าห่มพร้อมกับโน็ตบุ๊กในมือไนล์ก็ค่อยๆ ขยับตัวโผล่ออกจากกองผ้าที่ตัวเองทั้งดึงทั้งกำไปปิดยันคอหอย คนเด็กกว่ามองสิ่งที่อยู่ในมือสลับกับใบหน้าผมไปมา ดวงตาของไนล์แสดออกถึงความไม่ไว้ใจผมพอสมควร ถ้าให้น้องไว้ใจผมมันก็คงบ้าไปแล้วในเมื่อผมจ้องจะงาบเขาทุกอิริยาบถแบบนี้ “แล้วเราจะนอนดึกกันไปทำไมล่ะครับ” “นอนดูซีรี่ย์กันไงค่ะ มีเรื่องที่พี่อยากดูแต่ยังไม่มีเวลาดู หนูไนล์ดูเป็นเพื่อนพี่หน่อยได้ไหมคะ” ไนล์ดูลังเลเล็กน้อยตอนที่ผมเอ่ยปากขอร้องเขา แววตาวาวหลุบต่ำลงก่อนจะพยักหน้าตกลง ผมกดเข้าหน้าจอซีรี่ย์ต่างประเทศที่เล็งไว้พร้อมกับความคิดชั่วร้ายที่บังเกิดขึ้นเป็นฉากๆ เกี่ยวกับสิ่งที่ผมกำลังจะเปิดให้ไนล์ดู เด็กตัวน้อยข้างกายมองหน้าจอที่แสดงชื่อของซีรี่ย์เรื่องนี้แล้ววกสายตากลับมามองที่ผมด้วยความสงสัย ไม่ให้สงสัยได้ไงหน้าจอมันแสดงคำว่า ‘s*x’ ตัวใหญ่เท่าไข่ห่านขนาดนั้น ผมเลี่ยงการตอบคำถามที่ถูกถามผ่านสายตาคู่สวยด้วยการเอียงตัวไปขยับหมอนให้องศามันรองรับหลังของผมกับไนล์ได้พอดี ปล่อยให้คนตัวบางคิดเตลิดไปกับชื่อเรื่องที่ได้เห็น ‘ความรักของนายคืออะไร พิสูจน์มาสิ’ ‘คุณต้องการให้ผมพิสูจน์ด้วยอะไร’ ‘จูบฉันสิ กอดฉัน รักฉัน ทำให้ฉันเป็นของนายทั้งตัว’ เด็กตัวน้อยมุ่งความสนใจทั้งหมดไปกับภาพเคลื่อนไหวตรงหน้าจนไม่รับรู้เลยว่าตอนนี้แขนของผมมันโอบล้อมเขาไว้ทั้งตัวแล้ว ม่านตาสีอ่อนขยายใหญ่ขึ้นรวดเร็วเมื่อถึงฉากจูบดูดดื่มของสองตัวละคร ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นพลางลำคอกระจ่างก็ลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ไปใหญ่ ผมแอบมองปฏิกิริยาไนล์ตลอดจนไม่ได้สนใจดูสิ่งที่เปิดไว้สักเท่าไร แก้มใสสองข้างก็เริ่มขึ้นสีขึ้นทุกทีเมื่อถึงฉากเข้าพระเข้านาง แล้วไอ้ซีรี่ย์ที่ผมเลือกดูมันก็ค่อนข้างฉายฉากพวกนี้เยอะเป็นพิเศษ ผมจงใจเลือกเรื่องนี้มาเพื่อกระตุ้นเด็กน้อยโดยเฉพาะ เพราะไอ้คำพูดของไอ้ไฟป่าในวันนั้นมันหลอกหลอนจนผมชักเริ่มอยากพิสูจน์แล้วเหมือนกันว่ามันจะจริงอย่างที่ไอ้ไฟป่ามันพูดไหม ‘อื๊มม..’ ‘อ๊ะ!..ระ..รักฉันให้มากกว่านี้’ เสียงหอบครางกระเส่าดังขึ้นหนักหน่วงเมื่อเนื้อเรื่องเริ่มร้อนระอุขึ้นทุกที ไนล์ยังคงจ้องมองตาไม่กะพริบ นิ้วมือจิกผ้าห่มที่ปกปิดช่วงโคนขาแน่น ริมฝีปากกับแก้มมีสีแดงขึ้นชัดเจน แถมคนตัวเล็กยังแอบหอบกระเส่าออกมานิดๆ อีกต่างหาก ผมปล่อยให้ไนล์ให้ความสนใจฉากอย่างว่านั้นต่อไป เขาจะได้ไม่มาสนใจมือไม้ของผมที่มันสารวนไปกับซี่ข้างเพรียวลมแล้วเอวคอดสวย ผมกรีดปลายนิ้วมือลากลงไปตามต้นแขนลามไล้มาถึงหลังมือขาวแล้วขยับมาแตะที่ต้นขาเหนือผ้าห่ม จนกระทั่งผมสอดมันเข้าไปข้างในสัมผัสเนื้อผิวเนียนนุ่มไนล์ก็ยังไม่รู้สึกตัว เฮือกก! ผมเกือบจะเสียอาการออกมาทันทีเมื่อจู่ๆ เด็กข้างกายก็เงยหน้าช้อนสายตาขึ้นมามอง ดวงตาสีอ่อนล่อกแล่กไปมามองทั้งผมและฉากนัวเนียเมามันที่จอหน้าสลับกัน ลิ้นสีสดแลบออกมาเลียริมฝีปากเล็กน้อยแล้วรีบเก็บเข้าไปด้านใน ไนล์มองผมเหมือนน้องต้องการจะถามอะไรสักอย่าง แต่ก็ดูมีความลังเลอยู่มากจนไม่กล้าจะเอ่ยปาก “มีอะไรเหรอคะ หรื่อว่ามันไม่สนุก” คนถูกถามอึกอัก อ้ำอึ้งอยู่หลายนาทีกว่าจะยอมปริปากตอบออกมา “น้องว่ามันไม่ค่อยสนุกเท่าไร น้องขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ไนล์พูดจบก็เตรียมจะสะบัดตัวลงจากเตียงทันที ดีที่ผมมันมือไม้ไวและมันก็ยังพัวพันอยู่กับต้นขาลื้นมือขไนล์อยู่เลยทำให้ผมรวบตัวเขาไว้ได้ไม่อยาก ผมรวบตัวบางๆ ของไนล์ไว้ด้วยแขนเพียงข้างเดียว คนตัวเล็กหลุบสายตามองหน้าจอที่กำลังแสดงฉากเร่าร้อนของหญิงชายคู่หนึ่ง เสียงบดจูยของคนทั้งคู่ดังกระหึ่มทุกท่วงท่าการแทรกลิ้นหรือแม้แต่ขยับปากบดคลึงกัน แม้ว่าเสียงในจอจะดังแล้วทว่าเสียงกลืนน้ำลายอึกใหญ่ของคนที่เริ่มจะหอบนิดๆ นั้นดังยิ่งกว่า เหงื่อหลายเม็ดผุดซึมตามไรผมและขมับผมเลยยื่นมือเข้าไปซับออกให้ อึก! คนที่กำลังสนใจสิ่งตรงหน้าวกสายตากลับมามองผมอีกครั้ง ดวงตาคู่นั้นดูสับสนกับสิ่งที่รู้สึกอยู่ไม่น้อย แต่ที่ไนล์จะได้ไตร่ตรองสิ่งที่ตัวเองคิดอยู่ผมก็เคลื่อนใบหน้าเข้าไปหาอีกฝ่ายซะแล้ว ริมฝีปากเผยอเพราะแรงหอบเล็กน้อยมันเหมือนแม่เหล็กดึงดูดให้ผมต้องรีบเข้าใกล้และต่อต้านอะไรไม่ได้ ยิ่งตอนที่มันถูกเคลือบไปด้วยน้ำลายจนฉ่ำวาวสะท้อนแสงไฟในห้องมันยิ่งน่าสัมผัส โคตรชวนเชิญและโคตรน่าลิ้มลอง ถึงแม้ว่าการลองมันจะหมายถึงการก้าวขาเข้าคุกไปแล้วหนึ่งข้างก็ตาม ‘เผลอๆ อาจจะถูกไอ้คนนั้นเอาไปชิมแล้วก็ได้ใครจะรู้ มึงยังไม่ได้พิสูจน์เลยหนิว่ายังสดใหม่หรือเปล่า’ แต่ก่อนที่ผมจะทาบริมฝีปากลงไปในอีกไม่กี่วิข้างหน้าเสียงของไอ้ไฟป่าที่ได้พูดกรอกหูผมไว้มันกลับมาดังก้องอีกครั้ง ผมไม่ได้ช่วยให้ผมมั่นใจในสิ่งที่กำลังทำแต่มันทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมาได้ต่างหาก ใช่ผมยังไม่ได้พิสูจน์ว่าน้องยังสดใหม่สำหรับผมหรือเปล่า แต่แล้วมันยังไงน้องจะสดหรือไม่สดผมก็ชอบเขาอยู่ดี แล้วถ้าหากไอ้สิ่งที่พ่อเลี้ยงมันทำกับเขาไว้มันคือความทรงจำแย่ๆ ผมก็ไม่ควรเอาความต้องการและความใครรู้ของตัวเองไปทำลายความรู้สึกของน้องหรือเปล่า? “ไนล์…” ผมเรียกชื่อไนล์เสียงแหบพล่า คนตัวเล็กยังคงไม่ขยับตัวหรือเบี่ยงใบหน้าหนีแต่อย่างใด มิหนำซ้ำยังจ้องตาผมกลับอย่างไม่ยอมแพ้อีกด้วย ความนุ่มนิ่มและน่าทะนุถนอมของไนล์ทำให้ผมคลั่งไคล้จนอยากจะเป็นเข้าของแต่ในขณะเดียวกันมันก็บอบบางจนผมทำอะไรไม่ลง อยากเก็บไว้ชื่นชมไปนานๆ ถึงแม้จะชื่นชมได้แค่ตาก็พอใจ แต่ใครจะรู้ว่าไนล์จะทำให้ผมยับยั้งชั่งใจใจต่อไม่ไหวด้วยการเป็นฝ่ายขยับเข้าหาผมเอง! “อื๊ออ…” ริมฝีปากบางฉ่ำเยิ้มเคลื่อนทาบทับริมฝีปากผมแนบสนิท จมูกโด่งพอดีโครงหน้าหายใจหนักหน่วงอยู่ที่โหนกแก้ม เปลือกตาสีอ่อนหลับพริ้มเมื่อปากของเราแนบชิดกัน ปากน้อยๆ ของไนล์ขยับขึ้นลงเงอะงะเหมือนกับว่ากำลังเลียนแบบสิ่งที่เขาได้เห็นไปเมื่อครู่ ผมแอบยิ้มมุมปากกับสัมผัสไร้เดียงสาที่ได้รับ และไนล์ก็ใช้ความใสซื่อพวกนั้นมากระชากจิตใต้สำนึกแยกแยะถูกผิดของผมให้พังชนิดที่เรียกได้ว่ากระเจิดกระเจิงจนกู้ไม่กลับด้วยการเลียลิ้นนุ่มหยุ่นทั่วทั้งปากของผม! “อื๊ออ!..” ไนล์ครางเสียงสั่นในลำคอเมื่อถูกผมเอาจริง หลังจากที่ปล่อยให้เด็กน้อยหยั่งเชิงอยู่นาน ผมใช้มือพับหน้าจอโน็ตบุ๊กเสะเปะสะปะเนื่องจากเอาสายตามาสนใจเจ้าของเสียงครางพล่าในลำคอก่อนจะดันมันออกจากตักไปวางที่ไหนสักที่บนเตียงนี้ ผมบดคลึงริมฝีปากบางนุ่มนิ่มอย่างกับเยลลี่ที่ยังไม่ทันเซตตัว มันทั้งนุ่มน่ากลืนกลิ่นและหวานจนผมหิวกระหายมากขึ้นเรื่อยๆ จากที่เคยเป็นฝ่ายรุกตอนนี้ไนล์ทำได้แค่หลับตารับสัมผัสจากผมเท่านั้น นิ้วมือทั้งสิบบีบลงที่ไหล่กว้างของผมซะแน่นและแน่นมากขึ้นไปอีกเมื่อผมใช้ลิ้นดุนดันแยกเรียวปากนั้นออกจากกัน แล้วสอดลิ้นเข้ารังควานด้านในที่ชื้นฉ่ำ แผ่นหลังบางถูกฝ่ามือผมประคองให้เอนนอนอย่างช้าๆ จนแนบสนิทไปกับที่นอน ปากของเรายังคงเชื่อมติดกันไม่ปล่อยเสียงบดจูบที่ฟังดูเหนอะหนะดังยิ่งกว่าซีรี่ย์ที่เพิ่งปิดไปเสียอีก เรียวขาขาวแยกออกจากกันเมื่อผมยัดเหยียดร่างกายกำยำแทรกกลางขาสองข้าง ขาขาวลื้นมือเสียดสีอยู่ที่เชิงสะโพกทั้งสองข้าง ยิ่งไนล์ขยับขาเบียดเสียดร่างกายผมมากเท่าไรมันก็ยิ่งสร้างความร้อนผ่าวใต้ร่มผ้ามากขึ้นเท่านั้น ผมคลำฝ่ามือไปทั่วตามขาเรียวที่ขยับไปมาข้างกาย จับและลูบมันตั้งแต่หลังเท้ายาวจนถึงชายกางเกงขาสั้น “อื๊อ..!..อึก!” เสียงครางอื้ออึงดังได้แค่ในลำคอเท่านั้นในเมื่อผมไม่ยอมผละริมฝีปากออกมาสักที ลิ้นเรียวที่เมื่อก่อนนั้นซุกซนเลียปากผมซะเปียกชื้นตอนนี้กลับนอนคดตัวอยู่ในอุ้งปากน่ารังแก มันถูกผมดูดดึง เกาะเกี่ยว พันนัวเนียจนแทบจะไม่มีแรงสู้ แม้แต่ตอนที่ผมดึงมันเข้ามาอยู่ในปากของตัวเองแล้วดูดแรงๆ ไนล์ยังแทบจะไม่มีแรงต่อต้าน ปล่อยให้ผมสัมผัสอยู่แบบนั้นจนน้ำลายแทบจะไม่เหลื่อให้กลืนลงคอเลยก็ตาม ยิ่งไนล์ไม่มีท่าทีปฏิเสธหรือต่อต้านใดๆ ออกมามันยิ่งทำให้ผมได้ใจและอยากจะทำอะไรให้มากกว่านี้ กำปั้นเล็กทุบอกผมสองสามทีเมื่อผมจู่โจมจูบเขามานานเกินไป ทันทีที่ผมยอมละริมฝีปากปล่อยให้อีกฝ่ายเป็นอิสระไนล์ก็รีบโกยลมหายใจเหมือนกับคนใกล้ตาย แผ่นอกบางกระเพื่อมขึ้นลงหนักหน่วงตามการหายใจ ริมฝีปากที่เริ่มช้ำสั่นนิดๆ เมื่อถูกผมหยุดพรมจูบ “พะ..พี่เดย์..” เสียงแหบของไนล์กระซิบเรียกผมเมื่อผมเริ่มเปลี่ยนที่จูบไปจูบตำแหน่งอื่นแทน ผมเลือกที่จะไม่ขานรับคำเรียกนั้นแล้วหมกมุ่นกับพื้นที่ต่างๆ บนใบหน้าขาวใสนี้แทน แก้มนิ่มยุ้ยสองข้างถูกผมกดจมูกดอมดมอยู่หลายฟอดใหญ่ก่อนจะแนบริมฝีปากประทับจูบอ่อนโยนไปให้ ปลายจมูกโด่งรั้นยุบตัวเล็กน้อยหลังจากถูกประทับรอยเช่นเดียวกับแก้มนิ่ม ไม่เว้นแม้แต่เปลือกตาทั้งสองข้างที่ผมค่อยๆ บรรจงจูบลงไป ราวกับว่าถ้ารุนแรงแล้วมันอาจจะเสียหายจนไม่สามารถซ่อมแซมได้อีก ผมไล้ปลายจมูกสูดดมกลิ่นหอมเจือจางตามผิวกายนวลเนียนตั้งแต่หน้าผากนูนไล่ลงมาตามกรอบหน้าจรดปลายคาง แล้วซุกตัวฝั่งใบหน้าลงกับต้นคออุ่น โดยที่ไนล์ก็เชิดหน้าให้ความร่วมมือกลับ ความหอมยั่วยวนและความนุ่มนิ่มมันทำให้ผมยับยั้งใจไม่ไหวต้องประทับรอยตราเจ้าของลงไป เนื้อขาวๆ ถูกผมงับฝั่งรอยฟันแล้วดูดดึงให้ขึ้นสีช้ำเสียจนเจ้าตัวต้องออกปากร้องเจ็บ “โอ๊ย!?” ไนล์ร้องออกมาเสียงดัง ก่อนจะออกแรงดิ้นดันตัวผมออกห่างจากเขา คนตัวเล็กมองหน้าผมแล้วหอบก่อนจะเรียบเรียงคำพูด “พะ..พี่เดย์จะทำอะไรน้อง” “หนูไม่รู้จริงๆ เหรอ” ผมถามคนที่เป็นฝ่ายเข้ามาจูบผมก่อน “ตอนนี้น้องยังไม่พร้อม” ไนล์ตอบออกมาเสียงสั่นเครือคล้ายจะร้องไห้ ผมไม่รู้ตัวเลยว่าน้ำเสียงที่ใช้พูดออกไปเมื่อกี้มันรุนแรงขนาดไหนคนตัวเล็กถึงได้เหมือนจะร้องไห้แบบนี้ ผมทำได้แค่ถอนหายใจเพื่อระงับอารมณ์ที่ไนล์เป็นคนปลุกมันขึ้นมา ก่อนจะมองหน้าน้องอีกครั้ง พยักหน้าทำความเข้าใจแล้วผละตัวออกมา แต่ยังไม่ทันจะได้ลึกไปไหนไนล์ก็รีบพูดขึ้นมาเสียงตะกุกตะกัก “ตะ..แต่ถ้าพี่เดย์มีอารมณ์ น้องช่วยพี่ก็ได้นะ” เจ้าของคำพูดนอนกลับตาแน่น ผมมองคนที่กำลังนอนทอดกายเชิญชวนอีกทั้งร่างกายของผมยังอยู่กลางหว่างขาไนล์อีกต่างหาก ผมแทบจะไม่ต้องใช้เวลาคิดสำหรับคำถามเมื่อกี้ เพราะทันทีที่ไนล์พูดจบผมก็ทาบตัวลงทับคนตัวบางอีกครั้งทันที เด็กมันยินยอมพี่เดย์จะผิดได้ไง! ผมคร่อมไนล์ไว้ใต้อานัสทั้งตัวแล้วโน้มลำตัวท่อนลงไปแนบชิดกับแผ่นอกบาง ลูบขมับชื้นทั้งสองข้างให้ปราศจากเม็ดเหงื่อทั้งๆ ที่ห้องผมแอร์มันโคตรจะเย็น แก้มสีจัดถูกผมหอมจูบอีกครั้งแล้วฝั่งใบหน้าลงหับหมอนใบเดียวกับไนล์ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงแหบพล่าชิดใบหู “แน่ใจนะว่าอยากช่วยพี่” ไนล์พยักหน้าตอบกลับมา ก่อนจะตามมาด้วยเสียงสั่นที่ดังออกมา “ตะ..แต่พี่เดย์ห้ามใส่เข้ามานะ แค่ทำข้างนอก” ผมพยักหน้าตกลงก่อนจะส่งรอยยิ้มหวานหยาดเยิ้มกลับไปให้ “ค่ะ แต่หนูอย่ามาขอร้องให้พี่ใส่เข้าไปข้างในล่ะ” เด็กตัวน้อยมีสีหน้าซีดลงทันทีที่ผมบอกไปแบบนั้น ซึ่งผมไม่ได้พูดเล่นแน่นอนและผมก็เคารพคำสั่งที่ออกจากปากน้องทุกคำ ผมจะไม่ใส่มันเข้าไปแต่จะทำให้น้องครวญคราง หิวกระหายจนต้องส่ายเอวเข้าหา พร้อมกับเอ่ยปากเรียกร้องทั้งน้ำตาให้ผมใส่เข้าไป แต่ผมจะไม่ยอมใส่มัน ผมจะทำให้น้องต้องเป็นฝ่ายมานั่งบนตัวผมแล้วจับมันใส่เข้าไปในร่างกายตัวเองแทน! “อื๊ออ!!..!!” ผมซุกหน้าลงที่ซอกคออีกครั้ง เพียงแค่ครั้งนี้มันหนักหน่วงและรุนแรงมากกว่าเก่า เนื้อขาวถูกผมไล่จูบตั้งแต่ต้นคอใกล้กกหูจนถึงหัวไหล่กลมน่าขบกัด ก่อนจะเริ่มใช้ปากขูดงับสร้างร้อยแดงเล็กๆ ไล่ขึ้นไปจนถึงลำคอที่เสื้อตัวไหนก็ปกปิดไว้ไม่ได้ ทุกครั้งที่ผมงับฟันลงไปเสียงครางวาบหวิวดังขึ้นทุกครั้ง นิ้วมือที่เคยจิกแน่นอยู่ที่ไหล่ผมก็เปลี่ยนมาอยู่ที่ศรีษะ น้องทั้งทึงทั้งดึงขยุ้มจนผมมันยุ่งเหยิงไปหมด “อื๊อ!..อ่าา!” คนใต้ร่างเริ่มครางไม่เป็นภาษาเมื่อถูกผมบดเอวเข้าหาทั้งที่ส่วนล่างเรายังแนบชิดกัน ทุกจังหวะที่ขยับเข้าหาเอวบางก็แอ่นสู้ไม่ยอมถอยเช่นกัน! ยิ่งเห็นไนล์ตอบสนองมากขึ้นผมก็ยิ่งมุทะลุกระแทกเอวเข้าใส่ราวกับว่าร่างกายเรามันเชื่อมต่อกันอยู่ แต่จริงๆ มันก็แค่เสียดสีกันไปมาผ่านเนื้อผ้าที่ไม่ได้หนาเท่าไรของเราทั้งคู่ คนตัวเล็กส่งเสียงร้องครางหนักขึ้นทุกที ฝ่ามือเล็กกดใบหน้าของผมให้ซุกลงบนอกที่กำลังแอ่นสู้ เนื้อผ้าสีอ่อนนูนเด่นเป็นกองสองกองท้าทายอำนาจจากปากของผมให้เข้าสู้ อีกไม่กี่วินาทีต่อมาเนื้อผ้าตรงไหนก็เปียกชื้นไปด้วยน้ำลายของผม สลับกับนิ้วมือที่บีบเค้นเรียกเสียงร้อง เรียวขาที่เบียดชิดข้างสะโพกถูกผมโลมเลียด้วยจมูกและปากก่อนที่จะใช้มือสอดลึกเข้าไปใต้เนื้อผ้าลูบคลำสิ่งที่ถูกปกปิดด้วยกางเกงในอีกชั้น มันกำลังขยายตัวและชื้นแฉะเพราะน้ำเหนียวสีใสที่ปริเอ่อออกมาจากแรงกระแทกของผมเมื่อกี้ “เฮือก!..แฮ่ก!” ไนล์รีบตักตวงลมหายใจเมื่อผมผละตัวขึ้นมาถอดเสื้อ เผยสัดส่วนกำยำด้านบนให้น้องได้เห็น คนตัวเล็กมองหน้าท้องลอนสวยของผมไม่กะพริบตาแล้วยื่นมือออกมาจับมันเบาๆ ก่อนจะรีบเก็บมือกลับไปอย่างกับไอ้สิ่งที่เขาจับมันเป็นของร้อน แตะต้องนานๆ อาจจะไหม้ได้อย่างงั้นแหละ ผมปล่อยให้น้องเก็บไปจิกหมอนที่หนุน เสื้อยืดที่อีกฝ่ายสวมตอนนี้มันก็เริ่มจะเกะกะตาของผมเต็มทน ผมอยากเห็นแผ่นอกที่ผมรังแกเมื่อกี้ว่ามันจะบวมเห่อแค่ไหน ทว่าพอยื่นมือไปแตะชายเสื้อไนล์ก็รีบตะปบมือไว้ทันที “มะ..ไม่ถอดเสื้อนะ น้องไม่ถอดเสื้อ” ในเมื่ออีกฝ่ายไม่อยากถอดผมก็ไม่บังคับ และหันไปเล่นงานอย่างอื่นแทน กางเกงขาสั้นถูกผมจับดึงทึงออกจากเรียวขาในรวดเดียวโดยที่เจ้าตัวไม่ขัดข้อง ตอนนี้ท่อนล่างมีเพียงชั้นในสีอ่อนที่ตรงกลางเปียกเป็นวงกว้างปกปิดอยู่แค่นั้น ผมไล่สายตามองทุกตารางนิ้ว พยายามเก็บภาพนี้ให้ได้มากที่สุดอย่างน้อยถ้าครั้งต่อไปมันจะเกิดอีกทีปีหน้ายังไงซะปีนี้ผมก็มีภาพนี้ไว้คอยช่วยแล้ว คนตัวน้อยเริ่มรู้สึกเขินอายที่ถูกผมจ้องนานเกินไปเลยเอื้อมมือลงมาปิด แต่มันก็ไม่ทันซะหรอก ผมปัดมือคู่นั้นออกแล้วดึงเศษผ้านั้นให้ออกจากสะโพกผายในทีเดียว ชั่วพริบตาสัดส่วนสะอากสะอ้านตาที่มีสีระเรื่อก็เผยให้ผมได้ชื่นชม “พะ..พี่เดย์..เลิกมองน้องได้แล้ว” “จะให้เลิกได้ยังไงคะ ในเมื่อไนล์ของพี่น่ามองขนาดนี้” คนตัวเล็กแก้มแดงปลั่งยิ่งกว่าเก่าเมื่อได้ยินที่ผมบอก และไอ้คำที่พูดมันก็ไม่ได้เกินจริงเลยสักนิด ไนล์น่ามอง น่ามองไปทั้งตัว และน่ากินจนผมอยากจะกินไม่ให้เหลือแม้แต่กลิ่นให้ใครได้ดอมดมเลยด้วย “อ๊ะ!..พะ..พี่เดย์” ไนล์เรียกผมสลับเสียงครางกระเส่าเมื่อสิ่งน่ารักของถูกอุ้งมือผมกอบกุมเอาไว้จนมิด ลำตัวบางกระดุกเล็กน้อยเพราะถูกจู่โจมจุดสำคัญโดยไม่ทันได้ตั้งตัว เอวบางบิดเกร็งทันทีที่ผมเริ่มขยับมือช่วยระบายความคับแน่น ริมฝีปากบวมช้ำก็ปลดปล่อยเสียงครางหวานหูไม่ขาดสาย ผมยิ่งเร่งจังหวะแทนที่จะค่อยๆ เพิ่มไปทีละนิดเพราะนึกโลภอยากได้ยินเสียงครางหวานที่เซ็กซี่ปลุกเร้าอารมณ์มากกว่านี้ ผลที่ได้คือเอวบางลอยเน้นเหนือเตียงนอนและเสียงที่ร้องดังก้องห้องจนเกรงว่าข้างห้องอาจจะได้ยิน “ฮือออ..” เสียงครางฮือฮาไม่พอใจเมื่อผมหยุดมือลงซะดื้อ แล้วเปลี่ยนมาบดขยี้ปลายสีชมพูระเรื่อที่เคลือบด้วยน้ำเชื่อมเหนียวหนืด ทำเอาคนตัวบางสั้นสะท้านไปทั้งร่าง เร่งร่อนเอวสู้มือไม่หยุด ท่วงท่าส่ายเอวและจังหวะเด้งสู้ของไนล์ทำเอาซะผมอยากรู้เลยว่าตอนที่เด็กน้อยออนท็อปมันจะแซ่บซี๊ดปากแค่ไหน ผมละมือจากเนื้อตัวของไนล์หันมาปลดเปลื้องกางเกงนอนทิ้งไปแล้วทาบท่อนล่างที่เปลือยเปล่าเข้าหาอีกฝ่าย “ซี๊ดดด…” แค่แนบสิ่งที่ร้อนจวดระเบิดเข้ากับเนื้อตัวของไนล์ผมก็แทบจะเก็บเสียงครางเอาไว้ไม่อยู่ ช่องทางที่ปิดสนิทแถมจีบสีสวยอีกต่างหากมันล่อตาล่อใจผมมากเกินไป ถ้าหากผมแกล้งแทงพลาดแล้วเสือกไสตัวตนเข้าไปข้างในไนล์จะโกรธผมไหมนะ ผมใช้ฝ่ามือที่ใหญ่โตรวบเอาของผมและไนล์มาอยู่ด้วยกัน ขยับฝ่ามือให้มันเสียดสีกันไปมาในจังหวะถี่และหนักหน่วงไม่ผ่อน คนเบื้องล่างนอนส่ายเอวไม่หยุด ขนตายาวเริ่มเปียกชื้นเพราะน้ำตาที่เอ่อคลอจากการะกระทำของผม ริมฝีปากบางขบกันแน่นจนแทบจะเป็นเส้นตรงเพราะกลัวว่าจะเผลอหลุดปากขอให้ผมใส่เข้าไปอย่างที่ผมเคยบอกไว้ก่อนหน้า ผมกระตุกยิ้มให้กับท่าทียั่วยวนช่วนกระแทกกระทั้นให้สั่นคลอนก่อนจะเริ่มผ่อนจังหวะให้ช้าลง เมื่อเริ่มรู้สึกว่าฝ่ามือมันชักจะเปียกหนักขึ้นทุกที “ฮึก..!..อ๊ะ!” คนตัวเล็กหลับหูหลับคาครางไม่เป็นภาษาเมื่อผมขยับเอวเบียดเข้าหา ไนล์เริ่มตัวสั้นหนักขึ้นทุกทีที่ผมขยับเอวและมือ เนื้อตัวที่ขาวใสผุดผ่องตอนนี้ขึ้นรอยริ้วแดงไปทั้งตัว ลำคอมีรอยช้ำจากการขบกัดของผม แผ่นอกก็หอบกระเพื่อมไม่พัก ผมแนบตัวลงให้แนบชิดกับเรือนร่างบอบบาง บดเบียดให้สิ่งที่ใกล้จะปะทุขึ้นทุกทีให้มันเสียดสีกันผ่านหน้าท้องของเราทั้งคู่ แล้วเริ่มกระแทกเอวเข้าใส่อย่างบ้าคลั่งจนไนล์ต้องตัวสั่นไปตามแรงที่ผมชักนำ “อ๊ะ!..พะ..พี่เดย์..อ่า!” “ซี๊ดดด…” ทั้งผมและไนล์ต่างพ่นเสียงร้องครางไม่หยุดหย่อน หน้าท้องของผมเริ่มจะเปียกขึ้นเรื่อยๆ เพราะน้ำใสเหนียวหนืดที่ทะลักออกมามากขึ้นทุกทีของไนล์ เด็กน้อยตัวสั่นอย่างกับลูกนกเปียกฝน ผมตระกองกอดร่างที่สั่นเทานั้นแนบอกแล้วเพิ่มแรงกระแทกกระทั้นให้หนักยิ่งขึ้น หน้าท้องของผมเกร็งตัวแน่นพอๆ กับไนล์ และเสียงครางของเราก็ดังประสานกันจนน่าจะดังก้องไปทั้งชั้น “พะ..พี่เดย์! นะ..น้องรู้สึกแปลกๆ น้องไม่ไหว” “ซี๊ดด…พี่ก็ไม่ไหวค่ะ” ผมบอกไนล์เสียงกระเส่าก่อนจะเร่งจังหวะให้มันดุเดือนจนอีกฝ่ายแทบจะละลายคาเตียง เสียงครางหวานร้องดังลั่นก่อนจะปลดปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาเลอะหน้าท้องตามด้วยของผมที่ทะลักเปรอะเปื้อนไหลหยดออกมาตามชายโครงของเด็กที่นอนหอบหนัก ไนล์ยังคงตัวสั่นเทาไม่หาย หน้าท้องแบนราบกระตุกถี่อยู่หลายนาทีกว่าจะสงบลง ใบหน้าแดงซ่านจนผมอดจะนึกสงสารไม่ได้ ทั่วโครงหน้าและร่างกายเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อที่ผุดซึมมาจากกิจกรรมร้อนจนภูเขาไฟยังต้องอาย ผมผละตัวลุกออกจากแผ่นอกที่ยังหายใจหนักไม่เลิก ควานมือหาเสื้อของตัวเองที่โยนทิ้งไว้บนเตียงตรงไหนสักทีก่อนจะหยิบมันมาแล้วบรรจงเช็ดคราบน้ำที่เปื้อนเปรอะเรือนร่างสีระเรื่อให้สะอาดหมดจด โดยเฉพาะไนล์น้อยที่หมดฤทธิ์นอนสลบไร้พิษสงน่าเห็นใจ ผมตั้งอกตั้งใจเช็ดมันเป็นอย่างดี ตั้งแต่ปลายสุดจนถึงโคนสุดจนคนถูกเช็ดยังต้องเผลอแอ่นเอวเช้าหาอย่างลืมตัว กว่าจะเช็ดจนไนล์สะอาดสะอ้านไปทั้งตัวก็ทำผมเกือบจะอดใจไม่ไหวเหมือนกัน ไอ้ที่ร่อนเอวหาเมื่อกี้ว่ายั่วเย่วแล้วตอนที่นอนหอบกระเส่าเผยอปากสีแดงจัดมันน่าจัดเย่วหนักๆ มากกว่าอีก! “แค่นี้เหนื่อยแล้วเหรอคะ” ผมถามไนล์หลังจากที่พลิกตัวอีกฝ่ายเข้ามากอดแนบกาย ซับเหงื่อที่ผุดซึมตามใบหน้าออกให้จนแห้งเหือด “พะ..พี่เดย์…น้องเหนื่อย” คนตัวเล็กตอบกลับมาเสียงแผ่ว ดวงตาสองข้างหลับสนิท จังหวะการหายใจก็เริ่มกลับมาเป็นปกติ เว้นแต่ร่างกายที่ยังมีการสั่นไม่หาย “แค่นี้หนูก็เหนื่อยแล้วเหรอ ถ้าหากถึงตอนนั้นหนูไม่ขาดใจใต้อกพี่เลยเหรอคะ” “ทะ..ทะลึ่ง…เกินไปแล้วนะ” กำปั้นน้อยที่แทบจะไม่เหลือแรงทุบที่อกผมหนึ่งทีก่อนที่เจ้าตัวจะนิ่งเงียบไปเพราะอาการเพลียจัด ผมพลิกตัวให้ไนล์กลับมานอนในท่าที่เขามักจะหลับประจำทุกคืน จากนั้นก็ลุกออกมาจัดการเศษซากอารยธรรมที่ผมก่อไว้ ทั้งเสื้อผ้าที่ถอดกระจุยกระจาย ไหนจะโน็ตบุ๊กที่ยังดูไม่จบนั่นอีก เห็นสิ่งที่เกลื่อนกลานไปทั่วเตียงแล้วผมก็ต้องถอนหายใจหนัก ไม่รู้ว่าเสียงครวญครางหวานหูของไนล์มันจะเล็ดลอดไปเข้าหูห้องไหนบ้างหรือเปล่า ก็คนตัวเล็กเล่นไม่กักเสียงเอาไว้เลย มีเท่าไรปล่อยออกมาหมด มีหวังพรุ่งนี้ผมคงโดนจดหมายสอดใต้ประตูเพื่อขอให้ระงับเสียงเร่าร้อนของคืนนี้แน่ๆ “ฝันดีนะคะ” ผมจูบซับแก้มสีเลือดฝาดหนึ่งครั้งก่อนจะทรุดตัวลงนอนกอดร่างบางไว้แนบกาย สูดกลิ่นหอมที่ชวนคลั่งไคล้จนหลับฝันไป

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more