บทที่ 4 น่ารำคาญ

624 Words

ลวงรัก ยัยซาแซงแฟน บทที่ 4 น่ารำคาญ .................... ดูเหมือนคำขู่ของไอดอลหนุ่มจะไร้ผล เพราะไม่ว่าจะเป็นการสะกดรอยตาม หรือ การส่งของขวัญราคาแพงมาให้ ซาแซงสาวก็ยังคงทำเหมือนเดิมทุกอย่าง เพิ่มเติมคือ มาดักรอที่หน้าหอของไอดอลหนุ่มทุกเช้า และนี่ก็เป็นอีกครั้ง ที่เธอนั้นส่งกางเกงในชายมาให้พร้อมกับโน้ต (เลือกให้กับมือ) “ยัยโรคจิต!” กูรึมพึมพำออกมาด้วยใบหน้านิ่วคิ้วขมวด “ฮ่าๆ ที่โกรธ เพราะเขาส่งมาให้ถูกไซซ์หรอ” ซอนแจเอ่ย ก่อนจะหัวเราะเพื่อนร่วมวง ที่ตอนนี้ชีวิตในแต่ละวันปั่นป่วนเพราะซาแซงสาว ตุ้บ “เงียบปากไปเลย” กูรึมดุเพื่อนเสียงเข้ม ก่อนจะวางมันลงบนโต๊ะ ชึบ “ถ้าไม่ใช้ เอามานี่ก็ได้เดี๋ยวกูใช้ให้เอง” ซอนแจเอ่ย ก่อนจะคว้ามือไป หมายจะจับถุงกระดาษ แต่ทว่า ก็ถูกมือของกูรึมหยุดไว้ หมับ “ประสาท ของแบบนี้กล้าใช้อ่อ ไปซื้อเองสิ ใครที่ไหนก็ไม่รู้ มาซื้อของแบบนี้ให้ ใครจะไปกล้าใส่ขนลุกตาย" “ไม่เห็นเป็นไร ก็แค่กางเกงในเอง อย่าคิดมาก ไอ้ฮันเอาสักตัวมั้ย” ซอนแจเอ่ยแบบไม่สะทกสะท้าน ก่อนจะหันไปถามจองฮัน “ไม่เอา ปกติเมียซื้อให้ใส่อยู่แล้ว” จองฮันเอ่ยเสียงเรียบ มือก็ขีดเขียนเนื้อเพลงใหม่ลงในกระดาษ “ไอฮันสละสิทธิ์ เพราะฉะนั้นเอามาให้กู” ซอนแจเอ่ยบอก ก่อนจะกวักมือขอถุงกางเกงใน ในมือกูรึม “ไม่ให้” กูรึมเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะดันถุงออกห่างจากมือของซอนแจ “อ้าวไรวะ” .................................................. เช้าวันต่อมา ภาพเดิมๆ เวลาเดิมๆ ซาแซงแฟนสาว นั่งรอไอดอลหนุ่มอยู่ที่หน้าหอพักของเขา "...................." เธอมีอาการดีใจเล็กน้อย ทันทีที่เห็นเขาเดินลงมาจากด้านบน “เอาคืนไป” ไอดอลหนุ่มยื่นถุงของขวัญที่เธอส่งมาคืนให้ “ผิดไซซ์หรอ” คนตัวเล็กเอียงคอเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามด้วยท่าทีสงสัย “นี่!” คนตัวสูงชักจะโมโห ที่คนตรงหน้าพูดไม่รู้เรื่อง “บอกแล้วใช่มั้ย ว่าไม่ให้ส่งของมาให้ แล้วก็ให้เลิกตามได้แล้ว หรือต้องให้เอาเรื่องจริงๆ ก่อนถึงจะหยุดทำแบบนี้” ไอดอลหนุ่มเอ่ยบอกด้วยใบหน้านิ่วคิ้วขมวด "...................." คนตัวเล็กยกมือขึ้นปิดหูตัวเอง ทำเป็นไม่ได้ยิน “เฮ้อ ดื้อด้านจริงๆ" ไอดอลหนุ่มถอนหายใจออกมาด้วยความอ่อนใจ "แล้วนี่ จะไปโรงเรียนสายทุกวันเลยหรือไง” คนตัวสูงหมดคำจะพูด เหลือบมองนาฬิกาตัวเอง ก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงกว่าๆ แล้ว คนตัวเล็กตรงหน้ายิ้มออกมาเล็กน้อย ทันทีที่ไอดอลหนุ่มพูดจบ “หยุดเลย ไม่ต้องมายิ้ม เลิกยิ้มแล้วไปโรงเรียนได้แล้ว เลิกทำตัวไร้สาระสักที” “ค่ะ คุณลุง” คนตัวเล็กเอ่ยก่อนจะรีบวิ่งหนีไปทันที “เฮ้! ยัยซาแซง เรียกใครลุงฮะ” ไอดอลหนุ่มตะโกนไล่หลังร่างเล็กไป ก่อนจะเดินกระฟัดกระเฟียดไปขึ้นรถ ตุ้บ “น่ารำคาญจริงๆ!” กูรึมพึมพำทันที ที่ทิ้งตัวนั่งลงบนเบาะรถ เมเนเจอร์สาวประจำตัวมองไอดอลหนุ่มด้วยแววตาจับผิด ไอดอลหนุ่มรับรู้ได้ถึงสายตาจึงเอ่ยบอกทันที “ไม่มีอะไรครับ ก็แค่เด็กน่ารำคาญ ไม่ได้อันตรายอะไร” “บอกน่ารำคาญ ก็เห็นเข้าไปคุยกับเขาทุกที” เมเนเจอร์สาวบ่นเสียงงึมงำเบาๆ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more