EP.5
1295 Words
"ค่ะ งั้นฝันดีนะค่ะคืนนี้" ฉันเอ่ยลาพี่พระนายเสร็จก็เดินเข้าห้องไปทันที หวังว่าพี่เขาจะฝันถึงฉันบ้างนะ คริ คริ
"ครับ ฝันดี" เด็กคนนี้น่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ
หลังจากน้องเปิดประตูเข้าห้องพักไป ผมก็เดินตรงไปขึ้นลิฟต์กลับห้องพักที่อยู่ชั้นบนสุดของคอนโดทันที ก็คอนโดนี้เป็นธุรกิจของบ้านผม บ้านผมทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ แล้วก็ธุรกิจอย่างอื่นอยู่หลายอย่าง ส่วนธุรกิจที่เป็นของผมเองก็มีสนามแข่งรถกับธุรกิจนำเข้ารถสปอร์ตหรือซุปเปอร์คาร์
โดยตอนนี้ผมขึ้นมาชั้นบนสุดของคอนโด ก่อนที่จะเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายที่มีแต่คราบเหงื่อของตัวเอง ก่อนจะแต่งตัวใหม่เพื่อเข้าไปเช็คงานที่สนามแข่งรถต่อ ซึ่งวันนี้ที่สนามก็มีลูกค้าเข้ามาใช้บริการกันอย่างหนาตา จนธุรกิจของเขาได้กำไรเป็นกอบเป็นกำ
ในวันนี้ผมจะเข้าไปดูสักหน่อยว่าธุรกิจของผมเป็นยังไงบ้าง ซึ่งตอนนี้ผมก็ให้ลูกน้องคนสนิทอย่างพี่กรช่วยดูแลให้อยู่ โดยพี่กรเป็นคนที่ผมรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก รู้จักแม้กระทั่งครอบครัว เพราะฉะนั้นไว้ใจและเชื่อใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ พี่กรทำงานและรู้จักกับผมมาหลายปี ไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วง เรื่องความซื่อสัตย์นั้นผมเชื่อว่าพี่เขามีเต็มร้อย ตั้งแต่พี่เขาทำงานมาก็ไม่เคยมีปัญหาอะไรเลย ไม่เคยมีทุจริตหรือฉ้อโกงเลยสักครั้ง
ณ สนามแข่งรถพระนาย
ตอนนี้ผมได้มาอยู่ที่สนามแข่งรถของผมแล้ว โดยตอนนี้ที่สนามกำลังมีรถแข่งในสนามอยู่ ผู้คนก็มีมากหน้าหลายตาไม่ว่าจะเป็นนักแข่งหรือคนเชียร์ ผมซึ่งยืนดูสถานการณ์ในสนามอยู่สักพักก็เดินขึ้นมาข้างบนแล้วเข้ามาในห้องทำงาน ก่อนจะนั่งตรวจบัญชีของเดือนนี้ว่าเป็นยังไงบ้าง ซึ่งผมนั่งดูบัญชีอยู่สักพักทุกอย่างก็โอเคร สรุปเดือนนี้ผมได้กำไรจากสนามนี้อยู่หลายล้านเลยทีเดียวหลังจากหักค่าใช้จ่ายทั้งหมดแล้ว แค่นี้ก็ทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นมาแล้ว ผมจึงเดินลงไปข้างล่างอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปหาพี่กรที่อู่ซ่อมรถที่อยู่ในสนาม
"พี่กรครับ ช่วงนี้เป็นไงบ้าง มีปัญหาอะไรไหมครับ"
"ช่วงนี้สนามแข่งรถเราไปได้สวยเลยครับ ลูกค้าเข้ามาใช้บริการเยอะทุกวัน"
"ดีแล้วครับ ผมฝากด้วยนะพี่"
"ครับ คุณพระนายไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมเต็มที่อยู่แล้ว"
"ขอบคุณครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับ"
"ครับ"
หลังจากคุยกับพี่กรเสร็จ ผมก็ขอตัวกลับก่อนทันที ซึ่งตอนนี้เป็นเวลา 22.00 น.แล้ว ได้เวลาพักผ่อนของผมสักที ผมจึงเดินทางกลับคอนโดทันที ระหว่างทางผมก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนใบหน้าและรอยยิ้มหวานๆของน้องก็โผล่เข้ามาในโซนประสาทของผม มันทำให้ผมคิดถึงเธอขึ้นมาทันที ไม่รู้ป่านนี้น้องจะนอนหลับหรือยัง
เช้าวันต่อมา
วันนี้ฉันที่ตื่นเช้ามาด้วยความอารมณ์ดี ก็ลุกขึ้นเตรียมตัวอาบน้ำไปมหาลัย ตอนนี้ข้อเท้าฉันก็ดีขึ้นมากๆแล้วไม่ค่อยเจ็บแล้ว ตอนนี้ต้องรีบไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวจะสายอีก แล้วเพื่อนรักสองคนจะบ่นฉันขึ้นมาอีก เวลาผ่านไปสักพักฉันที่ตอนนี้อาบน้ำและเตรียมตัวเสร็จแล้วกำลังจะเดินออกจากห้อง ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
ครืด... ครืด... เสียงโทรเข้าจากคุณยายของมุกดา
"ฮัลโหลค่ะคุณยาย อรุณสวัสดิ์นะคะคุณยายคนสวยของหนู"
(แหม! ปากหวานจังเลยนะจ้ะหลานยาย แล้วเปิดเทอมวันแรกเป็นยังไงบ้างลูก ชอบหรือป่าว)
"ชอบมากๆเลยค่ะ เมื่อวานหนูว่าก็โอเครนะค่ะ สนุกดี" ถ้าไม่ร่วมกับที่ฉันข้อเท้าพลิกอ่ะนะ
(งั้นก็ดีแล้วจ้ะลูก ตั้งใจเรียนแล้วกัน ยายขอให้เป็นวันที่ดีของหนูในทุกๆวันนะจ้ะ)
"ค่ะคุณยาย คุณยายก็รักษาสุขภาพดีๆนะค่ะ ถ้าหนูว่างจะกลับไปเยี่ยมนะค่ะ"
(จ้ะๆ งั้นแค่นี้ก่อนนะลูก ยายไม่กวนแล้วจ้ะ)
"ค่ะคุณยาย"
พอวางสายจากคุณยายไป ฉันก็เดินออกจากห้องไปยืนรอหน้าลิฟต์ทันที พอลิฟต์เปิดออกมาก็ทำให้ฉันมึนงง ทำไมฉันเจอพี่พระนายอีกแล้วอ่ะ ช่างบังเอิญจัง แต่ก็ดีเหมือนกันได้เจอผู้ชายหล่อๆแต่เช้าจะได้ทำให้ฉันกระชุ่มกระชวย ฉันจึงรีบก้าวเท้าเดินเข้าไปในลิฟต์และยืนข้างๆพี่พระนายทันที พอเราสองคนยืนด้วยกันฉันสูงแค่หน้าอกของพี่เขาเองอ่ะ ทำไมพี่พระนายสูงจัง
"หึ สวัสดีครับ" ดูน้องยังน่ารักเหมือนเดิม ดูสายตาที่มองผมตาแป๋วนั้นสิ อยากจับมากอดไว้ให้แน่นๆชิปหาย
"สวัสดีค่ะ พี่พระนายมีเรียนเช้าด้วยหรอค่ะ" ฉันจึงเอ่ยถามและทักทายเป็นมารยาท
"ครับ มีเรียนแค่ช่วงเช้า ตอนบ่ายพี่ก็ต้องมารอรับน้องอีกครับ" ดูเธอเป็นคนช่างพูดช่างถามจริงๆนะ
"อ๋อค่ะ เหนื่อยแย่เลยนะค่ะ"
"หึ! นิดหน่อยครับ"
"ค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะค่ะ" ฉันที่เห็นลิฟต์เปิดออกแล้วก็เลยขอตัวก่อนดีกว่า จะได้รีบเดินไปมหาลัย ก่อนจะรีบก้าวขาออกจากลิฟต์ไปทันที
พรึ่บ!
"อ้ะ!" ฉันที่กำลังเดินออกไปจากลิฟต์ ก็ต้องรู้สึกตกใจเพราะพี่พระนายจับแขนฉันไว้แน่น เลยทำให้ตัวฉันหมุนกับมาแล้วซบตรงหน้าอกของพี่พระนายพอดี หืมม ทำไมตัวพี่พระนายหอมจัง ก่อนที่หัวใจดวงน้อยๆดวงนี้จะสั่นขึ้นมาอีกครั้ง จนฉันรู้สึกตัวว่าฉันไม่ควรทำแบบนี้ และกลัวพี่เขาจะได้ยินเสียงหัวใจของฉัน
"เอ่อ... หนูขอโทษค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจ" ฉันที่รู้สึกเขินๆขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก จึงไม่กล้าที่จะเฉยหน้าสบตากับพี่เขา
"หึ! ไม่เป็นไรครับ น้องมุกไปกับพี่ก็ได้นะครับ เดี๋ยวพี่ไปส่งเราหน้าคณะเอง" ดูน้องเขินๆน่ารักชิปหายเลยว่ะ อยากจับน้องหอมแก้มขึ้นมาเลย ยิ่งแก้มแดงๆนั่นแม่งโครตน่าจูบ
"ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ หนูเดินไปเองดีกว่า" ฉันที่ไม่กล้าสบตากับพี่เขาจึงตอบปฏิเสธพี่เขาไป และเพื่อหัวใจดวงน้อยๆของฉันด้วยที่มันสั่นระรัวขึ้นมาอย่างไม่เป็นจังหสะ
"ไปกับพี่เถอะครับ ทำไมต้องปฏิเสธ เดินตามมาครับ" ทำไมน้องชอบปฏิเสธผมจังเลยว่ะ
"ก็ได้ค่ะ" ถ้าจะบังคับให้ฉันไปด้วยตั้งแต่แรก จะถามฉันทำไมเนี่ย ดูพี่พระนายจะเอาแต่ใจตัวเองไม่ใช่ย่อยเลยนะ หลังจากนั้นฉันจึงจำเป็นต้องเดินตามพี่พระนายมาขึ้นรถอย่างเลี่ยงไม่ได้ จนตอนนี้เรามาถึงที่มหาลัยแล้ว พี่พระนายก็ขับรถมาจอดในโรงรถของคณะ ก่อนที่เราสองคนจะเดินลงจากรถไปด้วยกัน
- Writer
