ตัวร้ายก็ต้องคู่กับนางเอกสิ! (ฮาเร็ม)

2.เขาเลือกชั้น

วิลเลียมจ้องมองใบหน้าที่ถึงแม้ว่าตอนนี้จะไม่ได้อาบน้ำและล้างหน้ามาเป็นเวลาหลายวันแต่ทว่าเธอก็ยังคงงดงามอยู่

วีนา อีเทอร์

หญิงสาวที่สามารถทำให้เจ้านายของเขาคลั่งไคล้ได้

นายท่านแอนโทนี่ ไม่ใช่คนที่จะสนใจผู้หญิงเพียงเพราะว่าความงามอย่างเดียว แต่เพราะความใจดีและความมีเมตตาของวีนา นั่นทำให้ท่านแอนโทนี่ตกหลุมรักอย่างจังเมื่อครั้งที่นายท่านบาดเจ็บ

เรื่องรายละเอียดเขาไม่ได้รู้มากมาย รู้เพียงแต่ว่านายท่านถูกลอบโจมตีในขณะที่เดินทางกลับคฤหาสน์บายาส

เขาค้นหานายท่านอยู่หลายวันก็ไม่พบ จนวันที่สี่วีนาก็พานายท่านกลับมาส่งที่คฤหาสน์พร้อมกับรักษาแผลให้และดูแลนายท่านเป็นอย่างดี

อย่างไม่ต้องเดาเลย หลังจากนั้นนายท่านก็เฝ้าตามดูคุณวีนาอยู่ไม่ห่าง

แต่ถึงจะพยายามเข้าหามากขนาดไหน คุณวีนาก็ปฏิเสธตลอด จนนายท่านสั่งให้เขาไปจับตัวเธอมานี่แหละ

"อีกไกลรึเปล่า ข้าเดินไม่ไหวแล้ว..."

เขาคุกเข่าลงกับพื้นเพื่อให้เธอได้ขึ้นมาบนหลัง เนื่องจากเราต้องเดินข้ามเขาลูกนี้ไปกว่าจะถึง เพราะเขาไม่อาจใช้ทางในเมืองได้ด้วยกลัวว่าคุณวีนาจะแอบหนีไป จึงต้องใช้เส้นทางลับ...

"ขอบคุณมากนะสุดหล่อ ว่าแต่เจ้าชื่ออะไรกัน"

"..เรียกผมว่าวิลเลียมก็ได้ครับ"

"อ่า..วิลเลียม เป็นชื่อที่ดีนะ ว่าแต่นายมีภรรยารึยัง?"

เขา..หยุดฝีเท้าที่กำลังก้าวเดินเล็กน้อย ก่อนจะรีบจัดการปรับทุกอย่างให้กลับมาเป็นปกติ ทั้งน้ำเสียงและหัวใจที่มันกำลังเต้นแรงอยู่

"ยังครับ"

"ดีจังเลยนะ...ว่าแต่ที่คฤหาสน์บายาสเป็นยังไงบ้าง คุณ..แอนโทนี่หล่อมารึเปล่า เขาใจร้ายหรือว่าดุมากไหม?"

เท่าที่จำความได้ เธอพึ่งจะพบเจอนายท่านไปเมื่อวาน..

"ตามความเห็นของผมที่เป็นคนรับใช้ นายท่านค่อนข้างเจ้าระเบียบมากทีเดียว แต่ถ้าเป็นคุณวีนา อาจจะไม่เป็นไรครับ เพราะว่านายท่านตามใจคุณวีนามากที่สุดอยู่แล้ว"

เธอรู้ เรื่องนั้นเธอรู้ดีเลยล่ะ ว่าตัวร้ายผู้นี้หลงรักวีนามากขนาดไหน

ทีแรกเขาก็เป็นคนดีนะ แต่พอวีนาปฏิเสธเขามากๆมันเกิดเป็นความเสียใจ เขารักเธอจนหมดหัวใจในขณะที่เธอนั้นรักหมอกระจอกๆอย่างเลอันโด แน่นอนล่ะว่าเขาเริ่มทำทุกทางเพื่อกำจัดหมอเลอันโด

แต่มันก็ยังไม่สำเร็จ...(เพราะสกิลเอาตัวรอดของพระเอกอ่ะนะ)

สุดท้ายเขายอมรามือจากเลอันโด แต่เลือกที่จะมาจับตัวของวีนาไปแทน

เธอไม่ได้รู้สึกชอบตัวละครคนไหนเป็นพิเศษเลยในเรื่องนี้ อาจจะเป็นเพราะว่าเรื่องราวมันไม่ค่อยจะสมเหตุและสมผลสักเท่าไหร่

เพราะพวกตัวร้ายก็คือคลั่งไคล้ในตัวนางเอกมากเกินไป ส่วนพระเอกก็ไม่สนใจนางเอกเลย สนใจช่วยเหลือชาวบ้านเป็นคนดีของสังคม..

นางเอกก็คือ มันทิ้งเธอไปขนาดนั้นเธอก้ยังจะรักพ่อพระเอกคนดีเลอันโดนั่นอีก...แทนที่จะไปหาคนอื่น รักตัวร้ายหรือว่าพระรอง...

เพราะฉะนั้นนะน่ะ ต่อจากนี้คนที่จะทำให้เรื่องราวของนิยายในทุ่งลาเวนเดอร์นี้มันสมเหตุและสมผลขึ้นมาก็คือเธอเอง..

คนอื่นเป็นตัวประกอบ เป็นนางร้ายยังสามารถเปลี่ยนสตอรี่เรื่องได้เลย นี่เธอเป็นถึงนางเอก ทำไมจะเปลี่ยนมันไม่ได้ล่ะ

เนื้อเรื่องหลักน่ะ!!!

หลังจากสอบถามวิลเลียมสุดหล่อก็ได้ความว่านี่คือปีหนึ่งเก้าสองศูนย์...แน่นอนว่าบรรยากาศ โทนสีของเมืองมันดูเก่าๆเป็นแบบคลาสสิคสุดๆไปเลย อาจจะเป็นเพราะว่าพึ่งผ่านสงครามโลกมา นี่คือปีที่เรียกได้ว่าเป็นการพลิกหน้าประวัติศาสตร์เลยก็ว่าได้เพราะเนื่องจากผู้คนอัดอั้นจากสงคราม ทำให้มีการจัดปาร์ตี้ งานเลี้ยงกันอย่างบ้าคลั่ง

เราเดินมาอีกสักพักวิลเลียมก็วางเธอลง บ้านเรือนที่กลางเก่ากลางใหม่...ชุดที่สาวใช้สวมรวมไปถึงคฤหาสน์บายาสที่โคตรรวยนี่ด้วย.. ตระกูลบายาสถือเป็นตระกูลเก่าแก่ที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับเรือสำเภาและการรถไฟเขาร่ำรวยมหาศาลจากสงครามโลกในครั้งนี้

ความรวยที่สบายไปยันลูกยันหลานและแน่นอนว่าหากว่าฉันคือนายหญิงของที่นี่ มันก็จะกลายเป็นหนูตกถังข้าวสารดีๆนี่เอง

อ่าๆ..ไม่ใช่สิไม่ใช่ข้าวสาร แต่ทว่าสำหรับบายาสมันคือทองคำ หนูตกถังทองคำ..

สิ่งที่ทำให้ฉันสามารถละสายตาจากเฟอร์นิเจอร์ที่ประดับตกแต่งด้วยทองคำได้นั่นก็คือชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามา

เขายกผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อออกมา แล้วบรรจงเช็ดเศษดินที่ใบหน้าของฉันอย่างแผ่วเบา

ความอ่อนโยนที่ตรงข้ามกับใบหน้าที่ดูกระหายเลือดนั่น...

เขารูปร่างสูงใหญ่อีกทั้งใบหน้าของเขา แอนโทนี่นั้นมีใบหน้าที่เรียกได้ว่าสะดุดตามากทีเดียว ดวงตาของเขามันมีสีเหลืองอำพันดูราวกับว่าในยามที่เขามองมานั้นมันมีมนต์สะกด เรียวคิ้วเข้มนั้นรับกับจมูกที่โด่งเป็นสัน ริมฝีปากยกยิ้มขึ้นมาเมื่อเขามองใบหน้าของเธอ...

หล่อวัวตายควายล้มเลย...ให้ตายเถอะ!!

คนเราสามารถเมินเฉยคนที่หน้าตาแบบนี้ได้ด้วยงั้นเรอะ! วีนาเธอนี่มัน..เป็นคนตาถั่วจริงๆ

"คุณคงจะโกรธที่ผมให้คนไปลักพาตัวคุณมา..ผมยินยอมนะครับหากว่าคุณจะต่อว่าหรือกร่นด่า แต่อย่าไปจากผมเลยนะครับ"

ไม่หนีไปไหนอีกแน่นอนจ้า...สัญญาและสาบานด้วยเกียรติของลูกเสือสามัญเลย

"การที่ฉันอยู่ที่นี่ มันจะไม่สร้างความลำบากให้กับคุณใช่ไหมคะ"

แววตาของเขามันเบิกกว้างและตกใจมากทีเดียวเพราะว่าวีนาไม่เคยพูดดีกับเขาเลย และอีกอย่างเธอกล่าวราวกับว่าเธอยินยอมที่จะอยู่ที่นี่ยังไงอย่างนั้น..

"วีนา..คุณยินยอมที่จะอยู่ที่นี่อย่างนั้นหรือครับ อันที่จริงผมแอบคิดยาวไกลไปจนถึงเรื่องแต่งงาน..."

"แต่งค่ะ ฉันจะแต่งงานกับคุณเอง"

"..."

"..."

คนรับใช้ในห้องต่างมองหน้ากันด้วยแววตาที่ตกใจ รวมไปถึงวิลเลียมที่ตกใจยิ่งกว่าใครๆ อันที่จริงเขาตกใจตั้งแต่ที่คุณวีนานั้นบอกเลิกหมออันโดแล้วล่ะ

ทั้งสองคนไม่ได้รักกันแล้วอย่างนั้นเรอะ!!

แล้วทำไมก่อนที่เขาจะจับเธอมา ถึงได้ขัดขืนเอาเป็นเอาตายขนาดนั้น..

"...วิลเลียมนี่ฉัน..ไม่ได้ฝัน.."

"ไม่ครับนายท่าน ผมเองก็ได้ยินเช่นเดียวกันครับ"

ความพยายามหลายปีที่เขาแสดงให้วีนาเห็นถึงความรักที่มั่นคงของเขา มันสามารถทลายกำแพงในใจของเธอได้แล้วอย่างนั้นเหรอ?

เธอยกมือขึ้นมาไล้ตามสันจมูกของเขาช้าๆ

"แต่ก่อนที่จะแต่งงานกันฉันมีคำถามค่ะ ถ้าหากว่าคุณมียาถอนพิษอยู่หนึ่งขวดแล้วสามารถเลือกที่จะช่วยชีวิตของผู้ถูกพิษได้เพียงหนึ่ง...ระหว่างฉันกับ..."

"เลือกคุณครับ ต่อให้คุณถูกพิษแล้วผมไม่ได้มียาถอนพิษอยู่ในมือผมก็จะไปตามหามันมา เพื่อรักษาคุณ และต่อให้ยาถอนพิษมันต้องใช้เลือดของทุกคนในเบอร์ลินมารวมกันผมก็จะฆ่าทุกคนเพื่อให้คุณ..หายจากอาการเจ็บป่วย"

นี่คือ...คำตอบที่มันดีงามเกินกว่าที่ต้องการไปมากทีเดียว...

เจอแล้ว..คนที่เลือกเธอ!!