CHAPTER SEVEN
Hindi ko magawang ikilos ang aking mga paa.. gusto ko siyang hawakan sa braso at pigilan kanina pero mistula akong naestatwa sa aking kinatatayuan.. Kitang kita ko ang pamumuo ng kanyang mga luha sa kanyang mga mata, habang pilit niyang ipinapakita sa aking harapan kung gaano siya katapang kahit pa nga isang malakas na sampal sa kanyang pagmumukha ang aking katanungan o aking mga sinabi.. na sa kanya naman talaga nanggaling.. I don't know what came to me.. to asked those words in front of her face..
" Are they really, Mine?"
What a f*****g idiot I am?! Bakit kasi hindi ko maialis sa aking isipan ang mga nabasa at nakita kong mga pictures noong nakaraang araw tungkol sa mga nangyari sa kanya sa mga nakalipas na taon na nagtago siya sa akin? Yung mga laraw
