บทที่ 23 หายไป

1684 Words

วันนี้นินินดูว่าง่ายไม่ดื้อรั้นกับผมเลย ผมชอบที่เห็นเธอเป็นอย่างนี้เป็นผู้หญิงสวยที่ดูเย็นสบายตา ทุกการกระทำดูเป็นธรรมชาติมีชีวิตชีวา ดูเธอปล่อยตัวตามสบายผมอยากให้เราสองเป็นอย่างนี้ตลอดไป ไม่ต้องมีเรื่องบาดหมางและต้องทำลายกันมันคงจะมีมากๆ ผมยืนดู นินินเตรียมกับข้าวอย่างเพลินตา เธอดูคล่องแคล่วกระฉับกระเฉง ดูเป็นแม่บ้านชีวิตผมคงจะดีมากๆถ้าตื่นเช้ามามีคนที่รักดูแลเอาใจใส่ เตรียมอาหารเช้าทานไปพร้อมกันมันคงจะสมบูรณ์แบบ ผมอยากอยู่อย่างนี้ไปนานๆไม่รู้ว่ามันพอจะเป็นไปได้ไหม ผมกลัวว่าสักวันคงต้องปล่อยให้เธอไปตามทาง ไม่รู้ผมจะรั้งเธอเอาไว้กับผมได้นานแค่ไหน ผมอยากทำให้เธอเปลี่ยนใจและใช้ชีวิตอยู่อย่างนี้กับผม เธอสวยมากเวลาที่ยืนมองเธอทำกับข้าวใบหน้าของเธอดูมีความสุขจนผมอดใจเอาไว้ไม่ไหว "พี่เวย์พอได้แล้วนินเหนื่อยนินไม่ไหวแล้ว" เสียงหอบหายใจหนักตอนที่เอ็นร้อนของผมสวนกระแทกอยู่ทางด้านหลังกระเด้าเข้าออ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD