แค้นรักของนายมาเฟีย

สบตา

ร่างใหญ่นั่งอยู่ด้านในสุดของห้องทำงานที่ใหญ่โตโอ่อ่าเพียบพร้อมไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวก กำลังก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารกองโตเหมือนดั่งเช่นทุกวันเพื่อฆ่าเวลาก่อนจะเข้าเยี่ยมคุณปู่ของเขาในช่วงเวลาเย็น

“มึงว่าอะไรนะ”

ลูกน้องคนสนิทที่เขาใช้ให้ไปทำงานแทนรีบวิ่งเข้ามารายงานเรื่องสำคัญของวันนี้ แต่มันกลับไม่ใช่ข่าวดีสักเท่าไหร่จนเขาต้องถามซ้ำเพราะกลัวว่าความรีบร้อนจะทำให้เกิดความผิดพลาดในคำตอบ

“พวกราเซซื้อที่ดินตัดหน้าพวกเราไปแล้วครับ”

เอดานที่ได้รับงานใหญ่นี้ไปทำกำลังยืนให้ห่างเจ้านายของเขาเข้าไว้เพื่อรายงานสิ่งที่ต้องไปเจอมา วันนี้เขาผิดพลาดมากจนไม่กล้าจะเข้ามาในห้องนี้ด้วยซ้ำไป

“บ้าชิบ”

เคโอสบถออกมาดังลั่นห้องจนลูกน้องที่ยืนอยู่กันเต็มห้องหันมามองหน้ากันหาทางเอาตัวรอดกันจ้าละหวั่น เขาหมายมั่นกับที่ดินผืนทองผืนนี้มากเพราะมันจะสร้างกำไรให้กับธุรกิจของเขามากมายนับไม่ถ้วนแต่แล้วโจทก์เก่าที่เพิ่งจะเชือดเฉือนกันไปคราวก่อนก็กลับมาแย่งของเขาไปต่อหน้าต่อตาอีกครั้ง

“นายจะให้ผมทำยังไงต่อ”

เอดานยังคงแบ่งรับแบ่งสู้ไม่กล้าเข้าใกล้ผู้เป็นนาย ถึงเขาจะเป็นลูกน้องคนสนิทแต่ความร้ายของเคโอก็ทำให้เขาไม่กล้าโดนเฉพาะเวลาเขาโกรธแบบนี้

“ออกไปก่อน”

ร่างใหญ่หลับตาลงเพื่อสงบอารมณ์พร้อมกับเอนกายใหญ่โตแข็งแกร่งลงกับเก้าอี้หนังสีดำราคาแพง วันนี้เขาแพ้พวกราเซอีกแล้ว

บรรดาลูกน้องต่างทยอยกันออกจากห้องด้วยความเงียบเพราะไม่อยากจะเจอดี เวลาเจ้านายโมโหแม้แต่ไฟก็ยังร้อนไม่เท่าวันนี้ถือว่าโชคดีที่แค่โดนไล่ออกมาจากห้องไม่อย่างนั้นคงต้องมีคนเจ็บเพื่อรับผิดชอบกับเหตุการณ์ในวันนี้

“อย่านะแคทธารีน”

สองมือเล็กฉุดดึงเพื่อนสาวที่กำลังเดินฝ่ากลุ่มผู้ชายร่างใหญ่เข้าไปในห้องทำงานของชายที่เธอเพิ่งจะพูดบอกกับเพื่อนสาวว่าเธอชอบเขาตั้งแต่ย่างเท้าเข้ามาในบ้านหลังนี้เพียงเพราะได้สบตากับรูปถ่ายของเขาตรงห้องรับแขกของบ้าน

“พี่ชายค่ะ”

แคทธารีนไม่เคยกลัวใครเธอเดินฝ่าพวกลูกน้องของพี่ชายเข้ามาจนถึงด้านในห้องทำงานที่เป็นสถานที่ต้องห้ามของเธอ เพราะในนี้มีแต่เอกสารสำคัญและก็เรื่องทั้งดีและไม่ดีเต็มไปหมด

“มีอะไร”

ร่างใหญ่จำต้องลืมตาขึ้นมามองน้องสาวของตัวเองเพื่อตัดรำคาญอีกครั้ง แคทธารีนเป็นน้องสาวต่างมารดาของเขาแต่เขาก็ไม่เคยนึกรังเกียจความต่างนี้แต่ที่ไม่อยากเจอกับเธอก็เพราะเธอชอบเสนอเพื่อนของตัวเองให้กับเขา

“คือ แคทมีเพื่อนสนิทมาแนะนำให้พี่ชายได้รู้จัก”

แคทธารีนหันเหลียวหลังเพื่อมองหาร่างเล็กที่เดินตามเธอมา แต่พอเธอเข้ามาในห้องก็ลืมสังเกตไปเลยว่าเพื่อนสาวของเธอไม่ได้ตามเข้ามาด้วย

“ออกไป”

ร่างใหญ่หลับตาลงอีกครั้งพร้อมกับไล่น้องสาวของตัวเองเหมือนวันก่อนไม่มีผิด แคทธารีนไปหาเพื่อนของเธอมาเสนอตัวให้เขาเพื่อให้เขาเลิกกับคู่หมั้น เมื่อไรน้องสาวของเขาจะเข้าใจในความเหมาะสมที่เขากับอีรีน่ามีต่อกันสักทีถึงมันจะไม่มีความรักปะปนอยู่ก็ตาม

“คนนี้ไม่เหมือนคนก่อนนะคะ พี่ชายจะไม่รู้จักเธอหน่อยเหรอ”

ร่างเล็กพยายามจะออกไปดึงเพื่อนที่แอบอยู่ตรงมุมประตูให้เข้ามา แต่เธอก็ออกไปมากกว่านี้ไม่ได้เพราะคนของพี่ชายที่แตะต้องตัวเธอไม่ได้กำลังจะฉวยโอกาสปิดประตูไล่เธอทางอ้อม

“แคทธารีนออกไป”

เสียงใหญ่ดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้น้ำเสียงกังวานดังกว่าทุกครั้งแผ่ดังไปจนลั่นบ้าน เคโอเริ่มหมดความอดทนกับเรื่องไร้สาระพวกนี้ และเริ่มจะรำคาญพวกผู้หญิงไร้ยางอายที่ใจง่ายยอมให้แคทธารีนพามาเสนอตัวเขาถึงในนี้

“แคทเราออกไปกันเถอะ คุณนิกจะได้ทำงาน”

โอลิเวียที่ขยับเข้ามายืนอยู่ในห้องทำงานใหญ่แต่เธอยังคงอยู่ในมุมที่มองเห็นเขาแต่เขาไม่เห็นเธอ ร่างเล็กเริ่มสั่นกลัว ชีวิตของเธอได้พบเจอคนมากมายแต่เธอไม่เคยเจอใครที่น่าหลงใหลและหวั่นเกรงตั้งแต่เพียงแรกเห็นในรูปภาพอย่างเขาคนนี้เลย

“ใครใช้ให้เธอมาเรียกชื่อฉัน”

ถึงเสียงนั่นจะเบาเพียงลมพัดแต่เขาก็ได้ยินมันหวานไพเราะอยู่ในหูของเขา แต่มันขัดหูขึ้นมาตรงที่เธอกล้ามาเรียกชื่อเฉพาะของเขาที่นอกจากคนในบ้านก็มีแต่คู่หมั้นเขาเท่านั้นที่เรียกได้คนอื่นเขาไม่อนุญาต

“ขอโทษค่ะ ไปกันเถอะแคท”

ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกด้วยความหวาดกลัว หญิงสาวถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีไม่เคยต้องพบเจอเรื่องหยาบคายแบบนี้เธอถึงกับน้ำตาปริ่มขอบตา ไม่อยากยืนอยู่ในห้องนี้อีกต่อไปกลัวเขาจะเข้ามาทำร้ายหรือพูดเสียงดังออกมาอีก

“แล้วพี่ชายจะเสียใจ”

แคทธารีนสะบัดหน้าพี่ชายของเธอที่ดุจนเพื่อนของเธอตกใจเสียขวัญ ลำพังเธอคงไม่เท่าไรเพราะได้ยินน้ำเสียงดุโหดแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก

“อย่าให้แคทธารีนเข้ามาใกล้ห้องทำงานกูอีก และก็เพื่อนของเธอด้วย”

เขาจัดการสั่งกำชับลูกน้องเสียงดังให้ได้ยินกันทั่วบ้านและแน่นอนมันได้ยินถึงหูสองสาวที่เพิ่งจะก้าวเท้าออกไปจากห้องของเขาด้วย เขาจงใจให้มันเป็นเช่นนั้นเพราะไม่อย่างนั้นทั้งแคทธารีนและเพื่อนของเธอก็จะเข้ามายุ่งกับเขาอีก

“ปู่ไม่ค่อยมานั่งมุมนี้นะครับ”

ประตูห้องนอนของคนป่วยผู้ที่เป็นปู่ของเขาถูกเปิดกว้าง ร่างใหญ่เดินเข้ามาภายในห้องพร้อมกับบรรดาหมอและพยาบาลต่างทยอยกันออกไป เวลานี้ของทุกวันก่อนที่มื้อค่ำจะเริ่มขึ้นเขาจะเข้ามาเยี่ยมคุณปู่ญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียวของเขาและน้องสาวที่ยังหลงเหลืออยู่

“ก็วันนี้มีแต่สาวๆ”

วิลเลียมกับร่างกายที่แก่ชราตามวัยไม้ใกล้ฝั่งกำลังนั่งมองวิวสวนหลังบ้านของตัวเองที่มีสาวสวยวัยเดียวกับหลานสาวของเขานั่งคุยกันอยู่ ความน่ารักและสดใสของพวกเธอทำให้เขาดูมีชีวิตชีวามากกว่าทุกวัน

“เพื่อนของแคทธารีน”

เคโอเดินเข้ามายืนอยู่ข้างปู่ของเขา สายตาคมจ้องมองไปที่หญิงสาวผิวขาวอมชมพูในตาสีฟ้าผมสีดำที่มีประกายสีทองบ่งบอกความเป็นเลือดผสมของเธอที่ได้มาทั้งพ่อและแม่ ปากอมชมพูของเธอกำลังยิ้มหวานหยดย้อยส่งให้กับกลุ่มเพื่อนที่ต่างเอ่ยพูดกันเจื้อยแจ้ว เธอสวยเกินบรรยาย จนเขาละสายตาไปไหนไม่ได้เลย ไม่เคยโดนผู้หญิงคนไหนร่ายมนตร์ให้เขาตะลึงได้นานขนาดนี้

“คนนั้นลูกสาวคนสุดท้องของแมกซ์แวลล์”

วิลเลียมมองอาการของคนต้องมนตร์สะกดออกก็รีบเอ่ยแนะนำสาวสวยให้กับหลายชายได้รู้จัก ยังไงเขาก็คิดเหมือนแคทธารีนผู้เป็นหลานสาวว่าเคโอไม่ควรจะได้อีรีน่าเป็นเมียหรือเป็นคู่ชีวิต

“คนตระกูลราเซ”

ชื่อที่เขาเกลียดเข้าสมอง คนที่ไม่เคยพบหน้าแต่เขากลับไม่ชอบเพราะการแข่งขันทางธุรกิจและมันก็ทำให้เขาหลุดออกจากมนตร์สะกดของเธอทันที

“ใช่ ไม่เจอกันแค่ไม่กี่ปี โตเป็นสาวซะแล้ว”

วิลเลียมสนิทกับตระกูลราเซดีและเขาก็เคยพบหน้าโอลิเวียเมื่อครั้งยังเด็กหลายครั้งแต่ด้วยสุขภาพไม่เอื้ออำนวยทำให้เขาห่างหายจากบ้านราเซไป

“พวกชอบตัดหน้า แยกของคนอื่น”

ร่างใหญ่เมินหน้าหนีคนเบื้องล่างด้วยความชิงชังแม้เพียงแค่พบหน้า กี่ครั้งแล้วที่เขาต้องเสียผลประโยชน์เสียเงินมากมายไปตรงหน้าเพราะคนบ้านนั่น

“แกว่าอะไรนะนิก ปู่ไม่ได้ยิน”

ร่างชราลุกขึ้นยืนเซไปมาจนหลายชายต้องเข้ามาประคอง เดินกลับไปพักที่เตียงนอนใหญ่เหมือนทุกครั้ง เขาป่วยหลายโรคจนทำให้นั่งนานไม่ได้คงได้เพียงแต่ชมความน่ารักสดใสของหลานสาวและเพื่อนของเธอเพียงเท่านี้

“ผมไม่ชอบพวกราเซ”

ร่างใหญ่ประคองปู่ของเขามาถึงเตียงนอนใหญ่ โอบกอดร่างใหญ่ท้วมให้ลงนอนราบไปกับเตียงด้วยความคล่องแคล่ว เขาเข้ามาที่นี้ทุกวัน และทำแบบนี้แทบทุกวันจนชำนาญเพื่อทำเป็นการทำหน้าที่หลายชายที่ดีและก็ช่วยต่ออายุของผู้เป็นปู่ที่พึ่งพิงคนสุดท้ายให้ยืนยาวถึงแม้งานเขาจะยุ่งมากก็ตาม

“คนทำธุรกิจก็ไม่มีใครชอบราเซทั้งนั้น พวกนี้เก่งรอบด้าน แต่นอกธุรกิจเขาก็เป็นเพื่อนที่ดี”

นึกถึงอดีตเขาก็เคยผ่านเรื่องแบบนี้มา เขาเป็นนักธุรกิจมาก่อนทำไมจะไม่เคยเจอความฉลาดของพวกราเซแต่สุดท้ายเขาก็เป็นเพื่อนกับพวกราเซอยู่ดี

“แคทจะจัดงานอะไรครับ”

สองมือใหญ่จับผ้าห่มตรงปลายเตียงขึ้นมาห่มให้คุณปู่ของเขา ใบหน้าของชายชราที่เขาเคยเห็นทุกวันกลับดูสดใสขึ้นผิดหูผิดตาอย่างน่าประหลาดใจ

“น้องไม่ได้บอกหลานหรอกเหรอ”

“เปล่าครับ”

“งานเลี้ยงวันเกิดย้อนหลังนะ เห็นว่าจะมีเพื่อนมาอีกสามสี่คน แต่ไม่ต้องหวงทุกคนเป็นผู้หญิง”

“งั้นฝากบอกแคทธารีนด้วยนะครับ ว่าผมติดงานด่วน”