"งั้นฉันจะไปอยู่กับนาย"
นี่คือสิ่งที่ฉันตัดสินใจพูดกับรามหลังจากที่นั่งคิดอยู่นาน ในเมื่อตัดสินใจเเล้วฉันจะต้องไม่รู้สึกผิดทีหลัง เมื่อคืนพี่คิงไม่ติดต่ออะไรมาเลย นั่นก็เเสดงชัดเจนเเล้วว่าฉันไม่มีค่ากับเขาเเม้เเต่นิดเดียว
นี่ฉันหวังบ้าอะไรอยู่..
"เอางั้นเหรอ"
"เอางี้เเหละ ฉันไม่มีทางเลือก"
"เเล้วกับเขาเคลียร์ไม่ลงตัวหรือไง ช่วงนี้เธอดูหน้าตาเครียดๆ"
พึ่งรู้ว่าไอ้บ้ารามมันก็หัดสังเกตคนเป็นเหมือนกัน นึกว่าจะกวนโอ้ยเป็นอย่างเดียวซะอีก เเต่ก็นั่นเเหละ ฉันเลือกเเล้วว่าจะย้ายออกจากคอนโดของพี่คิง ส่วนเงินค่าเช่าฉันจะทยอยหามาให้ เราจะเจอกันก็ต่อเมื่อมีกิจธุระในส่วนของงานเเต่ง หรือออกงานอื่นๆที่พ่อของเขาต้องการ
เเค่นั้นจริงๆ..
"ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็เเค่ไม่อยากอยู่ในที่ที่มันไม่ใช่ที่ของฉัน"
"เเล้วที่ไหนมันคือที่ของเธอล่ะ"
"ไม่รู้สิ.."
"ช่างเหอะ ไปหาอะไรเย็นๆกินกันดีกว่า"
"ก็ดี"
"ฉันไม่รู
