Umur Bey sabah kahvaltı yaparken getirilen kutuya baktı. “Bu ne?” dedi Refik’e.
“Bilmiyorum Patron, Akın Bey göndermiş.”
“Tamam sen çık.”
Adamını gönderdiğinde yalnız kalınca kutunun ağzını kapatan bandı kahvaltı bıçağıyla kesti. “Kim bilir yine neyin peşinde!” diyerek karton kapağı kaldırdığında gördüğünü bir süre anlamlandıramadı. Beyaz çarşafı kutudan çıkardığında üzerindeki kırmızılığı görmüştü. İçindeki not çarşaftan kayıp masanın üzerine düşünce alıp yazanlara baktı.
‘Sence kızının mı acı dolu çığlıkları daha fazlaydı yoksa annesinin mi?’
“Piç kurusu.” diye bağırarak çarşafı kutuyla beraber yere savurdu. Masanın üzerindeki bütün tabakları, bardakları yere saçtı. “Seni adi şerefsiz!”
Oturduğu yerden kalktığında öfkeyle evden çıktı. “Arabayı getirin.”
Biricik ağlayarak daldığı
