ภายในห้องหอที่ตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นอายบางอย่างมีเพียงเสียงหอบครางหาได้มีเสียงอื่นใด
บนเตียงนอนหนานุ่มกว้างใหญ่ในห้องหอสีแดงมงคล เฉินลี่หลินยังคงมองไม่เห็นสิ่งอื่นใดนอกจากแสงระยิบระยับปะทุดุเดือดพร่างพราวเต็มสมองที่เสมือนขาวโพลน สติคล้ายกับลอยละล่องไปไกลแสนไกล เมื่อฉีเล่อยังคงมอบความรู้สึกแปลกใหม่ให้นางอย่างต่อเนื่องโดยไม่มีขาดตกบกพร่องของหน้าที่สามี
เดิมทีนางคิดว่ามันจะเจ็บมากนักหากแต่เขากลับทำให้นางรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกจนลืมความเจ็บหน่วงบางอย่างตรงท้องน้อยไปเสียสิ้น
เขาไม่ธรรมดาจริงๆ
เฉินลี่หลินทำได้เพียงส่งเสียงคล้ายสะอื้นไห้พร้อมพ่นลมหายใจไม่เป็นจังหวะเมื่อถูกบุรุษเหนือร่างกระทำการเอาแต่ใจไม่สร่างซา ความรู้สึกหลากหลายพลันประดังกันเข้ามาทำให้นางถึงกับสิ้นฤทธิ์ไม่คิดขัดขืนเขาแต่อย่างใด ทั้งยังให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ไม่ว่าเขาจะจับนางให้อยู่ในท่าใด ตำแหน่งใด นางพร้อมถูกเขาจัดการในทุ
