Bölüm 1
628 Words
Arya;
Yeni bir başlangıç. Kulağa büyük bir şeymiş gibi geliyor olabilir. Aslında büyük bir şey de ve büyük olduğu kadar üzücü de.
Herkes kendine çoğu zaman yeni başlangıçlar belirlemiştir. Benim yeni başlangıcım ise üniversitemdi. İşte bugün benim yeni başlangıcımdaki yeri belirleyecek olan, o kadar verilen emeğin, uykusuz kalınan gecelerin karşılığını alacağımız, üniversite sınavı tercihlerinin açıklanacağı gündü. Bugün o büyük gündü!
Pardon ben kendimi tanıtmayı unuttum değil mi? Ben Arya Korkmaz. Herkesin yapmak isteyip ama yapamadığı, hafıza silme işlemini yapmış kız. En iyisi ben size her şeyi kısaca anlatayım.
Ben Arya Korkmaz, biricik Kaan Korkmaz'ın ikiz kardeşi. Okul kapandıktan sonra hemen olmak zorunda kaldığım tümör ameliyatı çoğu şeyi unutmama sebep olmuştu. Bu iyi bir şey miydi pek emin değildim ama kelimenin tam anlamıyla beynimi resetlemiştim. Kardeşlerim büyük bir çabayla 3 hafta vermiş oldukları uğraş, zorda olsa onları hatırlamama yetmişti. Tabii ben bu kocaman 3 haftada çoğu kez ölme riski ve birilerini kazara öldürme riski yaşamıştım. Neler mi oldu? Neler olmamıştı ki? Kafamda yumurta kırılmıştı, üst ranzadan yere atılmıştım, yüzmeyi unutan biri olarak iki kere de ölme riskim göz önünde bulundurularak yüzme havuzuna atılmıştım. Çok şey yaşamıştım anlayacağınız. Ama kendimi avutma şeklim sakin kalmama neden oluyordu. 'En azından kardeşlerini hatırladın.' diyen iç sesim, dediğim gibi sakin kalmama neden oluyordu.
Şimdiki zamana dönecek olursak hayattan bezmişliğim devam ediyordu. Ben, neşe kaynağı Arya hayattan bezdiğimi söylüyordum. Aslında nedenini sizde bilseniz bana hak verirdiniz...
"Ay yeter atacağım kendimi arabadan aşağı. Allah rızası için yol yakınken eve dönelim." derken bir yandan da yanımda Anıl'ın
üzerinde oturan Arda'ya en kötü bakışlarımı atıyordum.
"Olmaz acile gidip bir şeyin olup olmadığına baktırmalıyız."
"Saat gecenin dördü Kaan. Bir baş dönmesi için acile gidilmez. Allah aşkına salak derler adama. Hadi dönelim."
"Olmaz. Sus Arya." dediğinde yüzüme düşen saçlarımı elimin tersiyle ittim.
"Tamam, peki gidiyoruz ama neden cümbür cemaat toplanıp gidiyoruz? Hakkınızı yemeyeyim şimdi, sokaktan bi 5 kişi daha bulsak futbol takımı kurar öyle giderdik hastaneye. Az değil miyiz ya böyle?" diyerek gözlerimi devirdiğimde Anıl, "Arya haklı." dedi.
Anıl'ın iki kelimeyi birleştirerek kurmuş olduğu bu cümleden dolayı bir ara alnından öpecektim. Aramızda ben ve ondan başka
normali yoktu.
Yarın, daha doğrusu bugün üniversite sınavının sonuçları açıklanacağı için uyuyamamış ve beklemeyi tercih etmiştim. Gece bir an
için başım döndüğünde boş bulunup Arda'ya, 'Arda başım dönüyor.' demiştim. Peki o ne yapmıştı biliyor musunuz? "Arya ölüyor
yetişin!" diye bağırarak bütün ev halkını ayağa kaldırmış bu da yetmiyormuş gibi yanında duran Anıl'ın telefonundan ambulansı,
kendi telefonundan ise Buğra'yı aramıştı. Neyse ki telefonu çabucak alıp kapatmıştım. Yoksa ambulans çalışanlarına 'Evde ölü var.
Çabuk gelin.' diyeceğine dair iddiaya girebilirdim. Gerçi bunu Buğra'ya söylemişti ama olsun.
"Sonunda aklı çalışan birisi çıktı." derken bile Arda'ya olanca sinirimle bakıyordum. Sinirimi size şöyle açıklayayım. Düşününki ortaokuldasınız ve el becerisi dersinden proje aldınız. Bu ödevi yapmaya iki ay önceden başladınız. Ödevi, ödevin teslim gününden bir gün önce tamamladınız ama evin cin cücüğü yani sizin küçük kardeşiniz gelip o ödevin üzerine atladı. Pufff...Her şey yerle bir. Hah işte o an gelen sinir var ya, hani şu kardeşinizi döner bıçağıyla kovalamanıza neden olacak sinir. İşte şu an o siniri yaşıyordum. Arda'yı elime verseler bir güzel derisini yüzer, kafasını gövdesinden koparırdım ama izin vermiyorlardı!
"Eve dönelim hadi." diyerek son kez şansımı denedim. Bu defa da annemden "Hayır." cevabını almıştım. Kaderime boyun eğerken düşünmeye başladım.
Ben Arya Korkmaz, ciddi manada yeni bir başlangıca doğru ilerliyordum. Çoğu şeyi geride bırakacaktım. Aynı zamanda çoğu şeye de yeniden başlayacaktım.
Yeni bir başlangıç! Hoş bu başlangıç Arda sayesinde aklıma kötü bir şekilde kazınmıştı. Ama bilirsiniz işte o kardeş sizi ne kadar sinir etse de her daim vazgeçilmezinizdir. Benim bu rengarenk ailem tabi ki de almış olduğum 'yeni bir başlangıç' kararına renkli bir şekilde girerek baş köşelerini almışlardı.
Tanıştığımıza memnun oldum. Ben Arya Korkmaz ve bunlarda çoğu zaman sürpriz yumurtadan çıkar gibi çıkıp mutluluğuma mutluluk katan ailem...
Masalıma hoş geldiniz.
- Writer
