EP.1 : คนที่ตามหา
1083 Words
@ ศาลเจ้าที่คิมหันต์
“เทวา มึงเห็นท่านคิมหันต์ไหม กูไปหาในห้องบำเพ็ญเพียรก็ไม่เจอ” เสียงทุ้มเย็นยะเยือกของบริวารหนุ่มเอ่ยถามเพื่อนรัก เมื่อเดินเข้ามาในศาลเจ้าที่หลังน้อย สายตาก็มองหาผู้อาวุโสสุดไปด้วย ก่อนหน้านี้เทวินเข้าไปในห้องทำสมาธิแล้วแต่ไม่เจอวิญญาณอาวุโส
“ช่วงนี้ท่านคิมหันต์กำลังฮอตปรอทแตกมึงไม่รู้เหรอ” คนถูกถามเงยหน้าขึ้นมาตอบเพื่อนรัก ก่อนจะก้มหน้าก้มตาสนใจแล็ปท็อปตรงหน้าต่อ “ถ้าไม่ไปล่อสาวที่ไหนก็คงออกเดตอีกตามเคยนั่นแหละ มึงไม่ค่อยกลับมาเลยไม่รู้ล่ะสิว่าช่วงนี้ท่านคิมหันต์เปลี่ยนผู้หญิงบ่อยแค่ไหน แถมยังมีเลี้ยงเอาไว้อีกก็หลายคน”
“ท่านกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้วเหรอ แล้วนี่มึงทำอะไร” ร่างใหญ่บ่นพร้อมถอนหายใจออกมาในประโยคแรก ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเพื่อนรักพร้อมถามในประโยคถัดมาเมื่อเห็นว่าสีหน้าเพื่อนดูเคร่งเครียด
“ทำงานสิวะ ช่วงนี้พนักงานลาออกกันเยอะ ส่วนพนักงานใหม่สมัครเข้ามาก็เยอะ ฝ่ายบุคคลก็ไม่ได้เรื่อง กูเลยต้องมาเช็กเองเนี่ย”
“เป็นผีก็ดีอยู่แล้วแท้ ๆ ไม่รู้ท่านคิมหันต์จะไปรับปากตาแก่นั่นทำไม ว่าจะช่วยดูแลโรงแรมให้ ดูสิ พอตาแก่นั่นตายไปพวกเราเลยวุ่นวายกันไปหมด ลูกหลานก็ไม่มีไว้สืบสอดยังจะมาหวงสมบัติไม่ยอมขายทิ้งอีก” เทวินบ่นให้ชายชราเจ้าของโรงแรมที่เสียชีวิตไปนานแล้ว และบ่นให้วิญญาณอาวุโสที่รับช่วงต่อโรงแรมนี้
นับตั้งแต่ชายชราผู้นั้นจากโลกนี้ไป คิมหันต์ผู้เป็นเจ้าที่คอยปกปักรักษาโรงแรมแห่งนี้ก็ต้องปรากฏตัวให้ผู้คนเห็น และเริ่มใช้ชีวิตเหมือนคนปกติ คอยดูแลกิจการและติดต่อคบค้าสมาคมกับนักธุรกิจคนอื่นในฐานะทายาทเจ้าของโรงแรม เป็นสาเหตุให้บริวารของเขาต้องทำแบบนั้นด้วย ทำให้ชีวิตในโลกวิญญาณที่เคยสงบสุขของพวกเขา ต้องวุ่นวายกับคนเป็นไม่เว้นวัน
ส่วนสาเหตุที่คิมหันต์รับปากกับเจ้าของโรงแรมคนนั้นก็เพราะว่า ชายชราผู้นั้นบังเอิญมองเห็นคิมหันต์น่ะสิ พอเห็นบ่อยเข้าทั้งคู่เลยกลายเป็นเพื่อนซี้กัน ทำให้คิมหันต์ไม่กล้าปฏิเสธเพื่อนต่างวัย
“แล้วมึงตามหาท่านคิมหันต์ทำไม งานที่ท่านสั่งไว้เป็นยังไงบ้าง หาเจอไหม” เทวาเงยหน้ามาถามเพื่อนรักที่นั่งเงียบอยู่
เขารู้มาว่าคิมหันต์พยายามตามหาใครบางคนมาเป็นเวลาหลายร้อยปี แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะตามเจอ เธอคนนั้นเป็นผู้กุมหัวใจเจ้าที่เฟรนลี่อย่างคิมหันต์ แต่ดันมารู้ทีหลังว่าถูกหักหลัง เธอจึงขอหนีไปเกิดใหม่ และนั่นเป็นเหตุผลให้คิมหันต์ตามหาเธอแม้ว่าจะผ่านมาหลายร้อยปีแล้วก็ตาม
“อือ เจอแล้ว”
“ห๊ะ! นี่มึงพูดจริงเหรอ!” เทวาร้องเสียงหลง ทั้งตกใจทั้งดีใจ “ถ้างั้นต่อไปนี้ท่านคิมหันต์ของเราก็เลิกแรดได้แล้วสิมึง”
“แต่มันมีอะไรแปลก ๆ ที่กูยังไม่แน่ใจว่าใช่คนที่เราตามหาอยู่ไหมนะ” เทวินครุ่นคิดกับภาพที่ได้เห็นเมื่อตอนกลางวัน
“หมายความว่ายังไง?” เทวาเลิกคิ้วถาม “ผู้หญิงคนนั้นมีด้ายแดงที่ท่านคิมหันต์ผูกไว้ตั้งแต่ชาติที่แล้วนะ ไหนมึงบอกว่าป้ายรับสมัครงานที่มึงทำไว้ คนที่มองเห็นนอกจากคนในโลกวิญญาณ ก็มีแค่คนที่มีด้ายแดงของท่านคิมหันต์”
“ใช่ ที่กูทำไว้น่ะมันเป็นแบบที่มึงว่า เพราะกูสืบมาแล้วว่าเขามาเกิดใหม่เป็นคนธรรมดาแถมยังอาภัพเรื่องหางานทำ ในแต่ละวันชีวิตของเขาเอาแต่หางานหาเงินไม่มีเวลาสนใจอย่างอื่น แต่ผู้หญิงที่มองเห็นป้ายสมัครงานแล้วก็มองเห็นเบอร์โทรบนนามบัตรน่ะ ไม่มีด้ายแดงที่ข้อมือว่ะมึง”
“อ้าว?”
“หรือว่าคนนี้จะไม่ใช่วะ แต่กูเพ่งจิตดูแล้วแม่งเขาก็ไม่ได้มีอะไรข้องเกี่ยวกับวิญญาณดวงอื่นเลยนะ แล้วมองเห็นป้ายกับเบอร์โทรบนนามบัตรได้ยังไง” เทวินยีหัวตัวเองแรง ๆ พลางนึกหาสาเหตุของความผิดพลาดครั้งนี้
“หรือว่าด้ายจะหายไปแล้ว” เทวาพึมพำ “แต่ด้ายแดงไม่มีวันหายไปไม่ว่าจะผ่านไปกี่ชาติก็ตาม นอกจากคนที่ผูกด้ายจะเป็นคนแก้นี่หว่า”
“หรือมันจะมีอะไรผิดพลาดวะมึง” เทวินยังคิดไม่ตกกับเรื่องนี้
ด้ายแดงที่ว่าเหล่าวิญญาณจะผูกไว้ที่ข้อมือของคนรัก เป็นเครื่องหมายว่าคนคนนั้นมีเจ้าของแล้ว หากผูกด้ายให้คนเป็น ผู้คนในโลกคนเป็นก็จะไม่มีความรู้สึกเชิงชู้สาวกับคนคนนั้น จนกว่าด้ายจะถูกแก้ออก และหากผูกให้วิญญาณ ก็เป็นการประกาศว่าหมั้นหมายกันไว้แล้ว
ข้อเสียของด้ายในโลกวิญญาณนั้นไม่มี แต่ในโลกคนเป็นหากผูกแล้วลืมแก้ เมื่อหมดรักกันไปแล้ว คนคนนั้นจะไร้คู่ครองไปตลอดชีวิตเพราะไม่มีใครรักหรือรู้สึกอย่างชู้สาว แม้แต่วิญญาณที่มีด้ายผูกไว้เมื่อหมดบุญแล้วไปเกิดใหม่ ด้ายนั้นก็จะตามติดไปทุกภพทุกชาติ นี่เป็นสาเหตุที่ว่าทำไมคนบางกลุ่มบนโลกนี้ถึงเกิดมาแล้วไม่เคยมีใครมาจีบมาชอบหรือมารักสักที
“ไม่รู้แหละ รอตีสามถ้าผู้หญิงคนนั้นโทรมาสัมภาษณ์งาน มึงก็ให้เขาเริ่มงานพรุ่งนี้เลย เดี๋ยวท่านคิมหันต์มาเจอจะได้ทำพิธีระลึกชาติให้ แค่นี้เราก็รู้แล้วว่าใช่หรือไม่ใช่” เทวาบอกเพื่อนเมื่อเห็นสีหน้ากลุ้มใจของเทวิน
“แต่ถ้าเราไประลึกชาติเขาแล้วไม่ใช่… มันจะเป็นผลเสียนะมึง” เทวินนั่งกุมขมับคิดไม่ตกกับเรื่องที่เกิดขึ้น
กฎของโลกวิญญาณอนุญาตให้คนเป็นเข้าพิธีระลึกชาติได้ ก็ต่อเมื่อคนคนนั้นเคยเป็นเจ้าสาวหรือเจ้าบ่าวของโลกวิญญาณมาก่อน หรือเคยมีพันธะกับคนในโลกวิญญาณเท่านั้น
- Writer
