ในห้องเก็บของที่ประตูเปิดอ้าอยู่มีสองเรือนร่างกำลังคลอเคลียกันอยู่กลางห้อง สองบริวารที่ตามหาเจ้าที่หนุ่มอยู่นานสองนานผ่านมาเห็นภาพติดเรตตรงหน้าก็พากันแยกย้ายหนี
“แล้วก็ไม่สร้างม่านอาคมบังไว้ด้วยนะ” เทวินบ่นให้ผู้อาวุโสหลังจากกลับเข้ามาในศาล “อย่างน้อยสร้างม่านอาคมบังวิญญาณด้วยกันไว้ก็ยังดี” บริวารหนุ่มบ่นต่อก่อนจะเข้าไปในห้องบำเพ็ญเพียร หวังทำสมาธิให้จิตใจสงบขึ้น
“แล้วเรื่องงานในโรงแรมนี่เอายังไงวะเนี่ย” เป็นเทวาที่บ่นขึ้นบ้าง มือใหญ่ยีผมตัวแรง ๆ จนหัวฟู ช่วงนี้เขาดูแลโรงแรมแทนคิมหันต์จนจะกลายเป็นเจ้าของโรงแรมเองอยู่แล้ว หากเขาอยู่ในโลกคนเป็นและเป็นคนมักมาก ลุ่มหลงในความโลภ ป่านนี้คิมหันต์ที่ละเลยตำแหน่งประธานบริษัทคงโดนเขาเลื่อยขาเก้าอี้ไปแล้ว
“จะกี่ชาติต่อกี่ชาติก็ติดแต่หญิงนี่แหละเจ้าที่ศาลกู” บ่นแล้วก็หายวับเข้าไปในห้องทำงานตัวเอง หากรอเจ้าที่อาวุโสงานการคงไม่ต้องทำกันพอดี ช่วงหลัง
