แกร๊ก!
มือเรียวเปิดประตูห้องทำงานของใครบางคนออก แต่ก็ต้องหยุดอยู่หน้าห้องเมื่อด้านในมีใครบางคนกำลังนั่งอยู่
“ขอโทษค่ะ หนูไม่รู้ว่าคุณใช้ห้องอยู่” เสียงหวานเอ่ยก่อนจะรีบปิดประตูลงแล้วเดินหนีออกมา คนข้างในทำท่าคล้ายจะพูดอะไรแต่ก็ช้ากว่าบานประตูที่ปิดลง
“แปลกแฮะ วันนี้มาทำงานเฉยเลย” ร่างเล็กพูดถึงใครบางคนที่ไม่เคยเห็นเข้ามาในห้องทำงานอีกนับตั้งแต่วันที่เธอเจอเขาวันแรก
วูบ~
“กรี๊ดด!” แต่แล้วเสียงกรีดร้องปนตกใจของสาวน้อยก็ลั่นห้อง เมื่อหันไปปิดประตูแล้วพบว่ามีใครบางคนยืนซ้อนหลังอยู่
“ขะ เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ตกใจหมดเลย” มือเรียวกุมอกตัวเองแน่นเพราะจู่ ๆ ผีร้ายที่เธอเอ่ยถึงก็เข้ามาไม่บอกกล่าว
“จะมากลัวอะไรตอนนี้ เธอเพิ่งเห็นฉันเป็นผีหรือไง” เสียงทุ้มว่าให้คนที่ก้มลงไปเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาด ตอนนี้ข้าวของที่เธอถือมากระจัดกระจายเต็มพื้นไปหมด
“ก็คุณเล่นโผล่มาเงียบ ๆ แบบนี้ใครจะไม่ตกใจล่ะ
