“เฮ้อ! หลายรอบแล้วนะ เป็นอะไรวะวันนี้” เจ้าที่หนุ่มสบถออกมาด้วยความหงุดหงิดขณะลืมตาขึ้นจากการทำสมาธิ
ตั้งแต่เช้ามาคิมหันต์พยายามข่มตาลงเพื่อทำสมาธิ ทว่าทำอย่างไรสมาธิของเขาก็ไม่เข้าที่ พลังวิญญาณแปรปรวนราวกับมีอะไรมารบกวน พอจะตั้งสติได้ภาพคนบางคนก็ลอยเข้ามาในหัว หากเป็นแบบนี้บ่อยเข้าวิญญาณเขาจะอ่อนแอลง เพราะคนในโลกวิญญาณไม่ได้มีชีวิตอยู่เพราะได้รับแต้มบุญจากการทำความดีเพียงอย่างเดียว แต่ทุกคนต้องทำสมาธิเพื่อเพิ่มพลังให้ตัวเองด้วย
“ตัวแค่นั้นแต่ทำฉันเสียสมาธิได้ เก่งจังเลยนะ” เสียงทุ้มว่าให้ใครบางคนที่กวนใจเขาตั้งแต่เช้า ก่อนจะหายวับออกจากห้องบำเพ็ญเพียรไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัว
วูบ~
เพียงเสี้ยวนาทีเรือนร่างกำยำของเจ้าที่หนุ่มก็ปรากฏขึ้นในห้องนอนใหญ่ ดวงตาคมกริบจับจ้องไปยังเรือนร่างอรชรที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงกว้าง ดวงตากลมโตยามปิดสนิทเผยให้เห็นแพขนตางอนเด่นชัด เรียวปากบางสีธรรมชาติหยักได้รูป
