“ทะทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ…”
ตุบ!
สองขาเรียวทรุดลงกับพื้น สองแขนเล็กโอบกอดตัวเองเอาไว้เมื่อรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ทั้งอาการประหลาดที่เกิดขึ้นก็ทำให้นึกถึงใบหน้าของใครบางคน
“คะคุณคิมหันต์…” ปากพร่ำถึงผีร้ายที่ตัวเองไม่อยากเจอราวกับโดนสะกด กายบางโหยหาเขาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ในหัวเริ่มสับสน “ชะช่วยหนูด้วย…”
ใช่จะไม่รู้ว่าอาการที่เป็นอยู่เรียกว่าอะไร ใครกันนะที่ทำกับเธอแบบนี้…
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าของใครบางคนเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ คนที่นอนกอดตัวเองบนพื้นค่อย ๆ พยุงตัวลุกขึ้นเพื่อขอความช่วยเหลือ ทว่าสิ่งที่คิดกลับไม่เป็นแบบนั้น
“เร็ว ๆ สิมึงเดี๋ยวพวกนั้นสงสัยได้ตามมากระทืบเราพอดี” เสียงทุ้มดังขึ้นไม่ไกลนัก ภาพพร่าเบลอที่ได้เห็นพอเดาออกว่ามีชายสองคนกำลังเดินเข้ามาในนี้
แต่ว่า…นี่มันห้องน้ำผู้หญิงนะ
“ยะอย่าเข้ามานะ ปล่อย!” มือเรียวสะบัดวงแขนแกร่งที่เข้ามาพยุงเธอให้ลุกจากพื้น สองเท้าเล็กถีบใคร
