ตอนที่ ๑๑
ท่านประธานหนุ่มกล่าวแล้วยิ้มกว้างให้มองเห็นฟันสีขาวเรียงตัวสวย ใบหน้าหล่อเหลาทรงยุโรปยังคงไม่ลดระดับความหล่อ ถึงแม้ผมจะไม่ได้เซตเข้าทรงแต่บุคลิกเช่นนี้ก็ดูแปลกตาและทำให้เขาดูเด็กลงไปมากทีเดียว
ฉันมองจ้องลงไปในดวงตาลึกรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่รับรู้ถึงลงหายใจที่เป่ารดลงมาที่ปลายจมูก ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มเล็กน้อยมันเป็นสีแดงระเรืองดูสุขภาพดีมากกว่าจะเป็นริมฝีปากของผู้ชาย
“มองผมด้วยสายตาแบบนี้ระวังนะครับ” เขากล่าวเสียงแผ่วเบา “ระวังผมจะอดใจไม่ไหวเหมือนเมื่อคืน….” เขาเอ่ยแล้วผละออกห่างทิ้งให้ฉันนั่งเป็นใบ้อยู่คนเดียว มองเห็นเพียงแผ่นหลังที่ค่อยๆ ห่างหายไป
สรุปคือ…เขาจำทุกอย่างได้เป็นอย่างดี แต่ที่ไม่รู้คือ? เขาถูกใจอะไรในตัวของฉันกันนะ นี่เป็นคำถามที่ดังวนอยู่หลายรอบแต่ก็ไม่ได้คำตอบ ฉันเปลี่ยนความสนใจมองอาหารตรงหน้าแล้วตักทาน
พอทานข้าวเช้าเสร็จแล้วฉันก็ออกมาเดินเล่นรับลมเย็นๆ ท
