MARGARETTE POV
“Ano ba, Dreydon!” protesta ko dahilan upang tumawa iya nang malakas. “Anong nakatatawa, ha?” irap ko.
“Nagpo–protesta ka, pero hindi mo pa rin binibitawan ang sandata ko,” gagad niya, kaya napatingin ako sa ano niya, at nanlaki ang dalawang mata ko’t binitawan ko ito. Dahil pa’no ba naman na ‘kitang–kita ko ang isang mata ng ano niya.
“Bastós! Bastós!” asik ko’t pabagsak kong isinarado ang pinto. Nanginginig tuloy ang kamay ko at hanggang ngayon ay damang–damang ko ang init ng sandata niya, samantalang kaliligo lang naman niya.
“Hindi ako bastós, Margarette. Bigla kang pumasok dito sa bahay ko’t ‘di ka man lang tumawag, O kumatok sa pinto. Kaya malay ko na nandito ka, at ganito talaga akong hubo’t hubad dahil mag–isa ko lang naman dito,” narinig kong pahayag niya sa
