พิศวาสรักพ่อเลี้ยง: บทนำ

1915 Words

อลิซ สุนิสา สาวน้อยวัยยี่สิบปีกำลังยืนอยู่หน้าไร่ขนาดใหญ่ของพ่อเลี้ยงสุดหล่อที่ตัวเองหลงรักมานานอย่างโจเชฟ แม้ว่าเขาจะอายุสามสิบแปดปีแต่ความหล่อเหลาเป็นที่หมายปองของสาว ๆ หนึ่งในสาว ๆ เหล่านั้น อลิซเองก็ชอบเขาเช่นกัน เมื่อได้รับโอกาสในการฝึกงาน เธอไม่ลังเลเลยที่จะมาฝึกงานในไร่ของโจเชฟ หวังว่าจะได้ใกล้ชิดเขาและเธอก็อยากจะรู้ว่าชีวิตความเป็นอยู่ของเขาเป็นอย่างไร “จะไปไหนเหรอครับ” จู่ ๆ เสียงทักทายของใครบางคนดังขึ้น หญิงสาวมองกระจกรถยนต์ที่กำลังเลื่อนลง มองเห็นใบหน้าหล่อเหลาของคนที่ทักทายเธอ อลิซเบิกตากว้างก่อนจะขมวดคิ้วด้วยความสงสัยว่าเขาเป็นใคร “จะไปไร่พ่อเลี้ยงค่ะ แล้วพี่เป็นใครเหรอคะ” อลิซเอ่ยปากถาม “ถ้าอยากรู้ว่าผมเป็นใครก็ขึ้นรถมาสิครับ ผมกำลังจะไปหาพ่อเลี้ยงเหมือนกัน” ชายหนุ่มหัวเราะร่วมกับความเฉลียวฉลาดของหญิงสาว อลิซคิดอยู่นาน ก่อนจะพยักหน้าแล้วหิ้วกระเป๋าขึ้นรถยนต์ของชายหนุ่มใจดี “จะไปหาพ่อเลี้ยงโจทำไมเหรอ” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นมา เมื่อเด็กสาวอยู่ในรถของตัวเอง “ไปฝึกงานค่ะ” อลิซตอบเสียงใส พลางหันหน้ามองใบหน้าหล่อ ๆ ของชายหนุ่มที่ใจดีอาสามาช่วยเหลือเธอ ถ้าไม่ติดว่าพ่อเลี้ยงโจเชฟครองใจเธอไปหมดทั้งสี่ห้อง ไม่งั้นเธอก็คงหลงรักชายคนนี้แน่ ๆ “เด็กฝึกงานเหรอเนี่ย พี่ชื่อกันต์นะครับเป็นเพื่อนของไอ้โจมัน ไม่คิดเลยว่ามันจะมีเด็กฝึกงานสวย ๆ อย่างหนู” กันต์หัวเราะร่วน เหลียวมองร่างเล็กที่นั่งเคียงข้างของตน นึกอิจฉาเพื่อนรักอย่างโจเชฟที่มีเด็กสาวสวย ๆ วนเวียนเข้ามาในไร่ตลอด “หนูอลิซค่ะ” “เป็นลูกครึ่งเหรอเนี่ย” กันต์อุทานขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ แต่ก็ไม่แปลกเพราะเธอมีเค้าโครงความเป็นฝรั่งอยู่เล็กน้อย “ค่ะ หนูตื่นเต้นจังเลยหนูกำลังจะได้เจอพ่อเลี้ยงแล้ว” อลิซบ่นพึมพำเบา ๆ ไม่หวังว่าชายหนุ่มจะไม่ได้ยิน แต่กันต์กลับได้ยินชัดทั้งสองหู “ชอบไอ้โจเหรอ ระวังนะมันอันตรายกว่าที่คิด สาว ๆ สวย ๆ อย่างหนู ระวังไว้ด้วยล่ะ” อลิซขมวดคิ้วด้วยความขุ่นมัว เมื่อมีคนมาบอกว่าคนที่เธอปลื้มมานานนิสัยไม่ดี อลิซไม่มีทางเชื่อเด็ดขาดว่าพ่อเลี้ยงที่เป็นที่หมายปองของสาวจะนิสัยไม่ดีอย่างที่เขาพูด จนกระทั่งเธอได้พิสูจน์ด้วยตัวของเธอเอง ไม่นานรถยนต์ก็มาจอดหน้าบ้านของพ่อเลี้ยงอันเลื่องลือ อลิซตื่นเต้นไม่น้อยที่จะได้เจอคนที่ตัวเองแอบชอบ “นั่นไงล่ะบ้านของพ่อเลี้ยง” กันต์พูดขึ้น “ขอบคุณนะคะที่มาส่งพี่กันต์” หญิงสาวไหว้ขอบคุณชายหนุ่มที่ช่วยให้เธอไม่ต้องเดินอีกหลายกิโลเมตร “ไอ้กันต์พาเด็กที่ไหนมาว่ะ สวยเชียว” คำทักทายของใครบางคนเรียกความสนใจจากเธอได้เป็นอย่างดี แทนที่คนที่เธอชอบจะให้ความสนใจเธอสักนิด “เด็กแกอย่างไงล่ะ” กันต์ตอบทีเล่นทีจริง ทำเอาโจเชฟและอลิซตกใจไม่น้อย “หมายถึงเด็กฝึกงานของแกต่างหากล่ะ” “เอ่อ...สวัสดีค่ะคุณโจเชฟ ฉันชื่ออลิซ มาฝึกงานในไล่ของคุณค่ะ” อลิซถือโอกาสแนะนำตัวเองต่อชายหนุ่มสุดหล่อ “งั้นเหรอ ฉันรับเด็กฝึกงานด้วยเหรอ ไม่รู้เลยนะเนี่ย” โจเชฟแทบไม่สนใจเรื่องพวกนี้ ส่วนมากปล่อยให้เลขาส่วนตัว ธีรพลเป็นคนจัดการเสียส่วนใหญ่ เด็กสาวที่มีใบหน้าจิ้มลิ้มมองบางมุมก็น่ารัก บางมุมก็สวยอย่างบอกไม่ถูก โจเชฟเริ่มสนใจขึ้นมา “อย่าใจร้ายกับเด็กนักเลย ถ้าแกไม่สนใจฉันจีบนะเว้ย...” กันต์พูดดักคอเพื่อนสนิท ดูจากสายตาก็รู้ว่าโจเชฟก็ให้ความสนอกสนใจเด็กสาวฝึกงานคนนี้ไม่น้อย แต่ก็ทำเป็นเมินเฉย “เรื่องของนายซิ ส่วนเธอเอาของไปเก็บในบ้าน แล้วตามฉันไปในไร่” โจเชฟสั่งเสียเข้ม ส่วนกันต์ได้แต่สงสัยทำไมเพื่อนรักถึงให้เด็กฝึกงานร่วมชายคา คงไม่แปลกเด็กสาวตรงหน้าทั้งสวยทั้งน่ารักขนาดนี้ ผู้ชายที่ไหนจะปล่อยให้ห่างมือไปได้ล่ะ ถ้าเป็นเขา เขาก็คงทำไม่ต่างจากโจเซฟ “ค่ะ” อลิซรับอย่างง่าย ๆ รีบเอากระเป๋าของตัวเองเข้าไปเก็บในบ้าน ก่อนจะรีบวิ่งมาหาโจเชฟ พอเห็นเขาใกล้ ๆ สาวน้อยถึงกับหัวใจเต้นแรง “ขึ้นรถ ฉันจะพาไปดูไร่” โจเชฟพูดขึ้นเสียงแข็ง “ขึ้นรถเถอะ เดี๋ยวพี่จะไปด้วย” กันต์พูดขึ้น เมื่อเห็นเด็กสาวลังเลมาวันแรกโจเชฟก็เล่นบทโหดกับเธอเสียแล้ว “ไม่ต้องเลย ไอ้กันต์กลับบ้านไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันจะสอนงานให้เด็กมันเอง แกไม่ต้องเสือก” คนหน้าเข้มเอ่ยปากไล่เพื่อนรัก พลางเหลือบมองหน้าของสาวน้อย “อ้าว!” กันต์อุทาน เขารึอุตส่าห์มาหา แต่กลับไล่เขากลับบ้าน เขายังอยากจะอยู่ต่ออีกสักหน่อย เขาอยากจะทำความรู้จักกับสาวน้อยคนสวยสักหน่อย กันต์ไม่มีทางเลือกได้แต่ทำหน้าเซ็งมองหญิงสาวกับเพื่อนรักขึ้นรถไปกันสองคน เมื่ออยู่ตามลำพังสองยคน อลิซได้แต่ก้มหน้าก้มตาเพราะไม่กล้าเงยหน้ามองใบหน้าหล่อ ๆ ของชายหนุ่ม เพราะแค่นี้หัวใจเธอก็เต้นรัวราวกลองเพลราวกับไม่เคยเจอผู้ชายหล่อมาก่อน ก็เขาเป็นชายหนุ่มที่แอบชอบแอบปลื้มก็ไม่แปลก “เธอจะมองเท้าตัวเองไปถึงไหน” ชายหนุ่มพูดขึ้นมา สาวน้อยที่นั่งนิ่ง สะดุ้งเล็กน้อย มองหน้าชายหนุ่มเพียงครู่ก็หลบตาต่ำเช่นเดิม อาการของหญิงสาวทำเอาชายหนุ่มหงุดหงิดไม่น้อย “ผู้ใหญ่พูดด้วยแล้วหลบหน้าหลบตา ไม่ดีเลยนะ” โจเชฟพยายามพูดอย่างใจเย็น “เอ่อ...หนูเขิน” อลิซสารภาพออกมาตามตรง พวงแก้มทั้งสองข้างแดงก่ำ พ่อเลี้ยงหนุ่มเห็นท่าทีของเด็กสาวก็อดชื่นชมไม่ได้เลยว่าอลิซน่ารักไม่น้อย “จะเขินทำไม เราสองคนต้องทำงานด้วยกันเกือบสามเดือน ถ้ายังเขินอยู่แบบนี้ล่ะก็ ฉันคงให้ธีเลือกคนใหม่มาแทน” พ่อเลี้ยงขู่เสียงแข็ง เมื่อเห็นเธอยังไม่ชอบเงยหน้ามองเขาอีกจนคนใจร้อนยืนมือไปจับปลายคางของเด็กสาวให้เงยหน้าขึ้นมองเขา “อื้อ...พะ...พ่อเลี้ยงหล่อจัง...อ๊าย” อลิซมองใบหน้าของพ่อเลี้ยงอย่างชัดเจน ถึงขนาดหลุดความในใจออกมา ทำเอาชายหนุ่มหลุดขำออกมา “ชอบฉันเหรอ” พ่อเลี้ยงหนุ่มเมื่อรู้ว่าเด็กมันเขินก็ยิ่งอยากจะแกล้ง เอ่ยถามเสียงนุ่มชวนให้หัวใจละลาย อลิซคิดว่าตัวเองฝันไปด้วยซ้ำ คนที่เธอแอบชอบอยู่ใกล้แค่เอื้อม เหมือนว่าเธอกำลังล่องลอยอยู่ในความฝันเสียงหัวใจในอกเต้นดังตุบ ๆ “เอ่อ...ไม่รู้ค่ะ เราจะเริ่มทำงานตรงไหนดี” อลิซเบือนหน้าเมื่อใบหน้าคมคายเคลื่อนขยับเข้ามาใกล้ จนเธอแทบจะได้ยินเสียงลมหายใจของอีกฝ่าย การพูดจาติด ๆ ขัด ๆ ไปเสียหมด “วันนี้ไม่ต้องทำอะไรหรอก วันแรกของเธอแค่พักผ่อนให้สบายก็พอ” โจเชฟกระซิบข้างหูเด็กสาว ก่อนจะวางมือใหญ่ลูบไล้ขาเรียวของเธอ “แต่ถ้าเธออยากทำอย่างอื่นฉันก็ไม่ขัดหรอกนะ” “อือ ไม่เอาหรอกค่ะ หนูอยากพักผ่อน” อลิซตอบออกไปแบบนั้นทั้งเขินทั้งอาย พลางสะบัดตัวออกห่างจากชายหนุ่มที่ทำท่าหื่นกามเพื่อกลั่นแกล้งเธอ โจเชฟหยุดแกล้งเด็กเพราะไม่อยากให้เด็กมันหัวใจวายไปเสียก่อน พ่อเลี้ยงหนุ่มพาเธอเดินชมไร่ไปพลาง เขาแอบสังเกตเด็กสาวอยู่เป็นระยะ ๆ พอมาถึงบ้านชายหนุ่มอีกคนก็เดินเข้ามาหาเธอ ก่อนจะแนะนำตัวเมื่อเด็กสาวทำท่าทางตกใจ “ผมธีรพลนะครับ เป็นเลขาของพ่อเลี้ยง ผมพักอยู่บ้างข้าง ๆ ไม่สะดวกอะไรติดต่อผมได้นะครับ” ธีรพลเอ่ยแนะนำตัวเอง “พอแล้ว ไปทำงานได้แล้ว” เจ้านายเอ่ยไล่ในทันที เมื่อเห็นว่าลูกน้องให้ความสนอกสนใจเด็กฝึกงานคนใหม่ “ส่วนเธอไปอาบน้ำอาบท่า เดี๋ยวฉันจะไปพักที่บ้านหลังเล็กเอง ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ในบ้านสองต่อสองมันไม่ดี” พูดจบพ่อเลี้ยงก็เดินดุ่ม ๆ ผ่านบ้านหลังใหญ่ไปเพียงเล็กน้อย อลิซสงสัยเดินตามไปดูก็พบว่ายังมีบ้านอีกหลังที่น่าอยู่ไม่แพ้กัน แต่ด้วยไม่อยากรบกวนความเป็นส่วนตัวของพ่อเลี้ยงหนุ่ม หญิงสาวจึงเข้าบ้านหลังใหญ่กว่าอย่างเลี่ยงไม่ได้ พอเห็นแม่ครัวกำลังทำอาหารหญิงสาวก็อดถามไม่ได้ “เอ่อ...” “อ้าว...หนูคงเป็นเด็กฝึกงานใช่ไหมจ๊ะ เพิ่งมาถึงนี้ใช่ไหมเนี่ย ป้าชื่อเกดนะเป็นแม่ครัวของคุณหนู อ่อ หมายถึงคุณโจเชฟน่ะ แล้วหนูล่ะชื่ออะไร” แม่ครัวใหญ่เหลียวหลังมองก่อนจะเอ่ยแนะนำตัวยกใหญ่ มองเด็กฝึกงานคนใหม่ด้วยความน่าเอ็นดู “หนูอลิซค่ะ แล้วอยู่ต้องอยู่บ้านหลังนี้คนเดียวเหรอคะ” “ค่ะ พ่อเลี้ยงชอบความเป็นส่วนตัวแกชอบปลุกบ้านให้กับคนที่ทำงานกับแกมานาน ปกติแกจะมานอนบ้านหลังนี้เป็นครั้งคราว ถ้ามีแขกมาพักแกก็จะไปนอนบ้านหลังเล็ก” แม่ครัวใหญ่อธิบาย “แบบนี้ป้าก็ไม่ได้พักกับหนูน่ะสิค่ะ” “ใช่แล้วค่ะ ป้าพักอยู่อีกหลัง ไม่ต้องกลัวหรอกนะคะที่นี่ไม่มีอันตราย หรือผู้ชายหน้าไหนมาปล้ำคุณหนูอลิซหรอกค่ะเว้นเสียแต่ว่าคุณหนูของป้าเสียเอง” เกดเอ่ยขึ้นทีเล่นทีจริง หัวเราะคิกคักอย่างสนุก “คุณหนูอลิซ?” หญิงสาวขมวดคิ้วสงสัย “อย่าถือสาป้าเลยนะคะ เดี๋ยวอาหารใกล้เสร็จแล้ว คุณหนูอลิซช่วยยกไปให้พ่อเลี้ยงให้ป้าด้วยนะคะ ป้าจะไปอาบน้ำ โห่ ๆ” เกดหัวเราะชอบใจใหญ่ หญิงสาวได้แต่มองการกระทำของแม่บ้านด้วยความแปลกประหลาดใจอย่างที่สุด คุณหนูของเธออยู่เป็นโสดมานาน พอเห็นคนสวยเกดอดยุให้จีบพ่อเลี้ยงหนุ่มไม่ได้ “ค่ะ” อลิซได้แต่รับคำสั้น ๆ แม้จะเขินอายกับคำพูดของแม่ครัวใหญ่อย่างเกด แต่ต้องไปเจอหน้าคนที่ทำให้เธอเขินอายก็อดหวั่นใจไม่ได้ หลังจากทำอาหารเสร็จเกดก็จัดปิ่นโตให้กับหญิงสาว พร้อมทั้งหัวเราะกลุ้มกริ่ม อลิซเดินมาถึงหน้าบ้านหลังเล็ก ความเงียบสงบทำให้เธอเกิดความกลัวขึ้นมาในใจ หญิงสาวสูดอากาศเข้าปอดเรียกกำลังถ้าเขาดุเธอขึ้นมาจะทำอย่างไร สมองของหญิงสาวคิดไปต่าง ๆ นานา อลิซเคาะประตูบ้านสองสามที ไม่เห็นว่ามีคนมาเปิดประตูให้ก่อนถือวิสาสะเดินเข้าไปในบ้านที่พื้นผนังถูกตบแต่งด้วยสีดำสลับกับเทาบ่งบอกตัวตนของผู้อาศัย “พ่อเลี้ยงคะ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more