หลังจากที่ ซุนฮ่าว ลิ้มรสฝ่าเท้าของ เยี่ยจิงหลิน มาอย่างเต็มอิ่มจนเกินพอ และใช้เวลาพักฟื้นจนร่างกายหายดี สีหน้าและแววตาของเขาที่มองน้องสาวต่างมารดาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง จากเดิมที่เต็มไปด้วยความริษยาและโกรธแค้น บัดนี้กลับกลายเป็นความรักใคร่และเอาอกเอาใจอย่างเกินจริง
"เยี่ยจิงหลิน วันนี้พี่ซื้อเสื้อผ้ามาฝากเจ้า ลองใส่ดูสิ เนื้อผ้านี้ชั้นดีทีเดียว" ซุนฮ่าวพูดพลางส่งเสื้อผ้าที่ดูหรูหราให้ด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ใบหน้าของเขาเปี่ยมไปด้วยความรักความอบอุ่นที่ดูผิดปกติจนเยี่ยจิงหลินเองยังอดรู้สึกขยะแขยงไม่ได้
แม้จะรังเกียจท่าทีประจบสอพลอของพี่ชายต่างมารดา แต่เพื่อหลีกเลี่ยงความยุ่งยาก เยี่ยจิงหลินก็รับเสื้อผ้าที่ซุนฮ่าวยื่นให้โดยไม่ปริปากแสดงความไม่พอใจออกมา "ขอบคุณ" นางกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทว่าในใจกลับเต็มไปด้วยความดูถูก
หลายวันมานี้ ซุนฮ่าวพึ่งจะเข้าใจว่าไม่ว่านางจะมีพรสวรรค์และความสามารถเห
