ภายใต้แสงอาทิตย์ที่สาดส่องทั่ววังหลวง องค์ชาย ฟู่เทียนเฉิง คือบุรุษที่ผู้คนพากันยกย่อง นับถือเสมือนแสงแห่งปัญญาแห่งราชวงศ์ พระองค์เป็นบุรุษรูปงาม ผู้มีใบหน้าขาวสะอาด รอยยิ้มละมุนละไม และดวงตาที่เปี่ยมด้วยความเมตตา ทุกการเคลื่อนไหวล้วนสำรวม สง่างามราวเทพเซียน บุคลิกอันนอบน้อมอ่อนโยนทำให้ผู้คนต่างหลงใหล บัณฑิตพากันสรรเสริญ ขุนนางพากันเทิดทูน แม้แต่องค์ฮ่องเต้เองก็ทรงโปรดปรานโอรสผู้นี้มิใช่น้อย
ทว่า… หากสวรรค์มีแสง ย่อมต้องมีเงา หากมนุษย์มีศีลธรรม ก็ย่อมมีราคะ องค์ชายฟู่เทียนเฉิงเองก็มิใช่ข้อยกเว้น
ภายใต้ใบหน้าที่แสนอ่อนโยนนั้น มีแต่ความดำมืดที่ค่อยๆ กลืนกินจิตใจของเขา
ภายในห้องลับของวังหลัง หรือแม้แต่ในเงามืดของป่าภูเขาห่างไกล มีเพียงไม่กี่ผู้คนที่ล่วงรู้ตัวตนที่แท้จริงขององค์ชาย หน้ากากสุภาพบุรุษที่เขาสวมใส่เป็นเพียงฉากบังตา หากแต่ตัวตนที่แท้จริงของเขากลับเต็มไปด้วยความเลวทรามต่ำช้า
เขา
