ถึงแม้แม่ทัพซุนเทาจะได้รับการถอนพิษและรอดชีวิตจากความตายมาได้อย่างปาฏิหาริย์ แต่ร่างกายที่ถูกพิษกัดกินนั้นยังคงอ่อนแอ ต้องใช้เวลาอีก 2-3 วันในการพักฟื้น แม้พลังปราณจะเริ่มกลับคืนมา แต่เขายังไม่อาจลุกขึ้นมาต่อสู้หรือป้องกันตัวได้เต็มที่
ทางด้านฮูหยินใหญ่อันเหยาเหวิน นางมิได้มาเยี่ยมเยือนสถานที่พักฟื้นของแม่ทัพซุนเทาเลยแม้แต่ครั้งเดียว ในใจของนางเต็มไปด้วยความมั่นใจว่าพิษร้ายที่นางเป็นคนวางเองจะไม่มีทางล้มเหลว ชีวิตของแม่ทัพซุนเทาในสายตานางนั้นไม่ต่างจากเปลวเทียนที่ใกล้ดับ การที่เขารอดมาได้เพียงชั่วคราวก็มิอาจทำให้นางหวั่นไหว
แทนที่จะเฝ้ารออย่างกระวนกระวาย อันเหยาเหวินกลับใช้เวลานี้บรรเลงเพลงรักกับชู้รักของนางอย่างลึกซึ้ง รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏบนใบหน้างดงามของนางขณะอยู่ในอ้อมกอดของชายคนอื่น
บรรยากาศที่หน้าห้องพักของแม่ทัพซุนเทานั้นเต็มไปด้วยความอึมครึมและความเงียบงัน ราวกับมีหมอกหนาทึบปกคลุม
