เช้าวันต่อมา ความโกลาหลเต็มไปทั่วทั้งจวนแม่ทัพซุนเทา เมื่อบ่าวรับใช้คนหนึ่งพบเข้ากับสภาพของฮูหยินใหญ่ อันเหยาเหวิน ที่ไร้วิญญาณ ร่างของนางนอนเอนอยู่บนเตียง ใบหน้าที่เคยงดงามตอนนี้กลับซีดเซียวและเต็มไปด้วยเหงื่อเหนียวเหนอะหนะ เส้นผมที่เคยเกล้าอย่างประณีตตอนนี้หลุดรุ่ยไปทั่วและหมองหม่น
ไม่มีการต่อสู้ ไม่มีบาดแผล แต่สภาพร่างกายของนางกลับดูเสื่อมโทรมจนถึงขีดสุด นางเหมือนสิ้นสูญจากทุกสิ่งไปแล้ว เสมหะและอุจจาระถูกขับออกมาจากร่างกาย จนทำให้ดูเหมือนนางไม่ได้รับการดูแลใดๆ แม้กระทั่งสิ่งที่ควรเป็นมารยาทของผู้สูงศักดิ์ก็ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง
แมลงวันและแมลงอื่นๆ ตอมไปทั่วร่างกายของนาง สะท้อนถึงสภาพที่ไม่ต่างจากซากศพที่ถูกทิ้งให้เน่าเปื่อย ร่างที่เคยเป็นผู้นำและทรงอำนาจในจวน กลับเหลือเพียงความล่มสลายที่น่าสมเพชและน่าเวทนา
บ่าวรับใช้ที่พบภาพดังกล่าวแทบจะไม่อยากเชื่อสายตาของตน เขายืนอยู่ในสภาพตกตะลึง ไ
