แม่ทัพซุนเทาเป็นบุรุษที่ไม่เคยลืมเลือนความแค้น ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านไปนานเพียงใด ความอาฆาตในใจเขายังคงคุกรุ่นราวกับเปลวเพลิงที่ไม่มีวันมอดดับ
"หากคิดจะฆ่าไป่เฉินง่ายๆ เกรงว่ามันจะสบายเกินไป..." เขาพึมพำกับตัวเอง ดวงตาทอประกายเย็นเยียบ
ซุนเทาไม่ต้องการแค่ให้ไป่เฉินตาย แต่เขาต้องการให้มันรู้สึกถึงความทรมานอย่างถึงที่สุด ต้องการให้มันได้ลิ้มรสของความสูญเสีย ความสิ้นหวัง ความเจ็บปวดที่เขาเคยเผชิญมาก่อน
"มันเคยทำให้ข้าต้องทุกข์ทรมานเพียงใด ข้าก็จะตอบแทนมันคืนเป็นร้อยเท่าพันเท่า"
วิธีใดที่ไป่เฉินเคยใช้เล่นงานเขาในอดีตซุนเทาจะทบต้นทบดอกให้ทั้งหมด ไม่เพียงแต่ร่างกาย แต่จิตใจของไป่เฉินจะต้องพังทลายลงจนไม่เหลือชิ้นดี
และจุดเริ่มต้นของแผนการแก้แค้นครั้งนี้... ก็คือ ฮูหยินชิงซูหยา นางจะกลายเป็นอาวุธที่คมกริบที่สุดที่เขาใช้ปลิดชีพศัตรูของเขาอย่างช้าๆ และแสนทรมาน...
ค่ำคืนนี้ไม่ต่างจากทุกคืนที่ผ่านม
