ในสายตาของ เยี่ยจิงหลิน คนที่อยู่รอบตัวในตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากขยะเปียกที่ส่งกลิ่นเหม็นเน่ารบกวนโลก ความคิดของพวกมันเต็มไปด้วยความสกปรกและโสมมจนไม่น่าให้อภัย การดำรงอยู่ของพวกมันไม่ได้มีประโยชน์อันใด นอกจากสร้างความรำคาญและทำให้โลกนี้ดูต่ำต้อยลง
ความเย็นชาในดวงตาของนางราวกับน้ำแข็งที่ไม่อาจละลาย และไอสังหารที่แผ่ออกมาจากร่างของเยี่ยจิงหลินนั้นหนักหน่วงเสียจนบรรยากาศโดยรอบกลายเป็นเย็นยะเยือกทันที ความกดดันที่นางส่งผ่านเพียงแค่ยืนอยู่นิ่งๆ ทำให้ผู้คนรอบข้างรู้สึกเหมือนถูกกดทับด้วยภูเขา
ร่างของผู้คุมสอบชายผู้มีจิตใจที่คับแคบและเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว ดวงตาของเขาเบิกกว้างขณะจ้องมองไปยังนาง ราวกับว่าร่างกายกำลังส่งสัญญาณเตือนภัยจากสัญชาตญาณดั้งเดิมที่หวาดกลัวสัตว์นักล่าผู้เหนือชั้น
เยี่ยจิงหลิน ไม่ได้กล่าวอะไร เพียงแค่มองตรงไปด้วยสายตาที่เย็นชาไร้ความปรานี แต่เพียงเท่านั
