~Biran~
Rezvan'la karşılıklı otururken Pîrê Zeman, babam, anam ve Selman ağabeyim de odadaydı.
“Yaşadın diye ağalık geri senin olmayacak!” dedim kararlılıkla.
Gözünü kısıp “Bu meselenin konuşulması dahi manasızdır. Zira vaktinde hakkımla aldığım ağalık son nefesime dek benim elimde olacağını o gün demiştim! O günden bugüne değişen bir lafım yokken yerimde oturacak kimse de yoktur!” dedi kararlılıkla.
Geçmiş gözümün önüne gelirken öfkeyle yumruğumu sıktım.
“Bileğinin hakkıyla aldın amma ağalığın gereğini eksik yerine getirirsin!” diyen Pîrê Zeman'la başımı salladım.
“Madem ağalığı bırakmazsın o vakit zürriyetin nerede!? Evladın nerede!?” dedim öfkeyle.
“Karşımda!” diye bağıran Rezvan’la sinirle suratına baktım.
“Biz biriz doğru amma her birimizin kendine ait bir ocağı olmalı
