~Elvan~
Konaktan gelen davete gitmek istemesem de anamın zoruyla gelmiştim amma konağı gördükçe içimdeki acı büyüdüğünden yanlarında kalmak istemeyip ihtiyaç bahanesiyle dışarıya çıkmıştım ve hır daha da içeriye gitmemiştim. Ta ki evin hizmetçisi gelip Pîrê Zeman'ın beni çağırdığını söyleyene dek. Roza da hemen yanındaydı. Odada kalıp Roza'nın pis yüzünü görmek istemediğimden bir ân önce diyeceğini demesini istiyordum.
“Seni ne diye buraya çağırdım bilir misin?”
Hiçbir şekilde cevap vermedim. Zira cevap verilecek bir sual bile değildi.
“Ananla konuştum amma kabul etmedi. Olmaz dedi!”
Bilmece gibi konuşması sabrımı zorlasa da sakin kalmaya çalıştım.
“Zayan’a kuma olmak ister misin?”
Duyduğumu bir ân idrak edemezken Roza’nın “Ne!?” diye bağırmasıyla Pîrê Zeman, susmasını işaret
