~Roza~
Gece bitip sabah olana dek kapıda kalmıştım. Sabaha karşı gözümü kapatır gibi olsam da uykuya dalmadan kapı sesiyle gözümü açmıştım. Odadan çıkıp gitse de odaya gitmemiştim. Hem yine gelir diye hem de oda bana ait değil diye. Oturduğum yere geri oturup günün aydınlanmasını beklemiştim.
Gün aydınlanınca da Rukiye, gelmişti. Ne yapacağımı bilmediğimden belki bana yardım eder diye ona soracakken beyaz çarşafı istemesiyle kalakalmıştım. Cevap vermeyince de odaya girip yatağa bakmıştı. Korkuyla yatağa bakarken Rukiye, beyaz çarşafı yataktan alıp onunla gelmemi söyledi. Korkum büyürken kaideleri bildiğimden peşinden gitmiştim.
Rukiye’yle Rezvan Ağa’nın ninesi Pîrê Zeman’ın yanına geldiğimde odada ondan başkası da yoktu. Rukiye, çarşafı önüne bırakıp odadan çıktığından beri gözünü ça
