İki hafta sonra...
~Nahrin~
Aynadaki hâlime hayranlıkla bakarken masadaki şişeyi elime alıp üzerime sürdüm.
“Rezvan, bu kokuyu sevecek mi?”
Rezvan, güzel kokuları severdi. Elbet bu kokuyu da sevecektir!
“Belki de bir gün beni sever.”
Bu arzum imkânsız olsa da istemekten vazgeçemiyordum. Sandalyeden kalkıp belimdeki kemeri düzelttim. Arkamı kontrol edip kırışıklık olmadığına emin olunca odadan çıktım. Merdivenleri inerken heyecanla Rezvan'ın kaldığı odaya doğru yürüdüm.
Rezvan, beş gece önce gözünü açmıştı amma Sayde nene, kalkmamasını tembihlemişti. Gücü yerine tam gelmediğinden de ne kadar istese de kalkamamıştı. Zehrin nasıl bir zehir olduğunu bilememiştim amma konuşmaya çalıştığında bile nefesi kesilir gibi oluyordu. Sayde nene, zehrin içten içe bedeni yaktığını tek demişti.
