ผู้ช่วยข้างห้อง

ตอนที่ 1 ชีวิตคู่

ห้องจัดเลี้ยงที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ในช่วงสาย ตามฤกษ์แต่งงานที่หาหมอดูมาแล้วว่าจะทำให้ครองคู่กันไปตลอดรอดฝั่ง เจ้าบ่าวเจ้าสาวบนเวทีกำลังหอมแก้ม ตามคำขอของพิธีกร รอยยิ้มบนใบหน้าสวย ดีใจและตื่นเต้นที่กำลังจะใช้ชีวิตคู่กับผู้ชายข้าง ๆ หลังคบหาดูใจกันมานาน 4 ปี ทั้งสองยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กันและกัน พร้อมกับส่งใบหน้าที่จัดแต่งมาเป็นอย่างดีให้กับแขกเหรื่อที่มาร่วมงานด้วย

“สัญญาจะรักเมลผู้หญิงที่ดีที่สุดของผมครับ”กาย ว่าที่สามีตามนิตินัย เพราะยังไม่ได้จดทะเบียนสมรส จับไมค์พูดบนเวที เขายินดีและดีใจที่จะได้ดำเนินชีวิตคู่กับภรรยาที่เขารัก และภาคภูมิใจที่ได้เธอมาเป็นแฟน เขามองหน้า ปากพูดคำสัญญาต่าง ๆ นานา ให้กับเธอ ดวงตาเป็นประกายวับ ความชื่นมื่นของวันนี้ อบอวลไปทั่วทั้งงาน จนผู้คนพากันอิจฉา

“จะรักกาย และดูแลกายไปตลอดชีวิตค่ะ”หญิงสาวยิ้มแก้มปริ หลังย้ายมาอยู่จังหวัดแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกตามเขา ชีวิตรักราบรื่นพอดี ไม่เข้าอกเข้าใจกันบ้าง แต่เคลียร์กันได้เสมอ หญิงสาวหันมองหน้าชายหนุ่มผู้เป็นสามีไปแล้วตามพฤตินัย เธอเอ่ยคำสัญญาสุดโรแมนติกให้กับเขาเช่นเดียวกัน เธอบอกตัวเองมาตลอดจนถึงตอนนี้ว่า โชคดีที่มีชายหนุ่มคนนี้ อยู่ข้าง ๆ

พิธีมงคลสมรสจบลงช่วงเที่ยง ๆ ได้รับประทานอาหารพร้อมกัน แต่คู่บ่าวสาว ลงจากเวทีมาเดินตามโต๊ะ ทักทายแขกเหรื่อเพื่อนฝูงที่มากันอย่างคับขัง แทบทุกคนพูดแสดงความยินดี สองบ่าวสองได้รับฟังมันไปทุกโต๊ะ โดยไม่รู้สึกเอี่ยนหรือเลี่ยนเลยสักนิด วันนี้เป็นวันที่เหนื่อยล้า แต่มีความสุขของคนทั้งสอง เขาและเธอสัญญาว่า จะจดจำช่วงเวลานี้ไว้ให้นานที่สุด ตราบจนชีวิตจะหาไม่

“เป็นเมียคนเรือก็ต้องอดทนหน่อยเนอะ เมล” รุ่นพี่ของเจ้าบ่าวพูด เขาส่งแก้วเครื่องดื่มสีอำพัน ให้กับเจ้าบ่าว ทั้งโต๊ะนี้ รู้จักกันเป็นอย่างดี เมล เจ้าสาวในวันนี้ พยักหน้าให้กับรุ่นพี่ของสามี ยิ้มแย้มให้กับทุกคน

“ค่ะ ห่างไกลกันบ้าง แต่ว่า เมลเข้าใจเขาค่ะ หลังจากนี้ เขาจะเป็นหัวหน้าครอบครัว เมลก็จะเป็นคนเบื้องหลังที่ดี”หญิงสาวยิ้มแย้ม พูดจาด้วยความสุภาพอ่อนโยน วันนี้เธอสวยสง่าที่สุดในงาน สวยจนบรรดาเพื่อน ๆ ของเจ้าบ่าวยังอดชมและมองกันเป็นตาเดียวไม่ได้

“ขอบคุณ พี่ตา และทุกคนที่มานะครับ”กายพูดแล้วจูงแขนว่าที่ภรรยาไปโต๊ะอื่น ตั้งใจว่า สักสองสามวัน ก็จะไปที่อำเภอ ทำเรื่องรางให้ถูกต้อง ครบถ้วน เขาเดินเข้าโต๊ะนั้น ออกโต๊ะนี้ อยู่แทบทุกโต๊ะ แม้งานจะจัดโต๊ะประมาณห้าสิบตัว แต่เล่นเอาแทบหมดแรง คนเยอะ เพื่อนเยอะ ญาติของแต่ละฝ่ายก็ไม่ใช่น้อย

ห้องหอ เป็นคอนโดมิเนียมขนาดพอเหมาะ ย้ายจากหอสวัสดิการของบริษัทที่เคยอยู่เดิมก่อนแต่งงานเล็กน้อย หลังจากส่งตัวเรียบร้อย จึงได้มีเวลาเป็นของตัวเอง สองหนุ่มสาวเอนหลังลงที่เตียงนอนกว้าง วันนี้มันเหนื่อยที่สุดในชีวิต เจ็บและปวดเท้าไปจนหมด ไม่น่าเชื่อว่า เขาและเธอจะอดทนได้ดีขนาดนี้

“อาบน้ำไปเมล ไม่งั้นพี่อาบก่อนนะ”เจ้าบ่าวบอกแล้ว ถอดชุดเดินเข้าห้องน้ำโทง ๆ ไม่เห็นต้องดขินอายกันแบบในละครทีวี เรารู้เห็นไส้พุงกันหมดแล้ว ไม่ได้จะหวือหวาแบบตอนคบกันแรก ๆ

“พี่กาย ล็อกทำไมคะ ขออาบด้วยคน”เจ้าสาวคนสวยที่อยากจะเพิ่มความตื่นเต้นให้กับชีวิตสมรสในคืนแรก รีบถอดชุดแล้วเดินตามสามีไป

“วันนี้พี่เหนื่อยมากเลยจ้ะ ขอรีบอาบ แล้วนอนสักงีบ ตื่นมาค่อยเอานะ”เจ้าบ่าวที่ทั้งเมาทั้งเหนื่อย ไม่สามารถฝืนความล้าจากงานวันนี้ได้ เขารีบอาบน้ำ ไม่สนใจความตื่นเต้นที่เมียสาวต้องการจะมอบให้ มันเหนื่อยจนตาจะปิดอยู่แล้ว ใครจะมามัวเอากันได้อีก ยังไงค่อยจัดทีหลัง สามีหนุ่ม เปิดฝักบัวราดรดความเย็นของน้ำบนร่างอย่างรวดเร็ว ตอนแรกตั้งใจว่าจะไม่อาบด้วยซ้ำ

“พี่กายคะ” เมลหนีบขาเข้าหากัน น้ำเดินตั้งแต่อยู่ที่โรงแรมแล้ว เนื้อตัวล่อนจ้อนยืนเอามือกำลูกบิดที่ผัวกำลังอาบอยู่

“พี่ขอนอนชั่วโมงเดียวที่รัก หลังจากกลับมาจากเรือ พี่ไม่ได้พักเลย มาถึงก็จัดการเรื่องงานแต่ง เดินทางกลับไปบ้านทางใต้แล้วก็มาหาเรา เมลก็เห็นแล้วเนอะ” สามีบอกให้ภรรยา ปัดความต้องการของเธอไป โดยไม่ดูว่า เจ้าสาวของเขา แทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว

“ก็ได้ค่ะ” เดินกลับไปนั่ง นับซองจากกล่องที่ได้มาเมื่อเช้าด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว ไม่พอใจการปฏิบัติจากสามีมาก ๆ แล้วเหมือนว่ากายที่เดินออกมาจากห้องน้ำ จะรู้สึกได้เป็นอย่างดี เพราะใบหน้าบึ้งตึงและนั่งเงียบ ๆ ของเมีย ทำให้เขาต้องทำอะไรบางอย่าง

“ครบชั่วโมง สะกิดเลยนะเมียจ๋า” ชายหนุ่มเอื้อมมือมาบีบนมเล่นแล้ว ล้มหัวนอนทันที พักเดียวจึงได้ยินเสียงกรนเบา ๆ เมลถอนหายใจ และส่ายหัวให้กับความไม่เอาไหนของสามี นึกอยากจะเข้าใจอยู่หรอกว่าเหนื่อย แต่เธอเองก็เหนื่อยเช่นกัน เหล้าที่โต๊ะต่าง ๆ ส่งให้ เธอก็ได้กิน

นับซองเสร็จ เปิดของขวัญที่มีพอสมควรอยู่คนเดียว ช่วยให้อารมณ์ดีขึ้นหน่อย เข้าห้องน้ำทำความสะอาดใบหน้า กว่าจะสดชื่นก็เกือบชั่วโมง รวมการตกเบ็ดให้ตัวเองแล้ว

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------