ลิขิตฟ้าข้าขอเป็นชายา

คืนเข้าหอ

ในค่ำคืนที่เงียบสงัด สายลมเย็นพัดผ่านหน้าต่างไม้ใหญ่ของตำหนักฉินหลง ทุกอย่างเงียบสงบเหมือนถูกปกคลุมด้วยความหนาวเย็น ราวกับมีบางสิ่งที่ไม่สามารถพูดออกมาได้

ไป๋อวิ๋นเหอเดินเข้ามาในห้องหอ เขารู้ว่าเขาจะต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่ในคืนนี้ ชีวิตที่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการยอมรับสิ่งที่ถูกกำหนดให้เขา แม้ในใจจะไม่เคยอยากเดินมาถึงจุดนี้ แต่เขาก็รู้ดีว่าไม่อาจหลีกเลี่ยง

เขาถอดเสื้อคลุมออกช้า ๆ หันไปมองเห็นฉินจิ่นหลงนั่งอยู่ที่โต๊ะไม้เล็กๆ บนเตียงที่ตั้งไว้กลางห้อง ในมือขององค์ชายมีหนังสือเล่มหนึ่งและดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจอะไรในขณะนี้

“ฝ่าบาท…” เสียงของไป๋อวิ๋นเหอแผ่วเบา แต่ก็เพียงพอที่จะดึงความสนใจของฉินจิ่นหลงให้หันมามอง เขายังคงไม่เปลี่ยนแปลง สีหน้าของฉินจิ่นหลงยังคงเรียบเฉย ไม่มีความรู้สึกใดๆ ที่บ่งบอกถึงความสนใจในตัวเขา

“เจ้ามาถึงแล้ว” ฉินจิ่นหลงกล่าวเสียงเรียบ โดยไม่ยกสายตามามองไป๋อวิ๋นเหอ “ข้าจะไม่รบกวนเจ้า คืนนี้เราจะอยู่แยกกัน ข้าจะไม่แตะต้องเจ้า”

คำพูดของเขาเย็นชาและตรงไปตรงมาเหมือนทุกครั้งที่พูด แต่มันทำให้ไป๋อวิ๋นเหอรู้สึกถึงความห่างเหิน เขาทำได้เพียงก้มหน้าลงและนั่งลงข้างเตียงในความเงียบ

ในหัวของเขามีเพียงคำถามที่วนเวียนอยู่ ความรู้สึกที่ไม่ได้มาจากการรักกัน แต่เป็นแค่การยอมรับบทบาทที่ถูกกำหนดไว้ ความสงบเงียบในห้องนี้ไม่สามารถดับความสับสนในใจของเขาได้

“ข้าไม่เข้าใจ…” ไป๋อวิ๋นเหอพูดขึ้นอย่างสงบ แต่มีแววตาของความท้อแท้แฝงอยู่ “ทำไมท่านถึงยอมให้การแต่งงานนี้เป็นแค่ข้อตกลง ไม่มีความรู้สึกใดๆ”

ฉินจิ่นหลงวางหนังสือในมือลงอย่างช้า ๆ ก่อนจะมองไปที่ไป๋อวิ๋นเหอในที่สุด ดวงตาของเขายังคงแสดงความเย็นชาแต่ก็มีบางอย่างที่แอบแฝงอยู่

“เจ้าคงรู้แล้วว่าเหตุใด” เขาตอบ “การแต่งงานของเราไม่ได้เกิดจากความรัก แต่จากหน้าที่ ข้าต้องรักษาอำนาจของตระกูลฉิน และเจ้าก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนนี้”

ไป๋อวิ๋นเหอก้มหน้าลง สายตาของเขาหลุดลอยไปที่พื้นห้อง การตอบรับของฉินจิ่นหลงทำให้เขารู้สึกถึงความไร้ค่าในฐานะชายาของเขา

แต่แล้วเสียงที่แผ่วเบาของฉินจิ่นหลงก็ดังขึ้นอีกครั้ง “แต่ถึงอย่างนั้น ข้าก็ไม่อยากให้เจ้าอึดอัด ข้าจะไม่บังคับให้เจ้าทำสิ่งที่ไม่ต้องการ”

เสียงของเขามีบางอย่างที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน แม้ว่ามันจะเย็นชา แต่ก็มีความอ่อนโยนซ่อนอยู่ในนั้นไป๋อวิ๋นเหอรู้สึกได้ เขาหันไปสบตากับฉินจิ่นหลงที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่ และในชั่วขณะนั้น เขาเริ่มเข้าใจบางสิ่ง

คืนนี้เขาจะต้องอยู่ในห้องนี้ แม้ไม่มีคำสัญญา หรือคำพูดที่หวานหอม แต่หัวใจของเขาก็ยังคงแปลกแยกจากการยอมรับความเป็นจริงนี้

แต่เขารู้ดีว่านี่คือการเริ่มต้น บางทีอาจเป็นการเริ่มต้นของอะไรบางอย่างที่เขาคาดไม่ถึงก็ได้…